رئیس جمهور در شرایطی در تازه ترین گفت و گوی
تلویزیونی با مردم سخن گفت و به پرسش های مجریان پاسخ داد که تقریباً هیچ
یک از دغدغه ها و چالش های اساسی فرهنگی و اجتماعی با او در میان گذاشته
نشد و در این زمینه پرسشی مطرح نشد تا همه چیز در سایه چالش های سیاسی و
اقتصادی قرار گیرد.
به گزارش «تابناک»؛ حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی، رئیس جمهور کشورمان شب گذشته در گفت و گویی به پرسش های مجریان تلویزیون درباره مسائل مرتبط با حوزهای سیاسی، سیاست خارجی و اقتصادی پاسخ داد و عمده گفت و گو حول و حوش این مباحث بود که طبیعتاً عرصه های کلان تأثیرگذار در سرنوشت کشور محسوب می شوند.
با وجود این، همه دغدغه ها قابل خلاصه سازی در این سه عرصه نیست و انتظار دغدغه های فرهنگی و اجتماعی بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد و لااقل مجریان تلویزیون به طور ویژه در این زمینه به دنبال طرح پرسش هایی برای مشخص شدن عیار فعالیت های فرهنگی و اجتماعی دولت باشند؛ اما ظاهراً برای مجریان منتخب این گفت و گو طرح این پرسش ها تکلیف نشده است
.
البته حسن روحانی در این زمینه چند اشاره کوتاه کرد و گفت: «اولین ترمیمی که دولت در کابینه انجام داد نسبت به وزرای فرهنگی و اجتماعی خودش بود و این نشان میدهد که دولت برای مسائل اجتماعی و فرهنگی اهمیت فوقالعادهای قایل است... هر دو هفته یک بار شورای عالی انقلاب فرهنگی داریم، به اضافه جلسات فراوانی که در دولت درباره مسائل فرهنگی برگزار می شود. هر دو هفته یک بار نیز جلسات شورای عالی فضای مجازی را داریم که خود مسائل فضای مجازی و مسائل اخلاقی و اجتماعی مرتبط با آن، مسأیل بسیار مهمی در شرایط امروز جامعه هستند.»
بدون تردید تشکیل نشست درباره طلاق نمی تواند آمار سرسام آور طلاق را کاهش دهد و یا برگزاری نشست های نهادهایی نظیر شورای عالی انقلاب فرهنگی نمی تواند به بهبود وضعیت فرهنگی کشور منجر شود که اگر قرار بود خروجی چنین نشست هایی تحول در اوضاع باشد، نباید وضعیت امروز به اینجا می رسید و دولت به دولت وضعیت پیچیده تر از قبل می شد.
البته ساختار کلی گفت و گوهای انجام شده با رئیس جمهوز نیز مستلزم نقد و بررسی کارشناسی است، چون مطابق با سنتی از دولت های پیشین بر جای مانده، مجریان عملاً گوینده پرسش ها و زینت گفت و گوهای مقامات ارشدی در سطح رؤسای قوا هستند و نه توان طرح پرسش چالشی دارند و نه با استفاده از تعابیری چون «اما» و «ولی» سعی می کنند، ابهامات موجود در جامعه را در مواجهه با پاسخ های مقامات ارشد با ایشان در قالب پرسش تازه ای در میان بگذارند.
بنابراین شاید بابت عدم طرح این مطالبه صرفاً از مجریانی که باید با حضورشان، صرفاً فضای گفت و گو را شکل دهند، نتوان آنچنان خرده گرفت و پیکان نقد را متوجه آنهایی کرد که در این زمینه بستر یک گفت و گوی واقعی و جذاب را فراهم نمی سازند. ای کاش صرفاً ساختار، سبک و ادبیات گفت و گوهای تلویزیونی مقامات ارشد کشورهای مختلف از جمله ایران را با رسانه های معتبر بین المللی ارزیابی کرد، تا تفاوت ها را به خوبی حس نمود و دریافت چرا مهم ترین برنامه خبری برای بسیاری از مردم گفت و گوی شب گذشته با مهم ترین مقام اجرایی کشور نبود.
در چنین فضایی، طبیعتاً نمی توان انتظار داشت که مباحث اساسی تری نظیر دغدغه های فرهنگی و اجتماعی در سایه مباحث سیاسی و اقتصادی قرار نگیرد و شاهد شکل گیری یک بحث مفصل و پرکشش برای مخاطب عام باشیم که حتی طولانی شدنش نیز منجر به خستگی تماشاگر تلویزیون نشود.