فریبا عباسی در مطلبی تحت عنوان این مشاورین روحانی، آن مصاف افراطیون، در سایت انصاف نیوز نوشت:
هفتمین رییس جمهور ایران با اسلافش تفاوت هایی دارد، روسای جمهور پیشین هیچکدام دیپلمات نبوده اند. شیخی دانشگاه رفته، که تحصیلات دانشگاهی را در فرنگ گذراند. دیپلماتی کاملا ورزیده و خبره است و تسلط آشکارش در مناسبات دیپلماسی و سیاست خارجی زبانزد همگان است.
روحانی نخستین رییس جمهوری است که سبد آرای انتخاباتی اش برآمده از توافق کلیه ی جناح های سیاسی درون حاکمیت است.
شیخ اعتدال با همگنانش (روسای جمهور سابق) در شرایط به قدرت رسیدن هم تفاوت های آشکاری دارد، بر خلاف آقایان هاشمی و خاتمی حزب سیاسی مدافع نظیر (کارگزاران-مشارکت) تشکیلات سراسری در تمام نقاط کشور ندارد.
وی در 24 خرداد 1392 زمانی که در رقابت های یازدهمین دوره ی ریاست جمهوری پیروز شد، مدیران، معاونان و مشاوران دولتش را از بلوک «هاشمی، خاتمی، ناطق و لاریجانی» انتخاب کرد.
هاشمی مبتکر گفتمان میانه روی و اعتدالی در ایران است، در سال های پایانی دهه 60 وقتی بر مسند قوه مجریه نشست، با شعار نه چپ و نه راست قاعده ی بازی جناح های چپ و راست انقلاب را دستخوش تحول بنیادی کرد، همچنین اولین حزب میانه ی ایران (کارگزاران) را تشکیل داد.
خاتمی در نیمه ی دوم دهه ی هفتاد با گفتمان اصلاح طلبانه و همراهی نیروهای جناح چپ، جنبش اصلاحات را پایه گذاری کرد.
روحانی هم در خرداد 92 با پیروزی در انتخابات دوره یازدهم، دولت اعتدالیون را تشکیل داد. چالش عمده ی روحانی بعد از استقرار دولتش نحوه ی رویارویی با اقلیت مغلوب انتخابات است، که ملتزم به رعایت قواعد بازی دموکراسی نیستند. در جدیدترین اظهارات رییس جمهور در جمع مردم ایلام خاطر نشان کرده است در مقابل افراطیون پیروز خواهد شد.
اما در این مصاف روحانی بایستی نگاهی به دور و برش بیندازد، پیروز شدن در مقابل افراطیونی که اخیرا با تابلوی دلواپسان به مقابله با هفتمین رییس جمهور آمده اند، مستلزم ساز و کاری است که رییس جمهور محترم از آن غافل است.
چندنکته ای که رییس جمهور باید رعایت کند:
1 - دولت تدبیر و امید برای نبرد با تندروها تنها به نظر می رسد، وی بسان سرلشگری است که فرماندهان رده پایین لشگرش در هنگام نبرد، پشت فرمانده ی لشگر کمین می کنند.
2 - روحانی که در عرصه های حساس و استراتژیک نظام دارای تجارب گرانسنگی است، برای مقابله و خنثی سازی جنگ روانی تندروها تیم دفتر و مشاورانش را برای دفاع هشیارانه خوب ارنج نکرده است. در حملات مقطعی افراطیون به وضوح دیده ایم که مشاوران رسانه ای رییس جمهور به جای مقابله ی هوشمندانه با تندروهای بی ترمز، در لاک انفعال فرو می روند.
3 - نگرش سیاسی متفاوت برخی از دست اندرکاران ارشد دفتر رییس جمهور با فاتحان 24 خرداد، پارادوکس قابل ملاحظه ی دولت فعلی در تعامل با موافقان و مخالفان است. نمادی از این تناقض، رفتار دولت در سپردن حساس ترین بخش دفتر رییس جمهور (معاونت ارتباطات دفتر ریس جمهور) به سخنگوی ستاد رقیب اصلی روحانی قابل تامل است.
4 - بی رغبتی مدیران دفتر رییس جمهور در حفظ حامیان انتخاباتی جبهه ی اعتدالیون، بزرگترین نگرانی و دغدغه ی اصلاح طلبان است. البته رییس قوه ی مجریه از این آشفتگی درون تشکیلاتی اعضای دفتر و تیم مشاوران رسانه ای دولت غفلت نکند. طیف گسترده ای از اصلاح طلبان و تحول گرایان بی آنکه در دولت حضور داشته باشند و یا دنبال سهم خواهی از روحانی باشند، دل به توفیق رییس جمهور و کابینه ی اعتدالی بسته اند و از هر فرصتی در جهت تقویت گفتمان اعتدال و دولت تازه کار استفاده می کنند. در حالی که برخی از مشاورین و اعضای دفتر در این مورد بی انگیزه و بی تفاوت به نظر می رسند!
تیم رسانه ای دولت در رویارویی با افراطیون از استحکام و ثبات مواضع برخوردار نیست، ولی در مقابل کسانی که در جبهه ی موسوم به دلواپسان قرار دارند، به واسطه ی قطع منافع و رانت خواری های گذشته، برای ستیز با دولت یازدهم عزمی جدی دارند. تیم رسانه ای دولت که وظیفه ی حراست از دست آوردهای انتخاباتی خرداد 92 را دارند، به علت عدم تعلق خاطر به مانیفست اصلاح طلبانه ی گفتمان اعدالیون هرگز در قواره ی مدافع تمام عیار دولت در این مصاف ظاهر نمی شوند.
وقتی حساس ترین بخش دفتر رییس جمهور به افراد فعال ستاد انتخاباتی رقبای روحانی واگذار می شود، آیا می توان دفتر و مشاوران روحانی را همگام و همراه با روحانی در نبرد با افراطیون دانست؟
به عنوان دلسوز روحانی و 19 میلیون طرفدارش متذکر می شویم که تیم دفتر رییس جمهور و مشاوران رسانه ای، همراهان مطمئنی در این راه پرمخاطره نیستند.
