وقتی از زمینخواری حرف میزنیم، از چه میگوییم؟ اگر فکر میکنید صحبت درباره بلعیدن مقدار کمی زمین است که هیچ تأثیری در سرنوشت دیگران ندارد، متأسفانه در خواب ناز به سر میبرید!
به گزارش «تابناک»؛ همزمان با بروز و نمود آثار تغییرات اقلیمی در کشورمان و در شرایطی که برهم خوردن فصول و نامنظم شدن نزولات جوی، به حقیقتی انکارناشدنی برای همه تبدیل شده و نوید آیندهای سخت را میدهد، آمار و ارقامی از رفتارهای نسنجیدهمان طی دهههای اخیر منتشر میشود که دهشتناکاند.
امثال آماری که سازمان منابع طبیعی و جنگل داری کشور منتشر کرده و بر اساس آن، جنگل شمال کشورمان در چهل سال گذشته از ۳ میلیون و ۶۰۰ هکتار به یک میلیون و ۸۰۰ هزار هکتار رسیده است. یعنی از بین رفتن سالانه ۴۵ هزار هکتار جنگل در چهار دهه اخیر؛ یعنی از بین رفتن روزانه ۱۲۳ هکتار جنگل و نابودی یک میلیون و ۲۳۰ هزار متر مربع جنگل در هر روز!
اعداد بسیار بزرگی که اگر درباره از دست رفتن جنگل در کشوری نیمه خشک باشد، فاجعهای بسیار بسیار بزرگ را ترسیم میکند؛ فاجعهای تمام عیار که پیش روی کشورمان قرار دارد، اما ظاهرا قادر به درکش نیستیم، که اگر بود، این گونه با سرعت زیاد به گسترش آن دامن نمیزدیم.
درباره روند جنگلزدایی سخن میگوییم که آنقدر وسیع بوده که به چشم نیز دیدنی است. به چشم آنهایی که طی سفرهای مختلفشان به شمال کشورمان، به وضوح میبینند حجم ساخت و سازها روز به روز بیشتر میشود و کمتر جایی باقی مانده که از ساخت و ساز و تغییر کاربری در امان باشد؛ بلایی که خیلی وسیعتر بر سر نوار ساحلی آمده بود و حالا با سرعتی دوچندان در مناطق جنگلی در حال وقوع است.
رویدادی که کافی است دانش اندکی در خصوص فواید جنگها داشته باشیم تا بدانیم چه فرجام تلخی پیش رویمان قرار داده و خواهد داد. از افزایش فرسایش زمین و آلودگی هوا گرفته تا کاهش تنوع زیستی و انقراض گونههای مختلف گیاهی و جانوری. تغییری که زیان هایش به زمین خواران و جنگل خواران محدود نمیماند و گریبان همه ایرانیان را خواهد گرفت.
رویدادی که رقم خوردن آن در شرایطی که چندین و چند وزارت خانه و سازمان در این خصوص مسئولیت دارند و گاه اخبار مقابله شان با چند زمین خوار را در بوق و کرنا میکنند، تلختر به نظر میرسد. آنقدر تلخ که میشود رای به ناکارآمدی این مجموعه داد، که اگر غیر از این بود، شاهد نصف شدن جنگلهای شمال در چند دهه نمیبودیم.
شاهد شکل گیری آماری که نشان میدهد زمان زیادی تا از بین رفتن تمامی جنگلهای شمالی کشورمان باقی نمانده مگر آنکه دست به تغییراتی اساسی بزنیم؛ تغییراتی که مقدمه آن میتواند ارائه آمارهایی دقیق و منطقهای از میزان جنگل خواریها در شهرها و استانهای شمالی کشورمان طی سالهای گذشته باشد.
آمارهایی که باید به ارائه طرح و برنامههایی برای احیای جنگلها در این مناطق گره بخورد و به مدد پیگیریهای دقیق کارشناسی و قضایی، در اجرایش، جدیت و مداومت نشان داده شود تا دست کم روند شدید کاهش جنگل متوقف شود. اتفاقی که اگر رخ دهد، میتوان امید داشت آینده کشورمان بهتر از حالش باشد.