تکذیب خبر افزایش نرخ سود تسهیلات بانکی از سوی بانک مرکزی در حالی صورت گرفته که مشاهدات عینی در شعب بیشتر بانک‌های کشور حاکی از افزایش این نرخ به حداقل 26 درصد است.
به گزارش جام جم، به گفته بانک ها، نرخ سود عقود مبادله ای از 15 به 20درصد و نرخ سود عقود مشارکتی از 23 به 26 درصد رسیده است بنابراین دریافتن این که نرخ جدید سود تسهیلات چقدر است، کار دشواری نیست و با یک مراجعه ساده به هر شعبه بانکی، می توان به این واقعیت پی برد.
همچنین یک عضو ناظر شورای پول و اعتبار هم خواسته یا ناخواسته و هماهنگ شده یا هماهنگ نشده، خبر از مصوبه شورای پول و اعتبار در این باره داده و اذعان کرده که بانک مرکزی شاید به دلایلی صلاح ندانسته این مصوبه را علنی کند.
با وجود تمام این شواهد، باز هم بانک مرکزی بر تکذیب هرگونه افزایش نرخ سود تسهیلات اصرار دارد اما آیا واقعا می توان واقعیت را تکذیب کرد؟ مردم در برخورد با این ادبیات متناقض چه واکنشی از خود نشان می دهند؟ آیا بانک مرکزی به عنوان شیخ الرئیس بانک های کشور و برادر بزرگ تر آنها، اهمیت لغت اعتماد و نقش آن را در سیستم بانکی درک کرده است؟ اگر این درک وجود داشته باشد، که حتما وجود دارد باید از بانک مرکزی خواست در برابر مردم صادق باشد؛ آن هم صداقتی که تفاوت میان اظهارات رسمی و آنچه مردم در بانک ها می بینند، وجود نداشته باشد بنابراین صحیح این است که حتی اگر واقعا بانک مرکزی و شورای پول و اعتبار توافق غیررسمی یا مصوبه در سایه ای برای چراغ سبز نشان دادن به بانک ها برای افزایش نرخ سود تسهیلات نداشته اند، بازرسان خود را به شعب بانک ها گسیل داشته و ریشه افزایش های اخیر را بررسی و به مردم گزارش کنند؛ یعنی دقیقا همان کاری را که خبرنگاران در روزهای اخیر کرده اند.
حال اگر نتیجه این بررسی ها نشان داد تمام یا برخی از بانک ها تخلف کرده و به طور خودسرانه اقدام به افزایش نرخ سود تسهیلات کرده اند، برخورد با آنها و گزارش اقدامات، اعتماد افکار عمومی به بانک مرکزی را صدچندان کرده و آنان درخواهند یافت که با سیستمی حساس، چابک و پاسخگو مواجهند که در برابر حقوق مردم و اقدامات غیرقانونی کوتاه نمی آید. اما در خلأ این اقدام، اکنون مردم تفاوتی آشکار میان آنچه در شعب بانکی می بینند با اظهارنظر رسمی بانک مرکزی را شاهد هستند که شائبه توافق های پشت پرده و سکوتی معنی دار را به ذهن متبادر می کند.
