آیت‌الله جنتی: کلام امام این بود که «چرا غرب باید بر ما حکومت کند؟»/ چهل سال است می‌خواهند جلوی ما را بگیرند، ولی نمی‌توانند/ تصاویر چهل سالگی انقلاب و لحظه ورود امام/ سردار یزدی: ابتدا می‌خواستند ایران را تجزیه کنند؛ حالا نگران گسترش قدرت انقلابند

سردار یزدی گفت: دشمنی که تا دیروز به دنبال تجزیه کشورمان بود، اما امروز نگران این هستند که چه‌طور مانع گسترش قدرت انقلاب اسلامی شود و چگونه مانع به الگو تبدیل شدن آن باشند.

سردار سرتیپ پاسدار محمدرضا یزدی فرمانده سپاه محمد رسول‌الله (ص) تهران بزرگ در مراسم گلباران جایگاه جلوس امام خمینی (ره) که پیش‌ازظهر امروز جمعه 12 بهمن ماه در قطعه ۱۷ بهشت زهرا (س) برگزار شد، گفت: امام راحل نشان داد که شاخص‌های ما با شاخص‌های گذشته متفاوت است و ایشان نشان دادند که اگر تفکر انقلابی وجود داشته باشد، می‌توانیم انقلاب اسلامی را به سایر ملل دنیا صادر کنیم. 

وی با بیان اینکه امروز اسم ایران قبل از اسم ابرقدرت‌ها می‌آید، تصریح کرد: امروز دشمن می‌داند که چه‌طور باید با جمهوری اسلامی رفتار کند. همچنین دشمنی که تا دیروز به دنبال تجزیه کشورمان بود، اما امروز نگران این هستند که چه‌طور مانع گسترش قدرت انقلاب اسلامی شود و چگونه مانع به الگو تبدیل شدن آن باشند. 

فرمانده سپاه محمد رسول‌الله (ص) تهران بزرگ گفت: شهدا نشان دادند که برای رسیدن به آرمان‌های امام راحل ایستاده‌ایم و ارزش ایستادگی هم دارد. 

یزدی با بیان اینکه امروز ملت ایران مثالی برای ملت های دنیاست اظهار کرد: امروز در شعر، ادبیات، هنر، امنیت و دفاع رشد کرده‌ایم و برای ملت‌های دیگر مثال‌زدنی شده‌ایم و امروز به جرأت می‌توانیم بگوییم که سایر ملل به تأسی از ما ایستادگی را سرلوحه کار خود قرار داده‌اند و حتی رئیس‌جمهور سابق آمریکا با جمله ما می‌توانیم امام خمینی (ره) به دنبال کسب رأی بود.

یزدی با بیان اینکه امروز الگوی ما شهدایی مانند شهیدحججی هستند، گفت: پس از گذشت ۴۰ سال به شهدا، امام راحل و رهبر معظم انقلاب اسلامی متعهد می‌شویم که پای آرمان‌هایمان همچنان ایستاده‌ایم و تمام تلاش خود را برای دست‌یابی به آرمان‌ها به کار می‌گیریم. 

وی در ادامه با اشاره به اینکه تفکر امام خمینی ماندنی است افزود: تفکر امام خمینی(ره) ماندنی است و از بین نمی‌رود و این تفکر مقابل تفکر غرب و استکبار قرار دارد که تفکری رهایی‌بخش است.

خبر بازگشت‌ امام‌ خمینی‌ به کشور در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷، موجی‌ از شادی‌ را درسرتاسر کشور ایجاد کرد. هزاران‌ اتومبیل‌ از شهرستان‌ها به‌ سوی‌ تهران‌ حرکت‌ کردند و علی‌رغم‌ ممنوعیت‌ عبور و مرور شبانه‌ در خیابان‌ منتهی‌ به‌ بهشت‌زهرا مستقر شدند. هزاران‌ نفر از مردم‌ تهران‌ و شهرستان‌ها در مسیر امام‌ خمینی‌، میدان‌ آزادی‌، خیابان‌ آیزنهاور تا بهشت‌زهرا شب‌ را تا صبح‌ گذراندند.

