عید جم شد ای فریدون خو بت ایرانی ایران پرست
مستبدی خوی ضحاک است این خو نه ز دست
همین بهانه کافی بود تا حاک پر جبروت یزد ضیغم الدوله قشقایی فرخی یزدی را در شب نوروز زندانی کرده و فردایش دستور دوختن دهانش را صادر کند تا به ایشان افتخار دهد که در تاریخ ادبیات ایران با لقب شاعر لب دوخته جاودان شود. اما به قول مولانا بومسیلم را لقب کذاب ماند!
البته ناگفته نماند سلطان محمود، فردوسی، ابن سینا و چندین دانشمند دیگر را به بهانه سر فرود نیاوردن، آواره کرد و دستور داد ابوریحان بیرونی را از بام کوشک به زمین انداختند و تمام کتابهای زکریای رازی را بر فرق سرش کوفتند تا آن دانشمند بزرگ نابینا شد!
با خودم می‌اندیشم اگر این بزرگان امروز در قرن بیست و یکم در اراک زندگی می‌کردند، چه اتفاقی برایشان می‌افتاد؟
آیا قاضی محترم دادگاه کاریکاتوریست، داستان فرخی را خوانده بود؛ اگر چنین باشد، باید بگویم او از بزرگ‌ترین معلم جهان، تجربه، هیچ درسی نیاموخته ست.
آیا تکرار تجربه‌های تلخ تاریخی کاری برخلاف درایت نیست؟!
سالهاست هنر کاریکاتور از فرهنگ رسانه‌ای جهان به رسانه‌های ایران راه یافته و با ظرافت و زیبایی –گذشته از شوخی‌های معمول- کژی‌های جامعه را می‌نمایاند.
از روزگار گشایش «توفیق» که نخستین مجله تخصصی فکاهی در سال ۱۳۰۱ و در بستر مستبدانه پهلوی بود گرفته تا مرگ نابغه کاریکاتور ایران در سال ۱۳۸۳، چهره بسیاری از مردان بنام در قاموس این سبک نمایان شد اما هیچ کاریکاتوریستی مواخذه نشد و اگر شد، دست کم شلاق نخورد؛ هر چند کاریکاتور‌های بسیار تند و تیزی هم در رسانه‌ها منتشر شد.
سوال اینجاست؛ آیا تا امروز جرمی برای کاریکاتور، تعریف شد است یا نه؟
آیا دکتر حبیبی که سال‌ها در مقام دوم قوه مجریه قرار داشت، از وضع چنین قوانینی خبر نداشت که دستور دهد مرحوم صابری را شلاق بزنند یا اینکه خبر داشت و شرح صدر بسیار بالای او مانع از این کار می‌شد؟
اگر جرمی تعریف شده است، چه نیکو بود که آن را دست کم برای قشر کاریکاتوریست تشریح می‌کردند تا ایشان خود را در معرض محاکمه و شلاق قرار ندهند یا اینکه کلا رسم کاریکاتور ممنوع شود تا کسی مرتکب جرمی نشود، زیرا در کاریکاتور وکیل اراکی، هیچ توهینی دیده نمی‌شود، به جز غبغبی سترگ در لباسی ورزشی که حکایت از اضافه وزن وی دارد که قاعدتا ایشان به جای سپردن کاریکاتوریست به دست قاضی، می‌بایست کمی ورزش کند تا هیچ کاریکاتوریستی را یارای آن نباشد که عدم هارمونی غبغب ایشان با لباس ورزشی را دستاویز سو استفاده (!) قرار دهد!
کاش تنها یکی از آیه‌های زیبای آسمانی قرآن، حبل المتین زندگیمان شود؛
رب اشرح لی صدری ... 
میگم این بابا همونی نیست که با خودشیرینیش سر جریان انتقال تیم فوتبال نفت به اراک کلی تابلو شده بود؟ 
چرا دیگه.. کاریکاتورش هم مربوط به همون موضوع بود....