اواسط خردادماه شاید از نظر آب و هوایی چندان برای سفر به کرانه های خلیج همیشه فارس به جهت گرمای شدید هوا که شرجی بودن را هم باید به آن اضافه کرد، چندان مناسب نباشد.
اما به هر روی سفر به دیار دلیران تنگستان مغتنم است و گران بها از این حیث که برای تهیه مصاحبه ها و گزارش هایی حوزوی باشد.
به گزاش حوزه نیوز، آنچه در ادامه می آید، چکیده ای از صحبت های طلاب مدرسه علمیه امام خمینی (ره) بوشهر درباره زندگی طبلگی شان و این که دنیای طلبگی برای آن ها چه طعمی دارد، ضمن آنکه در این گزارش حرف هایی تا قسمتی جدی و کاربردی نیز مطرح شده که مطالعه آنها خالی از لطف نیست.
*علاقه و پشتکار شرط اول استوحید کوشک دار، طلبه پایه سوم مدرسه که اصالتا بوشهری است، با تاکید بر این که شرط توفیق در هر کاری به ویژه حوزه، بعد از توکل به خدا، داشتن علاقه و پشتکار است ، گفت: هر طلبه ای که اینها را با هم داشته باشد در آینده منشا برکات فراوانی خواهد شد و می تواند به رسالت طلبگی اش که همانا ارشاد مردم به سوی خداست ، عمل کند.
وی افزود: پس از علاقه البته باید استعداد هم وجود داشته باشد. بالاخره انسان باید قبل از هر چیز استعداد خود را بشناسد تا بعد بتواند مبتنی بر آن در مسیر موفقیت قدم بردارد.
*آنها که راه را دیدند...!جمله ای معروف از یکی از اساتید به خاطرم دارم و هیچ گاه آن را از یاد نمی برم: «آن هایی که راه را دیدند و آمدند، پیروز شدند، اما آن ها که برای دیدن راه آمدند با مشاهده اولین مشکل، شکست خوردند.» به نظرم این جمله طلایی و بسیار کاربردی باید همیشه برای طلاب سرلوحه باشد چرا که رمز موفقیت همین است.
کوشک دار، تحصیل خود در مدرسه امام خمینی (ره) بوشهر را نعمتی از سوی خداوند دانست و این گونه به سخنان خود ادامه داد: این را بدور از هر گونه تعارفی می گویم: برای بنده که چند سالی بیشتر نیست وارد دنیای طلبگی شده ام، حقیقتا هر روز طلبگی بهتر و پر خیر و برکت تر از روز قبل از آن است، به طوری که بارها با خودم فکر کرده ام که اگر طلبه نمی شدم چه باید می کردم!؟
*پا جای پای بزرگان بگذاریمقاسم خلفی، طلبه پایه چهارم، اهل منطقه دشتی استان بوشهر است، در ابتدای صحبت های خود به صبغه حوزوی این استان اشاره ای کوتاه داشت و گفت: بوشهر از دیرباز مهد علما و دانشمندان بزرگ بوده است. به گونه ای که در خاندان هاي مشهور بوشهر، همچون خاندان بلادي، آل عصفور، آل عبدالجبار، درازي، دشتي و ... افراد اهل علم و فضل و کمال و تقوا کم نبوده اند .
وی تاکید کرد: با این سابقه درخشان آن هم در استانی که قهرمان ملی آن یعنی رییسعلی دلواری، خود طلبه بوده، ما طلاب بوشهری باید بتوانیم نخست با خوب درس خواندن و سپس با تعالی معنوی و اخلاقی خود، پا جای پای بزرگان بگذاریم و انشاالله که خلف صالح آنان باشیم.
احسان احمدی، طلبه پایه سوم مدرسه امام خمینی (ره) نیز در پاسخ به این سوال که برنامه درسی اش چگونه است و اوقات فراغت خود را چه می کند، چنین گفت: بنده به شخصه سعی می کنم، بیشتر از 7 ساعت در شبانه روز استراحت نداشته باشم تا وقت بیشتری برای درس ها اختصاص دهم و به یاری خدا بنیه علمی خود را روز به روز بهتر و قوی تر کنم. معمولا دروس را به طور روزانه و مرتب می خوانم تا از انباشته‌شدن آن ها در شب امتحان جلوگیری کرده و در ضمن به صورت عمقی به فهم دروس نایل شوم.
وی افزود: در این میان ، اوقات فراغتی هم اگر حاصل شود، بیشتر آن را به مطالعه کتب عمومی به ویژه کتب سیره علما و شهدا اختصاص می دهم.