به گزارش «تابناک» به نقل از مهر، در سپیده‌ سحر ده‌ها صف‌ نماز درمیدان‌ آزادی‌ برقرار شد. سرتاسر مسیر امام‌ خمینی‌ با صدها تابلو و پلاکارد حاوی ‌خوشامدگویی‌ و شعارهای‌ مختلف‌ نصب‌ شده‌ بود.

آن‌ شب‌ تا صبح‌ اتومبیل‌ها در خیابان‌ آیزنهاور و میدان‌ آزادی‌ در حالی‌ که‌ بوق می‌زدند و برف‌ پاک‌کن‌ می‌چرخاندند در حرکت‌ بودند. شادی‌ وصف‌ناپذیری‌ سرتاسر تهران‌ را فراگرفته‌ بود. همسایگان‌ مسیر امام‌ خمینی‌ از مردم‌ پذیرایی‌ می‌کردند، غذا می‌دادند، شربت‌ و شیرینی‌ پخش‌ می‌کردند. آب‌ و چای‌ می‌آوردند. اول‌ صبح‌ میلیون‌ها نفر در ۳۳ کیلومتر در دو طرف‌ خیابان‌های‌ مسیر امام‌ خمینی‌ ایستاده‌ بودند و پنجاه‌ هزار نیروی‌ انتظامی‌ مشغول‌ منظم‌ کردن‌ آنها بودند.

از اقداماتی که مردم شهر تهران برای استقبال از امام انجام داده بودند، تزئین و تمیز کردن خیابان‌هایی بود که قرار بود امام از آنها عبور کند. حجت الاسلام علی اکبر ناطق نوری نیز در توصیف وقایع روز ۱۲ بهمن به توصیف تزئینات صورت گرفته توسط مردم می پردازد و می گوید: «... به خیابان ولیعصر و امیریه که آمدیم مردم تمام خیابان ها را آب و جارو کرده و گل چیده بودند تا اینکه به راه آهن رسیدیم، اطراف راه آهن را مردم خیلی زیبا تزئین کرده بودند».

سجادی، از بانوان مبارز و انقلابی، مشاهدات خود از اقدامات مردم در آن روز را اینگونه توصیف می‌کند: «مراسم استقبال از امام در نوع خود در دنیا بی نظیر بود. در سرمای بهمن ماه، عاشقان امام، شب تا صبح خیابان های مسیر امام را جارو می کردند و بقایای لاستیک های سوخته را که در رویارویی نابرابر گارد شاهی با مردم، بر کف خیابان ها ریخته بود جمع‌آوری می کردند و خیابان ها را میشستند. وسط خیابان آزادی تا چشم کار می کرد گل بود. خبرگزاری های جهان تحت عنوان بزرگترین استقبال تاریخ از صف ۳۳ کیلومتری مردم از فرودگاه مهرآباد تا بهشت زهرا خبر دادند...»

توکلی‌بینا نیز خاطرات خود اینگونه نقل می‌کند: از خاطرات جالب مربوط به بچه‌های انتظامات، یکی این بود که چون هر گروهی سلیقه‌ی خاص خود را داشت، به همین دلیل مسیر حرکت امام از فرودگاه تا بهشت زهرا به گونه‌ها و روش‌های مختلف تزئین شده بود. گروهی منطقه‌ی مربوط به خود را گل‌باران کرده بودند و گروهی دیگر که مثلاً قسمتی از خیابان آزادی را در دست داشتند، فقط به خط سفید وسط خیابان گل چسبانده بودند.

حجت الاسلام منتجب نیا هم می گوید:«شب ۱۲ بهمن ماه شب عجیبی بود. به لحاظ مسئولیتی که داشتم، ناچار بودم مسیری را در رفت و آمد سپری کنم. از خیابان آزادی که عبور می کردم صحنه های عجیبی می دیدم؛ زنان و مردان با جارو، آسفالت های خیابان را تمیز می کردند. هر کسی وقتی این صحنه ها را میدید بی اختیار اشک شوق از چشمش جاری میشد و تحت تأثیر قرار می گرفت».

