پس از مدت‌ها بازیکنان تیم ملی دور هم جمع شدند تا در فاصله نزدیک به یکصد روز تا جام‌جهانی فوتبال، یکی از اردوهای تدارکاتی ملی‌پوشانمان برگزار شود؛ اردویی که در روز نخست خود اخبار فراوانی داشت که مهم‌ترین آن، خداحافظی با دو دستیار کارلوس کیروش روی نیمکت تیم ملی بود.
به گزارش «تابناک»، مدتی است، بحث دستیار ایرانی کارلوس کیروش در جریان است و حتی علی کفاشیان، یکی از شروط تمدید قرارداد کیروش را منوط به انتخاب کمک‌مربی ایرانی دانسته؛ اما به رغم آفتابی شدن امروز یحیی گل‌محمدی در تمرین تیم ملی، سخنان روز گذشته کارلوس کیروش به هیچ وجه به این مسأله اشاره‌ای نداشت.
چندی است که سیموئز، دستیار پا به سن گذاشته تیم ملی به ایران باز نگشته و همین بازنگشتن وی، موجب شده تا بحث دستیارهای جدید تیم ملی به جریان بیفتد.
سیموئز دلایل جدایی خود از تیم ملی را مسائل خانوادگی نامید؛ موضوعی که در چند وقت اخیر مهم‌ترین دلیل جدایی دستیاران کارلوس کیروش از نیمکت تیم ملی بود. در یک سال گذشته، گاسپارت و مک درموت هم به همین دلیل تیم ملی را رها کردند و به فعالیت در فوتبال حاشیه خلیج فارس پرداختند.
کیروش اما روز گذشته در واکنش به رفتن سیموئز چنین گفت: «سیموئز توضیحاتش رسما ارائه شد. به علت مشکلات خانوادگی و شخصی رفت. متوجه شد که زندگی خصوصی او مهم‌تر است. فکر می‌کنم شخصی که هفتاد سال دارد، شصت سال زندگی‌اش فوتبالی بوده، الان به فکر خانواده‌اش باشد، منصفانه خواهد بود».
اما بر خلاف این لحن ملایم کیروش با سخنان تحقیرآمیز در خصوص امید نمازی دیگر دستیار خود در تیم ملی سخن گفت و کار او در تیم ملی را در حد تدارکاتچی‌ها خواند و گفت: «گر فقط کار کاسه گذاشتن در تمرین را دارد، عباس (تدارکات تیم ملی) را دارم که این کار را می‌کند».
ماجرا از این قرار است که امید نمازی، دستیار ایرانی کارلوس کیروش، گویا پیشنهاد مربیگری تیم ملی فوتبال بانوان ایالات متحده آمریکا را دریافت و تیم ملی را بی‌هیچ توضیحی رها کرده و حالا کیروش از قطع همکاری تیم ملی با او سخن می‌گوید.
اما نکته نه لحن تحقیرآمیز کیروش است، که بنا به گفته نمازی یکی از عادت این مربی پرتغالی است و نه در تقبیح عمل غیرحرفه‌ای نمازی است که تیم ملی را رها کرده است.
آنچه در اینجا اهمیت دارد، وزن کمک مربی و دستیارهای ایرانی در ترکیب نیمکت ایران است.
نحوه سخن گفتن کیروش درباره نمازی نشان می‌دهد که وی چندان وزنه قابل اعتمادی روی نیمکت تیم ملی ایران نبوده و با نگاه به کارنامه این مربی، تنها نقطه درخشان آن را همین دستیاری کیروش روی نیمکت تیم ملی می‌بینیم.
مربی سابق استیل‌آذین چگونه یک‌راست سر از تیم ملی درمی‌آورد و اگر این اختلاف نظر میان او کیروش ایجاد نمی‌شد، ای بسا سر از جام‌جهانی درمی‌آورد؟
واقعیت امر این است که وزن مربی داخلی روی نیمکت تیم ملی در حد همان تدارکاتچی است که کیروش می‌گوید و او هم برای همین امید نمازی کم نام و نشان را برگزیده تا خللی در برنامه‌هایش ایجاد نکند. شاید نظر کیروش در بی‌اعتمادی به مربی‌های داخلی درست باشد و شاید او بتواند با مربیان خارجی و دستیارانی که خودش برمی‌گزنید، بهتر و راحت‌تر کار کند و خروجی کار هم بهتر باشد. اگر این چنین است، چرا به او اعتماد نمی‌کنیم و مدام صحبت از شرط حضور مربی داخلی را در کنار او می‌زنیم؟
از سوی دیگر، اگر الزامی داریم که حتما از دستیار داخلی برای کیروش استفاده کنیم، آیا در میان مربیان داخلی ما گزینه‌ای بهتر از مربی کم نام‌و‌نشانی چون نمازی پیدا نمی‌شود؟
به هر حال آنچه از سخنان دیروز کیروش برمی‌آید، این است که او چندان به مربیان داخلی اعتماد ندارد و قصدش هم استفاده از گزینه‌هایی است که خودش برمی‌‌گزیند. یکی از این گزینه‌ها هم نلو وینگادایی است که سابقه دستیاری وی را در تیم ملی جوانان پرتغال دارد و حالا با زمزمه‌های حضورش در تم امید، این شایعه را قوت داده که او در برزیل کنار دست کیروش خواهد نشست.
اتفاقا ما هم به کیروش اعتماد نداریم . 