وزیر بهداشت عکس‌های مورد نیازش را با هنرمندان گرفته است؟!

خبرهایی که بارها درباره وضعیت بد درمانی هنرمندان منتشر می‌شود و آخرین آنها به فرستادن یک منتقد پیشکسوت سینما از آی سی یو به خانه‌اش ـ به دلیل عدم توانمندی پرداخت هزینه‌های بیمارستان ـ بوده، باورهای فانتزی شکل گرفته توسط تیم تبلیغاتی قاضی زاده هاشمی وزیر کنونی بهداشت، درمان و آموزش پزشکی را مخدوش می‌سازد؛ باورهایی که مطابق با آنها، هزینه درمان برای بیمار به حداقل رسیده و وزیر بهداشت به شدت هنرمنددوست داست!

به گزارش «تابناک»، کافی است یک چهره مطرح سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بستری شود. وزیر بهداشت به سرعت خودش را بالای سر بیمار می‌رساند و همیشه عکاس همراه وزیر حضور دارد تا از این صحنه مهم و تاریخی تصاویری ثبت کند و بدین ترتیب، آلبوم آقای وزیر مملو از چهره‌هایی باشد که به مجرد بیماری با توجه ویژه مقام عالی وزارت مواجه شده‌اند.

این حرکت تا حدودی قابل پذیرش است؛ اما افراط در این زمینه و همچنین تأکید بر ثبت و انتشار تصویر از هر ویزیت وزیر بهداشت با چهره‌ها، خواسته یا ناخواسته این باور را پررنگ می‌سازد که آنچه رخ می‌دهد، جنبه تبلیغاتی دارد و به همین دلیل، حتی از پخش صوت چند ثانیه‌ای استاد «محمدرضا شجریان» از وزیر بهداشت نیز نمی‌گذرند. با این حال نشانه‌های پررنگ‌تری بر تبلیغاتی بودن این حرکت‌ها صحه می‌گذارد.

مشخص‌ترین علتی که می‌تواند تبلیغاتی بودن این حرکت را تأیید کند، انتخاب فرهیختگانی برای ویزیت آقای وزیر است که از تشاهر و مقبولیت عمومی برخوردار باشند یا اگر چنین نیست در آن سوی ماجرا باشند و آنچنان شرایط غیرمعمولی داشته باشند که وزیر به عنوان مقامی دارای ظرف توجه به موارد خاص و نادر نیز مورد تأکید قرار گیرد.

در همین شرایط که آقای وزیر در حال تکمیل مجموعه آلبوم تصاویرشان با چهره‌ها هستند، «جمشید ارجمند» از منتقدان و سینمایی نویسان پیشکسوت سینمای ایران ـ که چندی پیش به دلیل بیماری قلبی در بیمارستان بستری شده بود ـ به تازگی -آن گونه که «هوشنگ گلمکانی» سردبیر ماهنامه فیلم در صفحه مجازی خود نوشته- «به خاطر هزینه‌های بالای درمان در بیمارستان» به خانه منتقلش شد. گلمکانی با نگارش این مطلب اعلام کرده: «لطفاً کسانی، مقام‌ها و نهادهایی که احساس مسئولیت می‌کنند، کاری بکنند».

اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هنوز نتوانسته در این زمینه حرکت جدی انجام دهد، محل نقد است و بدون شک اسباب شرمندگی مدیران دولتی است که اهالی فرهنگ چنین روزگار تلخی دارند و شخصی همچون «بهزاد فراهانی» درباره آنچه بر او گذشته، چنین می‌گوید: «من را در بیمارستان فیروزگر در اتاق زایمان معاینه کردند و این در شرایطی است که مسئولان خودشان را فرهنگی معرفی می‌کنند. بله، مدیرکل هنرهای نمایشی فرد بسیار خوبی است، ولی کاری جز آنچه (مرادخانی) معاون امور هنری می‌خواهد نمی‌تواند انجام دهد».

با این حال پرسش اساسی اینجاست که وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که مدعی توجه به قشرهای خاص نیز بوده، چه تدبیر اساسی اندیشیده تا فرهیختگان پشت در بیمارستان نمانند؟ آیا اینکه هر چند وقت یک بار با هنرمند سرشناس و برجسته‌ای چون استاد «محمدرضا شجریان» که دستش به دهانش می‌رسد و در یک بیمارستان خصوصی بستری است، عکس یادگاری انداخت، بخشی از روند تولید زیرساخت‌های درمانی برای هنرمندان و سایر قشرهاست؟!

البته تمرکز بر هنرمندان صرفاً به دلیل برخورد دوگانه نیست، بلکه به عنوان یک مصداق برای تعمیم به کل سیستم درمانی است که ادعا می‌کند، عمده هزینه بیمار را پرداخت می‌کند؛ اما در حقیقت چنین نیست. به جز مراکز درمانیِ معدود دولتی که گاهی برای عمل جراحی هفته‌ها بعد وقت می‌دهند یا برای کشیدن یک دندان باید یک روز تمام در صف ایستاد، در سایر مراکز عملاً تحولی در دوره قاضی پور رخ نداده و وضعیت منتقدی چون «جمشید ارجمند» نمود عینی این عدم تغییر است.

آن‌گونه که یکی از لطیفه‌های روز حکایت می‌کند، سیستم خدمات درمانی کنونی پولِ نوشابه همراه با غذا را حساب می‌کند و عنوان می‌کند شما را مهمان کرده است! البته تیم تبلیغاتی کم‌نظیر قاضی زاده هاشمی که دستمزدشان واقعاً حلال است، توانسته به بخشی از افکارعمومی بقبولاند که اصل غذا، همان نوشابه بوده است!

به هر حال اگر واقعاً وزیر بهداشت و درمان پزشکی اراده جدی ـ و نه نمایشی ـ برای تغییر این باورها دارد، می‌تواند اندکی از توسعه عظیم زیرساخت‌های درمانی که در دوره او رخ داده (اگر واقعاً رخ داده) سخن بگوید و بخشی از این توسعه یافتگی مراکز درمانیِ دولتی را به اهالی هنر اختصاص دهد؛ اهالی که 90 درصدشان ارزش تبلیغاتی برای عکاسی و قرار دادن در آلبوم را ندارند!