پس از ورود امام خمینی نیز شور و شعف مردم وصف ناشدنی بود، تا جایی که حجت‌الاسلام علی‌اکبر مهدوی خراسانی می گوید: دوازدهم بهمن ۱۳۵۷ وقتی امام وارد ایران شدند، من در میدان شرقی میدان آزادی بالای اتوبوس برای راهنمایی مردم انجام وظیفه می‌نمودم. جمعیت آنقدر زیاد بود که حضرت امام نتوانستند طبق معمول از سمت راست بیایند و از سمت چپ با ماشین آمدند و رد شدند. مردم هجوم آورده بودند که امام را ببینند. از بلندگو مردم را به آرامش می‌خواندم و می‌گفتم: «مردم! اگر امام را دوست دارید، هرکس سر جای خودش باشد. اگر همه بخواهید هجوم بیاورید راه بسته می‌شود.» تا خود بهشت زهرا جمعیت بود. یک چیزی آدم می‌گوید و می‌شنود باید آن فضا را دید.

در روز ورود امام، سراسر تهران پوشیده از جمعیت بود. نیروی حفاظتی گسترده‌ای درکار نبود. روزنامه کیهان در شرح این روز نوشته است: اتومبیل‌ آیت‌الله که‌ ۵ نفر محافظ‌ روی‌ سقف‌ آن‌ نشسته‌ بودند از میان‌ دریای‌ جمعیت‌ می‌گذشت‌. دریای‌ وسیع‌ مردم‌ از شوق و اشک‌ طوفانی‌ بود. دست‌ها فضا را می‌شکافت‌، از سینه‌ها شعار و درود بیرون‌ می‌ریخت‌،جمعی‌ می‌خندیدند، گروهی‌ می‌گریستند، دست‌ها درهم‌ حلقه‌ می‌شد، در نگاه‌ها آفتاب ‌مهربانی‌، بر دهان‌ها رودهای‌ سرود جاری‌ بود. بانک‌ الله‌اکبر خیابان‌ها را درمی‌نوردید، شعار درود بر خمینی‌ مثل‌ نسیم‌ در هوا جاری‌ بود.این‌ خلق‌ بود که‌ به‌ رهبر خود درود می‌فرستاد.

بهجت افراز در خصوص حال هوای مردم در روز ورود امام به تهران می‌گوید: «ساعت ۶ صبح به میدان عشرت‌آباد رفتیم و سوار اتوبوس‌ها شدیم. در خیابان‌ها و جاده‌ی منتهی به بهشت زهرا، انسان‌ها مثل رودخانه عظیمی در حرکت بودند و همه مردم، پای پیاده از تهران به سوی بهشت زهرا راه افتاده بودند... وقتی که به بهشت زهرا رسیدیم، آنجا مملو از جمعیت بود و مردم به طور خودجوش، انتظامات را به عهده گرفته بودند و جوان ها در اطراف خیابان های بهشت زهرا زنجیروار دیواری درست کرده بودند که خیابان‌ها برای عبور ماشین باز باشد.

در چند قدمی محلی که قرار بود امام صحبت کنند، محل استقرار خانم‌ها بود؛ ما در آنجا مستقر شدیم. بهشت زهرا مملو از خبرنگارهای زن و مرد داخلی و خارجی بود.

