دفاع دست و پا شکسته آقای مدیرکل از تخریب باغ پسیان!

در حالی که مدتی است، بسیاری از شهروندان از روند تخریب باغات تهران ابراز نگرانی کرده و پیرو ایشان، برخی مسئولان خواستار توقف ساخت‌وسازهای ظاهرا مجوز دار به واسطه ورود مسئولان می‌شوند، یکی از مدیران ارشد استانی به گونه‌ای از تخریب یکی از باغات کهنسال پایتخت دفاع می‌کند که به حکمت سکوت برخی مسئولان در ازای بروز رویدادهای عجیب و غریب پی می‌بریم!

به گزارش «تابناک»، در کمتر از یک ماه از رسانه‌ای شدن ماجرای مجوز ساخت هتل بلندمرتبه در یکی از معدود باغات باقی مانده تهران در مجاورت خیابان ولیعصر(عج)، رجبعلی خسرو آبادی، مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران، نه تنها قطع درختان کهنسال این باغ را بلامانع خواند، که دفاع تمام قدی از ساخت هتل پانزده طبقه به جای آن کرد که در نوع خود عجیب و باور نکردنی به نظر می‌رسد!

این مدیر ارشد استانی در گفت‌وگو با ایسنا در این باره گفت: قطع درختان باغ پسیان، مربوط به منابع طبیعی می‌شود و چون از منابع طبیعی استعلام شده و پس از آنکه بلامانع اعلام شد، کمیسیون ماده ۵ به آن رأی داد. کمیسیون ماده ۵ بدون استعلام کاری انجام نمی‌دهد و به همین دلیل، از همه دستگاه‌ها نماینده‌ای در آن هستند.

وی در ادامه با بیان اینکه «در حقیقت ما در باغ پسیان ساختمان تاریخی واجد ارزشی که به میراث برگردد یا ثبت شده باشد، نداریم»! افزود: درختان آنجا به منابع طبیعی و نهایتا فضای سبز شهرداری مربوط می‌شود.

خسروآبادی، سخنان عجیب و غریب خود را این گونه به پایان برد: خیابان ولیعصر (عج) تنها به خاطر درختانش ثبت شده و هیچ یک از ساختمان‌های کنار این خیابان ثبتی نیستند. این طور نیست که خیابان ولیعصر (عج) را ثبت کرده باشیم و تمام پلاک‌های آن هم جزو ثبت باشند.

از این روی، می‌توان سخنان این مسئول را عجیب و غریب نامید که با اندکی دقت در سخنان وی، با اشکالات متعددی روبه رو خواهیم شد؛ از جمله این اشکالات، بلامانع خواندن قطع بیش از ۱۰۰ اصله درخت چنار ۷۰ ساله در این باغ است و اینقدر ارزشمند هستند که ـ به گفته همین مسئول ـ چنارهای خیابان مجاورشان، ثبت ملی شود!

جدای این موضوع، سخنان خسروآبادی از این روی قابل تأمل به نظر می‌رسد که از زبان وی، به ثبت ملی شدن خیابان ولیعصر ـ ولو منظور از این ثبت ملی، درختان این خیابان باشد! ـ صحه می‌گذاریم؛ اما در کمال ناباوری درمی‌یابیم که گویا در ذهن مدیر کل میراث فرهنگی و گردشگری استان، این اثر ثبت ملی شده، محدوده و حریم ندارد!

به عبارت بهتر، اگر بپذیریم این خیابان ثبت ملی شده، ناگزیر باید بپذیریم که حریم این میراث باید رعایت شود و بر پایه این اصل بدیهی، درخواهیم یافت که نمی‌توان در مجاورت آن هتل پانزده طبقه ساخت؛ اکنون با توجه به این اصل ابتدایی، رعایت حریم میراث‌های ثبت شده، بار دیگر سخنان آقای مدیر را بخوانید و قضاوت کنید.

از این نکات که بگذریم، وقتی می‌بینیم مدیر ارشد استانی، مراقبت از درختان یک باغ واقع در شهر را در زیرمجموعه «منابع طبیعی» طبقه بندی و فراموش کرده این اداره در محدوده شهر‌ها مسئولیتی عهده دار نیست، بناچار باید این اظهار نظر را مردود دانسته و یادآور شویم، این وظیفه در شهر‌ها بر عهده سازمان محیط زیست نهاده شده که از قضا موافقتی از ایشان در قطع درختان باغ پسیان موجود نیست.

این را اوراق منتشره از مصوبه شماره ۵۱۵ کمیسیون ماده ۵ به تاریخ شانزدهم بهمن ماه ۹۱ درباره باغ پسیان می‌توان دریافت که جای امضای نماینده سازمان محیط زیست در پایین آن خالی است.

جدای از این اشکال، ابهام دیگری که در این باره نگران کننده به نظر می‌رسد، چگونگی اجرای پروژه ساختمانی در هفده طبقه در مجاورت یک میراث ثبت شده ملی است که به گفته مدیر کل میراث استان، ارزشمند‌ترین قسمت آن، درختانش است؛ درختانی که معلوم نیست اگر از آسیب‌های همراه با دایر کردن کارگاه ساختمانی جان به در ببرند، چگونه قرار است زیر سایه ساختمان پانزده طبقه هتل، ادامه زندگی دهند؟!

با این تفاسیر، گویا دفاع تمام قد مدیر کل میراث فرهنگی و گردشگری استان از ساخت این هتل ـ که رویدادهای عجیبی پشت پرده صدور مجوز آن رقم خورده ـ (برای نمونه به اینجا بروید)، نه محلی از اعراب ندارد، بلکه به نوعی تأییدی دیگر بر ضرورت توقف روند ساخت و ساز در این باغ به شمار می‌آید!