این روزها به قدری انتخابات در کانون توجهات قرار دارد که حتی در روز پیروزی انقلاب نیز محور بخش اعظمی از پرسش و پاسخ های رسانه ها با بازیگران سیاسی را به خود اختصاص داد. در این میان، وضعیت ائتلاف های شکل گرفته میان جبهه های مختلف نیز از اهمیت خاصی برخوردار است، چون شیوه چیدمان نیروها در ائتلاف ها، تأثیری مستقیم در میزان گرایش مردم به فهرست های موجود خواهد داشت.
به گزارش «تابناک»، رئیس فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت با اعلام خبر عدم اتمام بررسی گزینه های روی میز گفت: «تا چند روز آینده، مشخص خواهد شد، آیا لیست جداگانه خواهیم داد یا خیر». کاظم جلالی در ارتباط با اقدامات نهایی فراکسیون رهروان و حامیان لاریجانی بر این باور است که هنوز جمع بندی کاملی وجود ندارد؛ اما می توان در لفافه کلام جلالی به خوبی دید که این جریان سیاسی در دوراهی انتخابی بزرگ مانده است؛ انتخابی میان ارائه لیست جدا یا پیوستن به ائتلاف، انتخابی میان ماندن با اصولگرایان یا رفتن!
ماندن میان ائتلاف پیوستن به ائتلاف اصولگرایان برای رهروان حاوی دو نیروی متقابل خواهد بود؛ نیروی دافعه ای که در چنین تصمیمی وجود دارد، همانا حضور برخی جناح های خاص در میان اصولگرایان ائتلاف است. اختلاف نظرهای فراکسیون رهروان با نمایندگانی مانند رسایی و کوچک زاده، چیزی نیست که به راحتی فراموش شود. به بیان دیگر، اختلاف نظرها در میان جبهه های مختلف، خصوصا پایداری و رهروان می تواند مانعی بر مسیر ائتلاف باشد، ولی نباید فراموش کرد که تعداد نمایندگان فعلی مجلس ـ که همکاری خوبی با رهروانی ها نداشتند ـ در فهرست اخیر اصولگرایان کاهش داشته است؛ بنابراین، شاید از نگرانی های جبهه رهروان برای داشتن یک مجلس منسجم و قوی کاسته شود.
در سوی دیگر معادله ماندن با اصولگرایان، یک نیروی جاذبه بزرگ وجود خواهد داشت؛ هرچند برخی اعضای شناخته شده این فراکسیون در شهرهایی به جز تهران از سبد رأی بالایی برخوردارند، نمایندگان جبهه رهروان در تهران، رقابت سختی در پیش خواهند داشت. عدم داشتن سبد رأی ثابت برای رهروان به قدری واضح است که جلالی در سخنانش اذعان می دارد، «اینکه کسانی از ما حمایت کنند یا نه و یا رأی بدهند و رأی ندهند را نمی‌توانیم در مورد آن اظهارنظر کنیم.» با این تفسیر، عدم افتراق از جناح راست سیاسی کشور به معنای یک سبد رأی قابل اتکا برای جبهه رهروان خواهد بود.
هجرت از آغوش اصولگراییحال تصور کنید که اعضای فراکسیون رهروان ولایت به صراحت از همکاری با اصولگرایان امتناع کنند. در چنین وضعیتی، همه پیامدهای افتراق بر عهده بزرگان این جریان خواهد بود. به بیان دیگر، اگر در انتخابات مجلس حتی یک کرسی به نیروهای اصلاح طلب برسد، این رؤسای فراکسیون هستند که به عنوان مقصر شناخته شده و باید پاسخگوی رفتارشان باشند. جبهه رهروان با ارائه لیست مستقل، شاید حرکت جبهه پایداری در ارائه لیست مستقل در انتخابات پیشین را تلافی کنند، اما این کار آنها موجب خواهد شد تا از زمره اصولگرایان خارج شده و دیگر کسی در افق سیاسی کشور آنها را یک اصولگرای واقعی نداند. در نتیجه از دست دادن هویت اصولگرایانه می تواند مهمترین نیروی دافعه در برابر فراکسیون رهروان ولایت به شمار آید.
اما کناره گیری از ائتلاف در کوتاه مدت می تواند جذابیت هایی برای این نامزدهای انتخاباتی داشته باشد. نخست، دست بالا را در مذاکره برای ائتلاف با حامیان دولت داشته و حتی می تواند به سبد رأی آنها تکیه کند. از سوی دیگر، آها به خوبی می دانند که اعتدالیون هیچ شخصیت برجسته ای برای سرلیست شدن و حتی ریاست مجلس دهم ندارند؛ بنابراین، بدون نگرانی می توانند نامزد مورد نظر خود را برای رقابت بر سر ریاست مجلس در مقابل ائتلاف اصولگرایان علم کنند؛ اما این نیروهای جاذبه صرفا برای چند ماه اثرگذار خواهند بود، چون پس از انتقال قدرت به مجلس جدید، در عمل این نمایندگان ائتلاف اصولگرایان هستند که بدون هیچ نگرانی، فشار بر جبهه رهروان را افزایش داده و در نتیجه مجلس آرام و تکنوکراتی که آرزوی فراکسیون رهروان ولایت است، به یک سراب مبدل خواهد شد.
برزخ تصمیم گیری و ضرورت آینده نگری منطقی هیچ کس نمی تواند حق ارائه لیست انتخاباتی را از هیچ کاندیدایی بگیرد، حتی نمی تواند کاندیدایی را ملزم به پیوستن به یک فهرست کرد، ولی نخستین چیزی که می تواند کلید راهگشای جبهه رهروان در این برزخ سیاسی باشد، توجه به نتایج بلند مدت تصمیمات است، ولی نباید فراموش کرد که نشانه های سیاسی را نیز نباید نادیده گرفت. همین که اصولگرایان همواره از درهای باز سخن گفته اند و حتی ترکیب سی نفره خود را با تغییراتی روبه رو کردند، شاید به معنای اعلام آمادگی برای تغییری دیگر باشد؛ تغییری که ناشی از پیوستن جبهه رهروان به ائتلاف اصولگرایان باشد. به هر حال باید در انتظار تصمیم نهایی جبهه رهروان باشیم و ببینیم انتخاب آنها در برزخ موجود چه خواهد شد؟