یادم می‌آید مرحوم شهید آیت الله مطهری سخنرانی کردند و آن کلمه‌ «جان جانان» را ایشان در مورد امام به کار بردند. خلاصه، همین طور آقایان گروه گروه می‌آمدند و درباره‌ی امام سخنرانی می‌کردند تا اینکه خبر دادند حضرت امام به فرودگاه مهرآباد وارد شده‌اند؛ هیجان همه جا را فرا گرفته بود و مردم، مرتب صلوات می‌فرستادند. ما که از صبح به بهشت زهرا رفته بودیم، همین طور چشم انتظار بودیم تا ساعت ۳ بعدازظهر که گفتند هلی‌کوپتر امام در بهشت زهرا به زمین نشست قیامتی برپا بود. همه‌ی مردم به هم چسبیده و یکپارچه شده بودند. وقتی می‌خواستند به عقب بروند تا هلی‌کوپتر بنشیند، مثل اینکه دریایی می‌خروشید؛ وقتی که می‌خواستند جلو بروند، همه با هم حرکت می‌کردند و صحنه‌ عجیبی ایجاد می‌شد.

وقتی نشستیم، حضرت امام تشریف آوردند و ما که در چند قدمی ایشان بودیم چشم مان به جمالشان روشن شد. فریاد صلوات و الله اکبر بلند شد. وقتی قرار شد برنامه‌ها شروع شود، خانمی از خانواده‌ رضایی ها آمد و به من گفت: «مادر رضایی‌ها، قرار بود جلوی امام صحبت کند و اینها (روحانیون) نمی‌خواهند بگذارند. بیایید بر علیه اینها شعار بدهیم». وقتی که این حرف را شنیدم، پشتم لرزید؛ ترسیدم، همه‌ی مردم یکی بودند؛ قرار نبود علیه کسی شعار داده شود. از حرف او ترسیدم برای اینکه فکرش هم در مغز من خطور نکرده بود یک نفر پیدا شود که در آن روز با انقلاب مخالف باشد. آن روز، چپ و راست و مجاهد و چریک فدایی، همه برای انقلاب یکی بودیم. پیش خودم فکر کردم از حالا دودستگی؟ از حالا جبهه گیری؟ و به حرف او توجهی نکردم و الحمدالله برنامه‌ی نفاق و مخالفت هم پیش نیامد.

آن روز پس از پایان مراسم استقبال، ساعت ۹ یا ۱۰ شب به منزل رسیدیم. افرادی که با هم بودیم، یکدیگر را گم کرده بودیم. آن روز، واقعا قصه‌ من و تویی نبود. همه با هم دوست بودند؛ همه با هم متحد بودند؛ حتی تاکسی که سوار می‌شدی اگر به راننده می‌گفتی ببخشید پول خرد ندارم، می‌گفت فدای سر امام. پیاده شو. آنهایی که ماشین داشتند، مردم را سوار می‌کردند؛ اصلا اتحاد، همبستگی و مهربانی عجیبی بر مردم سایه افکنده بود. همه «ما» شده بودند، جز یک عده که برنامه‌هایی داشتند.

۱۲ بهمن ماه سال ۱۳۵۷ - امام خمینی (ره) رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، پس از ۱۴ سال دوری از وطن و سال‌ها مبارزه علیه حکومت شاهنشاهی، به ایران بازگشتند.

عضو کمیته استقبال از امام گفت: هایزر آماده کشتار یک میلیون آدم بود و این مجوز را هم داشت. احتمال داشت بهشت زهرا را بمباران کنند، ما در چنین فضایی مراسم استقبال از امام را برگزار کردیم. فرمانده نیروی هوایی ایران هم نظر به بمباران یا به زدن هواپیمای امام و غیره داشت. «هایزر هم این نظرها را نوشته است». در چنین موقعیتی امام می خواهد به ایران آمد.
اسدالله بادامچیان از اعضای کمیته استقبال امام بود و مسئولیت اداره بهشت زهرا را بنا به درخواست شهید مطهری و تأیید شهید بهشتی عهده دار بود.

رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی که میهمان کافه خبر خبرآنلاین بود ناگفته هایی را از ۱۲ فروردین ۵۷ بیان کرد. او گفت چه طور خودروی حامل امام ضدگلوله شد و بالگردهای ارتش را برای حضور در بهشت زهرا هماهنگ کردند.

مشروح گفتگوی خبرآنلاین با بادامچیان را در ادامه بخوانید.