*عشق طلبگی در آب و هوی شرجی!سید عباس موسوی نسب، دیگر طلبه این مدرسه که اهل منطقه آب پخش شهرستان دشتستان است . بر روی نیمکتی در زیر یکی از درختان نخل حیاط مدرسه نشسته و مشغول مطالعه برای امتحانات است، برای گپ و گفتی دوستانه مزاحمش می شوم و او هم با رویی باز و خونگرمی تمام که خاص مردم جنوب کشور است، پذیرای مصاحبه می شود.
وی با بیان این که ورود به عالم طلبگی یک توفیق الهی است و باید از این زاویه به آن نگریست ، اظهار داشت: شاید در نگاه اول این طور به نظر برسد، کسی که وارد طلبگی می شود برایش یک سری محدودیت ها و سختی ها پیش می آید، اما اگر به قضیه درست نگاه کنیم متوجه می شویم دنیای طلبگی در کنار سختی های ظاهری برکات مادی و معنوی فراوانی را در درون خود دارد، اگر کسی عاشقانه و به قصد قربت به این سمت و سو بیاید، هیچ گاه از آمدن خود پشیمان نمی شود. شما خودتان ببینید در این هوای گرم و شرجی، طلبه های این مدرسه با عشق و علاقه و به دور از امکانات مناسب علمی که در قم و مشهد و اصفهان هست به تحصیل و کسب مکارم اخلاقی می پردازند.
*مطالعه در کنار مباحثهوی همچنین به نکته مهمی اشاره کرد و گفت: کسی که طلبه می شود، باید بتواند آن قدر سطح معنوی و علمی خویش را بالا ببرد که بتواند پناهگاه و ملجا مردم باشد و به سوالات و نیازهای آنان پاسخ دهد؛ ببینید امروز با وجود تخریب های ناجوانمردانه ای که از داخل و خارج علیه روحانیت می شود، باز هم چشم امید مردم به سوی حوزویان است و به همین خاطر ، ما باید قدردان این اعتماد عمومی که بی شک خواست خداست باشیم.
بعضی از مردم بویژه نسل سومی‌ها فکر می‌کنند، روحانیت قشر خاصی است که خود را برتر از مردم می‌داند و به نوعی تافته جدابافته است، در حالی که واقعا این طور نیست. بله! البته قبول دارم که شاید عملکرد برخی از ما روحانیون باعث ایجاد این ذهنیت در بین مردم شده،. روحانیت هم مثل دیگر مردم، مثل یک معلم وظیفه و مسوولیتی دارد که باید بکوشد آن را به نحو احسن انجام دهد، همین».
علیرضا شاکری، طلبه پایه پنجم است. وی با اشاره به این‌که به طور متوسط روزانه 5 الی 6 ساعت را به مطالعه اختصاص می‌دهد، می‌گوید: شیوه مطالعه ما این‌گونه است که پس از تدریس استاد، دو کار را به طور جدی برای تقویت بنیه علمی‌مان انجام می‌‌دهیم؛ یکی مطالعه خود کتاب منبع و نیز سایر کتب مربوطه است. دیگری مباحثه درسی بین دوستان هم‌حجره‌ای که تاثیر بسیاری در جا‌افتادن مطالب دارد.
وی در ادامه صحبت‌های خود بر لزوم رعایت زی طلبگی در حوزه به ویژه در بین طلاب جوان تاکید کرد و گفت: اشتباه نشود! زی طلبگی به این نیست که خدای ناکرده کسی تارک دنیا شود و از جامعه خود فراری باشد، بلکه منظور این است که یک طلبه در حد مردم عادی جامعه و در حد و حدود اقشار ضعیف و کم‌‌درآمد زندگی کند و همچون حضرت امام(ره) و دیگر بزرگان، ساده‌زیستی را سرلوحه خود قرار دهد.
*خودمان را بسازیمشاکری در خاتمه ابراز داشت: در جایی می خواندم «اگر خودت را ساختى و به علمت عمل کردى، مى توانى در دیگران اثر بگذارى و دیگران را هم بسازى. اگر به آن چه مى دانى و مى گویى، عمل نکنى شک نکن که کلامت در دیگران اثرى ندارد.» واقعیت هم این است، طلبه و روحانی اگر اهل عمل باشد دیگران را هم هدایت می‌کند و گرنه مصداق آن آیه مبارکه قرار می گیرم که «لم تقولون مالا تفعلون»!
