ما مراقب «شخصیت نظام» هستیم!

«بادیگارد»،ساخته جدید ابراهیم حاتمی کیا، زندگی محافظ شخصیت ها را به تصویر می کشد؛ اما زندگی این محافظ، برای حاتمی کیا  در قابی به وسعت ایمان و اعتقاد به یک ارزش و تناقض های  شور شیرین گونه اش، باز آفرینی شده است. «بادیگارد» صرف نظر همه ارزش های هنری اش ،حداقل دو دیالوگ طلایی دارد، برای سیاستمداران؛ اگر بدانند و بخواهند که بدانند.

در بخشی از فیلم، «حیدر»، شخصیت اول فیلم که سرتیم حفاظت یکی از شخصیت های سیاسی است ، در جایی اشاره می کند که وظیفه محافظان مراقبت از «شخصیت نظام» است. کارگردان مولف سینمای ایران می خواهد به ظرافت بین مراقبت از «شخصیت نظام» با «شخصیت های نظام» متر و معیار دقیق تری بگذارد. متر و معیاری که مراقبت را به قامت نظام و انقلاب بالا می کشاند و معیار برای تمیز و تشخیص معرفی می کند برای آنان که با انقلاب مانده اند و آنان که انقلاب را با خود خواسته یا می خواهند.

در جایی دیگر از فیلم، حیدر نقش اول فیلم، به صراحت تفاوت بادیگارد با محافظ را برای پرشک معالجش و شاید برای همکارش توضیح می دهد که بادیگارد برای پول مراقبت می کند و محافظ مراقبت می کند از روی اعتقادش. محافظ درونش، ایمانش و اعتقادش می جوشد برای آنچه از او مراقبت می کند. 

دو نکته ای که نیاز این روزهای سیاست ایرانی است. اگر شخصیت در روانشناسی فردی منش، خصوصیات و تا حدی الگوهای واکنش رفتاری قابل پیش‌بینی که هر فردی چه به صورت خودآگاه و چه به صورت ناخودآگاه، به عنوان سبک  و شیوه زندگی از خود نشان می‌دهد، باشد، همین تعبیر را می توان در مورد «شخصیت نظام» وبا تعبیر «شاکله نظام» از آن نام برد. شخصیت نظام همان الگوی رفتاری است که بر اساس مهندسی حضرت امام بنیان نهاده شده و به کرات توسط رهبر انقلاب هم به ویژه در سالهای اخیر تحت عناوینی چون محکمات اندیشه انقلاب، هندسه انقلاب و ... بیان شده است. 

حال سئوال اینجاست شخصیت های سیاسی و غیر سیاسی درون نظام، این روزها بیشتر از شخصیت خودشان مراقبت می کنند یا شخصیت و شاکله نظام یا انقلاب؟ این روزها گرد و خاک ها را از صورت خود می زدایند یا ازچهره نظام و انقلاب؟ هزینه ها را بر دوش خود تحمل می کنند یا بارش را بر دوش انقلاب و رهبری؟

پاسخ این پرسش ها البته به مذاق خیلی ها خوش نخواهد آمد. حتی بسیاری از سابقون که مقرب بودند به امام و انقلاب! این روز اگر چه همه نه، اما خیلی ها، به شدت خود مراقبتی از شخص خودشان را دارند، تا شخصیت و شاکله نظام!

 این روزها خیلی از شخصیت ها از میادین سرنوشت ساز و حیاتی، پای خود را فرو می کشند تا شخصیت شان حفظ شود برای ماه ها و سال های پیش رو. ماه ها و سال هایی که شخصیت های ابهام آلود و محتاط و چند پهلو، مراقب آمدنشان هستند که به هر طریقی باشند با هر شخصیتی ! ملاک تشخیص سخت نیست! آنانی که در بزنگاه های سخت و نفس گیر به کنجی خزیدند و حرفی و تلاشی برای شاکله امام و انقلاب نکردند، آنان مراقبان از شخصیت خویشند البته بر سفره امام وشهداء. شهدایی که برای مراقبت از شخصیت امام و انقلاب، جان خود را فدا کردند تا شخصیت انقلاب بماند، اگر شخصیت خودشان نماند! که البته چه نیکو هم شخصیت شان را خدا نگاه داشت.

این روزها، انقلاب و نظام، بادیگارد نمی خواهد که به خاطر منفعتی، مصلحتا و موقتا از انقلاب دفاع می کند، این روزها انقلاب محافظ می خواهد که با اعتقادش از شخصیت نظام مراقبت کند و اگر نکرد یا اگر کوتاهی کرد و یا حتی اگر وظیفه اش را انجام داد و به نتیجه نرسید، خودش را پیش خدای خود به انقلاب و این مردم بدهکار بداند. 

این روزها انقلاب بادیگارد نمی خواهد که با دیدن ترشرویی و سختی و دردسرها،  بی خیال نظام و ما فیها شود، ماه و سالهای پیش رو انقلاب محافظ می خواهد که ترشرویی ببیند، ناملایتی ها را لمس کند، رنج بکشد، اما به پای مراقبتش از انقلاب بایستد! محافظ می خواهد که بداند که این انقلاب و این نظام امانتی است از سوی امام وشهدا و لاجرم هر که در این بزم مقرب تر است، جام بلا بیشترش می دهند. این روزها، روزهای کناره گرفتن از ترشرویی ها نیست. روزهای گله و شکایت نیست! روزهای مراقبت از «شخصیت و شاکله نظام» و گذشتن از خود مراقبتی شخصیتی است!

این ماه ها و سال ها، این «شخصیت نظام»  است که مراقبت می خواهد. این ماه ها و سال ها،  مراقبت از شخصیت خود، اگر چه لازم است، اما اولویت نیست . این روزها آنانکه با هزینه امام و شهدا آبرو خریده اند و شخصیت پیدا کرده اند، آنانی که بر سفره انقلاب از شخصیت شان مراقبت شده است، لازم است که بیش از پیش از شخصیت نظام مراقبت کنند. این روزها ما مراقب شخصیت نظام باشیم.