شما در روز استقبال امام چه مسئولیتی داشتید؟

عضو شورای مرکزی ۷ نفره کمیته استقبال از امام و مسئول اداره بهشت زهرا بودم. البته وقتی آقای مطهری پیشنهاد دادند، مدیریت بهشت زهرا را در روز استقبال از امام برعهده بگیرم، به ایشان عرض کردم «قرار نبود چهره من آشکار شود. اگر من به آنجا بروم، چهره ام کاملا آشکار می شود». آقای مطهری فرمودند «ما نمی توانیم امام را در بهشت زهرا دست هر کسی بسپاریم». در فرودگاه، امام در مکانی محدود است، از فرودگاه تا بهشت زهرا نیز که ماشین در حال حرکت است ولی در بهشت زهرا دو میلیون جمعیت حضور دارند و نمی توانید حتما راه را از میان جمعیت باز کنید. فلذا هیچ راهی باقی نمی ماند جز اینکه قبول کنید». گفتم «من سرباز هستم، شما بگویید قبول کن، می کنم. از جلسه بیرون آمدم و نزد آقای بهشتی رفتم، نظر آقای مطهری را شرح دادم. آقای بهشتی خندیدند و گفتند «درست گفته اند، اینجا جایی نیست که ما ریسک کنیم»- هنوز صدایش درذهنم هست.

چه پیش بینی هایی داشتید؟

هایزر آماده کشتار یک میلیون آدم بود و این مجوز را هم داشت. احتمال داشت بهشت زهرا را بمباران کنند، ما در چنین فضایی مراسم استقبال از امام را برگزار کردیم. فرمانده نیروی هوایی ایران هم نظر به بمباران یا به زدن هواپیمای امام و غیره داشت. «هایزر هم این نظرها را نوشته است». در چنین موقعیتی امام می خواهد به ایران بیاید. هایزر در خاطراتش به هواپیمای حامل امام اشاره می کند و درباره گزینه های مدنظر فرمانده نیرو هوایی شاه می نویسد او مطرح کرد «با موشک هواپیما را بزنیم یا هواپیما را بنشانیم، آیت الله خمینی را دستگیر کنیم و او را در جزیره خارک نگه داریم». در چنین وضعیتی مجموعه ما مسئول برقراری امنیت بهشت زهرا در روز استقبال امام بودیم. حاج محسن رفیقدوست مسئولیت فرودگاه را برعهده داشت و شهید محمد بروجردی هم وردست او بود. شهید بروجردی آن روز لباس طلبگی پوشید و مسلسل ها را زیر لباس پنهان کرد. او مراقب امام بود تا سوار ماشین شود. رفیقدوست نیز ماشین ضدگلوله را خودش درست کرد، حتی درهای جلویش را با قلاب محکم کرد تا باز نشوند. وقتی ماشین در بهشت زهرا خاموش شد، امام می خواست دستگیره را باز کند و پایین بیاید. محسن گفت «امام نمی شود چون اگر پایین بروید دیگر اصلا به جایگاه نمی رسید». در واقع او این محاسبه را کرده بود که حتی اگر امام خواست پیاده شود، نتواند و کسی هم نتواند از بیرون در را باز کند. مرحوم حاج سیدرضا نیری رحمه الله علیه او هم موتلفه ای است، جلیقه ضدگلوله برای امام به صورت قاچاق تهیه کرده بود. که قبول نکردند برنامه بالگرد را در شورای استقبال تنظیم کرده بودیم که مخفیانه دور از چشم شاه به آنجا آمد. چون باید اجازه پرواز را شاه می داد. سه راه خروج برای امام از بهشت زهرا در نظر گرفتیم و دو تا آمبولانس در آنجا مستقر کردیم.

