وسیله‌ای با ۹۰ دسیبل آلودگی صوتی اعلام خطر می‌کند و نزدیک می‌شود. پیش از آنکه سر برگردانی، صورتت را به بادی سرد مهمان می‌کند و رد می‌شود. موتور دیگری می‌گذرد و صدای سرسام‌آورش را با خودش می‌برد.
به گزارش همشهری، اين حكايت هر روز و سال و‌ماه كوچه‌ها و خيابان‌هاي شهر است. همين موتورسيكلت‌ها عامل 50درصد آلودگي صوتي و 20درصد آلودگي هوا شناخته شده‌اند، اما به راستي چه‌كسي براي ساماندهي حركت آنها آستين بالا مي‌زند؟
سرعت سرسام‌آور عبور از كوچه‌هاي تنگ، قانون‌گريزي‌ها در خطوط ويژه اتوبوسراني، آلودگي‌هاي خارج از تصور صوتي و هوايي و از همه مهم‌تر خطر جاني كه براي راكب و سرنشين و عابران ايجاد مي‌كنند، همه و همه تنها بخشي از سياهه ويژگي‌هاي موتورسيكلت‌هاست.
سيدجعفر تشكري هاشمي معاون حمل‌ونقل و ترافيك شهردار تهران در اين‌باره مي‌گويد: به‌نظر مي‌رسد در بحث هنجارهاي ترافيكي، تهران دچار يك عقب‌ماندگي و فقر رفتارهاي استاندارد است. اين فقر البته مربوط به مردم نمي‌شود. شهروندان پايتخت بارها اثبات كرده‌اند كه آموزش‌پذير هستند و اگر كسي آموزش لازم را به آنها بدهد و توقع رعايت اصول ترافيكي را داشته باشد، اين توقع محقق مي‌شود.
به گفته معاون شهردار تهران، مشكل و حلقه مفقوده در بحث رفتارهاي ترافيكي شهروندان، آموزش‌هايي است كه در مقاطع مختلف و مستمر بايد به يك شهروند داده شود. وي مي‌افزايد: از يك طرف ما فقر در آموزش‌هاي لازم به مردم را مشاهده مي‌كنيم و از طرف ديگر مشكل ما ضعف در قوانيني است كه نقش بازدارنده ندارند. آموزش هدفمند و قوانين جامع مي‌تواند موجب حمايت از رعايت‌كنندگان هنجارهاي ترافيكي شوند. ما بايد به موجب قانون آنقدر هزينه جرم سرپيچي از قوانين ترافيكي را افزايش دهيم كه كسي حتي ميل به انجام اين كار را نداشته باشد. يك تخلف بايد براي هيچ‌يك از شهروندان مقرون به صرفه نباشد تا حاشيه امني براي قانونمداران پديد آيد.
قانون‌گريزي‌هاي موتورسيكلتيآمارهاي موجود نشان مي‌دهد كه تعداد موتورسيكلت‌هاي تهران به‌دليل شرايط اقتصادي موجود و رشد قيمت انواع خودرو، از تعداد خودروها در اين كلانشهر سبقت گرفته كه به‌خودي خود نشانه تأثير شرايط اقتصادي و اجتماعي جامعه بر چرخه ترافيك تهران است.
در اين وضعيت، بسياري از موتورسواران فارغ از قوانين و مقررات و محدوديت‌هاي قانوني، به هر معبري كه اراده كنند وارد مي‌شوند، از هر چراغ قرمزي كه بخواهند عبور مي‌كنند و تابلوهايي همچون ورود ممنوع، دور زدن ممنوع و توقف ممنوع براي راكبان اين وسايل نقليه معنا و مفهوم چنداني ندارد. رعايت نكردن حق تقدم و تغيير مسير ناگهاني، نقص سيستم روشنايي و ديده نشدن هنگام تاريكي، حمل بار و سرنشين اضافه و تبديل موتورسيكلت به وسيله‌اي براي باربري و مسافربري، بخشي ديگر از اين واقعيت تلخ ترافيكي است. ورود به خطوط ويژه و تندروي اتوبوسراني، انجام حركات نمايشي در معابر، بي‌توجهي به معاينه فني و توليد آلودگي هوا و صدا و نيز استفاده نكردن از كلاه ايمني، از ديگر تخلفاتي است كه در افزايش تعداد و شدت سوانح رانندگي مؤثر است.
اصلاح رفتار راكبانبخش قابل توجهي از مشكلات ترافيكي تهران ريشه در رفتارهاي موتورسواران دارد و درصورت اصلاح رفتار آنها، بسياري از مسائل و مشكلاتي كه امروز در معابر شهري وجود دارد، برطرف خواهد شد. در سال‌جاري 5/7ميليارد تومان اعتبار براي آموزش ترافيك در پايتخت درنظر گرفته شده است.
ركورد مرگ
براساس آمار موجود، هر 48ساعت يك موتورسوار در تهران كشته مي‌شود و اين در حالي است كه با وجود ميليون‌ها دستگاه موتورسيكلت و تردد ميليون‌ها موتورسوار در تهران و اقصي نقاط كشور، هنوز جاي مناسبي براي آموزش اصول و مهارت‌هاي موتورسواري در كشور وجود ندارد.
من خودم موتور دارم و میگم بایدقانون رارعایت کرد ولی قانون را کسانی مینویسند که ماشین دولتی و طرح ترافیک راحق خود میدانند و درکی از مشکل موتورسواران ندارند 