با نیروی هوایی ارتش برای بالگرد چه کسی هماهنگ کرده بود؟

سه گروه هماهنگ کردند؛ یک گروه شهید دکتر آیت و شهید نامجو، یک بخش گروه شهید کلاهدوز و بخش گروه نهضت آزادی هماهنگ کردند که بالگرد بیاید. قرار شد، آنها بدون اطلاع به رژیم بیایند و به همین علت با دو خلبان صحبت شده بود که در سطح افق پایین حرکت کردند و وارد بهشت زهرا شدند.

درحال جمع آوری سیم ها بودم که یکباره دیدم اوضاع به هم خورد و با بیسیم سازمان برق برای من گویند «امام سوار بالگرد نشد و بالگرد رفت». حالا آنجا مردم به هم ریخته اند، دور هم می چرخند. کسانی کمربندشان را درآورده و قلابش را می چرخاندند. یک کسی قمه درآورده، با اینکه ما مراقبت کرده بودیم که قمه کسی نیاورد ولی معلوم بود که چند نفر خیلی مخفی آورده بودند. متحیر مانده بودم که چکار کنم و خدا را به یاری طلبیدم.

مردم از دیدن بالگرد تعجب نکردند؟

وقتی بالگرد آمد، مردم فکر کردند که بالگرد رژیم است. می خواستند شعار دهند ولی من گفتم که شعار ندهید.

آن روز با چه مشکلاتی مواجه شدید؟

اداره دو میلیون آدم عاشق امام در بهشت زهرا با درنظر گرفتن احتمال بمباران و همه خطرات دیگر کار ساده ای نبود. اگر خداوند عنایت نمی کرد، ما همه هیچ بودیم. از فرودگاه تا بهشت زهرا که ۲۴ کیلومتر است، سه ساعت و نیم امام در ماشین بود. در ورودی بهشت زهرا موتور ماشین بر اثر فشار جمعیت سوخت و ما مجبور شدیم که بگوییم بالگرد برود و امام را به جایگاه بیاورد. در این گیر و دار به مردم نگفتیم. مرحوم آیت الله شهید صدوقی آنجا نشسته بود به او گفتم «از مردم بخواهید که راه را باز کنند». حالا امام در بالگرد بود و آقای صدوقی می گفت «مردم شما را به خدا راه بدهید امام بیاید». بعد دید که اصلا هیچکس به حرف گوش نمی دهد گفت «آشیخ مرتضی شما بیا یک چیزی به این مردم بگو». از آقای صدوقی عذرخواهی کردم و گفتم «من برای این به شما گفتم تا حواس مردم پرت شود و بالگرد بتواند راحت بنشیند»، در هنگام ورود بالگرد گفتم خواهرها برادرها بنشینید، بنشینید، بنشینید. صف جلو بهم ریخت چون یک عده می خواستند بنشینند و یک عده می خواستند ننشینند. حواس شان به جای بالگرد به خودشان جمع شد، همان موقع بالگرد نشست و امام از بالگرد پیاده شد و ایشان را به جایگاه آوردیم. بالاخره این از آن شگردها بود. وقتی امام روی صندلی در بهشت زهرا نشستند یکدفعه متوجه شدم پشت امام حفاظی نیست و ما هیچ حائلی برای حفاظت، پشت ایشان نداشتیم. من پشت امام ایستادم که اگر چیزی پرت شد به من بخورد. بعد به آقای طالقانی گفتم «شما بایست و من رفتم که راه خروج امام را تدارک کنم».

الان می گویند بلیزر گم شده است.

اطلاعاتش با آقای رفیقدوست است.

ماجرای بد شدن حال امام در بهشت زهرا چه بود؟

تنظیم کرده بودیم، موقع ورود امام مردم در صحنه نریزند. از نیروی انتظامات در سه ردیف با لباس عادی چیده بودیم. پشت سر آنها دو ردیف از بچه های خوب خاطرجمع حضور داشتند تا فاصله با امام و جایگاه زیاد باشد. در واقع هر کس جایگاه مشخص داشت. کانالی باز گذاشته بودیم که به محض پایان سخنرانی، امام سوار بالگرد شود. پایین آمدن امام از پلکان جایگاه و بلندشدن بالگرد را ۷ تا ۱۰ دقیقه محاسبه کردیم چون می دانستیم دیگر بعد از آن مردم قابل کنترل نخواهند بود. مادر رضایی ها (از اعضای سازمان مجاهدین خلق) با توطئه مشترک لیبرالها(نهضت آزادیها) خیلی اصرار داشت، سخنرانی کند اما با نظر امام به بن بست خورد. وقتی سخنرانی امام تمام شد و از پلکان جایگاه پایین آمدند، او به طرف جایگاه دوید و جلوی امام ایستاد و صحبت کرد، از آنجا که در کنار جایگاه مأمور انتظامات خانم نداشتیم کاری نمی شد انجام داد.

چه صحبتی داشت؟

گفت «امام ما شهید دادیم، شکنجه شدیم». امام فرمودند «هرکس شهید داده است که خداوند به او اجر بدهد. شهدای این انقلاب و همه شهدا نزد خدا مأجورند». حدودا او شش، هفت دقیقه امام را معطل کرد. همین باعث شد که امام به بالگرد دیرتر برسد. در این گیر و دار مردم از صفوف انتظامات گذشتند و به طرف بالگرد رفتند، با این اتفاق خلبان بلند شد. چون دید اگر مردم به بالگرد آویزان شوند دیگر نمی تواند بلند شود. بالگرد بلند شد تا در موقعیت مناسب برای بردن امام برگردد.

وقتی امام روی صندلی در بهشت زهرا نشستند یکدفعه متوجه شدم پشت امام حفاظی نیست و ما هیچ حائلی برای حفاظت، پشت ایشان نداشتیم. من پشت امام ایستادم که اگر چیزی پرت شد به من بخورد. بعد به آقای طالقانی گفتم «شما بایست و من رفتم که راه خروج امام را تدارک کنم».

آن لحظه شما کجا بودید؟

بعد از سخنرانی امام من به آقای ناطق عرض کردم «شما بقیه راه را با امام برو تا من اینجا را جمع و جور کنم ». چون خیالم راحت بود که آقای ناطق کار را اداره می کند، آن بالای جایگاه به جمع آوری و مراقبت مشغول شدم. همان زمان یک نفر به بالای جایگاه آمد تا صندلی امام را ببوسد. من نگذاشتم و گفتم «برو پایین، خبرنگاران خارجی این صحنه را می گیرند و بازی درمیآورند، بعدا بیا دست امام را ببوس چرا صندلی ببوسی؟» درحال جمع آوری سیم ها بودم که یکباره دیدم اوضاع به هم خورد و با بیسیم سازمان برق برای من گویند «امام سوار بالگرد نشد و بالگرد رفت». حالا آنجا مردم به هم ریخته اند، دور هم می چرخند. کسانی کمربندشان را درآورده و قلابش را می چرخاندند. یک کسی قمه درآورده، با اینکه ما مراقبت کرده بودیم که قمه کسی نیاورد ولی معلوم بود که چند نفر خیلی مخفی آورده بودند. متحیر مانده بودم که چکار کنم و خدا را به یاری طلبیدم.

بی بی سی هم با پخش برخی صحنه ها مطرح کرد که در آن صحنه اعضای انتظامات کمیته استقبال قمه داشتند.

ما به آنها قمه نداده بودیم، چند نفر مخفی آورده بودند. والا اصلا نگذاشتیم کسی آنجا سلاح بیاورد. اگر می خواستیم از کسی حفاظت کنیم با اسلحه حفاظت می کردیم و نه قمه که به درد نمی خورد. تیم حفاظتی داشتیم اما چند نفری بیشتری نبودند که خودشان به صورت مخفیانه قمه آورده بودند. در این گیر و دار جایگاه را فوری خالی کردم و همه آدمها را پایین فرستادم. امام به خاطر پرواز از پاریس به تهران و طولانی شدن زمان رسیدن به بهشت زهرا خسته بود در آن صحنه وقتی بالگرد بلند شد گرد و غبار کرد که موجب شد حال امام بد شود. امام را فوری به بالای جایگاه آوردیم و خوابانیدم. عبای آقای دکتر مفتح رحمه الله علیه را گرفتم و روی امام کشیدم تا گرد و غبار کم شود و امام بتواند زیر عبا نفس بکشد. وقتی امام کمی استراحت کرد و حال شان کمی جا آمد، دو تا آمبولانس سریع آمدند. امام را بدون آنکه کسی بفهمد، سوار یکی از آمبولانس ها کردیم و به هر دو آمبولانس گفتم «با هم بروند تا کسی نداند امام در کدام ماشین است» چون اگر می فهمیدند مشکل پیش می آمد. به آمبولانس گفتم «از بهشت زهرا که بیرون رفتی هرجا که بالگرد خبر داد که می تواند پایین بیاید، امام را به بالگرد منتقل کن». به بالگرد هم گفتم «دنبال آمبولانس ها برو». در بیابان بالگرد پایین آمد و امام را سوار کرد و برد. به من هم خبر دادند «امام سوار بالگرد است» و خیالمان راحت شد. در مجموع اگر مادر رضایی ها آن کار را نمی کرد این مشکل ایجاد نمی شد و حساب ما دقیق بود.

همزمان با سالروز ورود تاریخی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به کشورمان، بوق کشتی‌ها و شناورها در اسکله شهید حقانی بندرعباس به صدا در آمد. همچنین به مناسبت سالروز ورود تاریخی امام خمینی (ره) به کشور، بوق قطارها هم در بندرعباس به صدا در آمد و رژه موتورسواران همزمان با سراسر کشور در بندرعباس برگزار شد. موتورسواران با حمل پرچم سه زنگ جمهوری اسلامی ایران و تصاویر حضرت امام خمینی (ره) مسیر فرودگاه تا گلزار شهدای بندرعباس را پیمودند. موتورسواران با حضور در گلزار شهدا و قرائت فاتحه به روح شهدای والا مقام، با آرمان‌های امام خمینی (ره) و شهدا تجدید پیمان کردند. همچنین بوق کامیون‌ها در شهرک حمل و نقل بندرعباس همزمان با سالروز ورود تاریخی تاریخی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به کشور به صدا درآمد.

رئیس مجلس خبرگان گفت: امروز عده‌ای از مسئولان گمان می‌کنند که نمی‌شود کشور را اداره کرد، مگر همراهی با آمریکا. ای ننگ بر این تفکرات!

آیت الله احمد جنتی رئیس شورای نگهبان در مراسم یوم الله ۱۲ بهمن که صبح امروز در حرم مطهر امام خمینی (ره) برگزار شد، ضمن پاسداشت و سلام به روح مطهر امام خمینی و سلام و تشکر از مردمی که در دفاع مقدس جنگیدند اظهار کرد: سلام بر امام که‌ راه شهادت را گشودند، باید از امام خمینی ممنون باشیم، درِ شهادت و بهشت از عاشورای حسینی بسته شده بود و در کشور های عربی و غیر عربی موضوع جهاد و شهادت مطرح نبود و امام این درها را دوباره گشود.

وی افزود: امام خمینی کاری کرد که در تاریخ عالم بی سابقه است، غربی ها و غیر غربی ها اسلام را عامل عقب ماندگی می دانستند و به ما می گفتند ما باید به سمت علم برویم، باید راه غرب را برویم و می گفتند که اسلام به درد امروز نمی خورد.

جنتی تصریح کرد: اسلام به همه نشان داد که اگر بهشت و دنیای خوب و با رفاه می خواهید اسلام بهترین راه است، اسلام گفت که از ذلت بپرهیزید، چرا اجازه می دهید زمام ملکتتان را به دست بگیرند؟ مردم هم دعوت امام خمینی را لبیک گفتند و اعلام کردند که ما می میریم اما ذلت نمی پذیریم و هیهات من الذله شعار مردم شد.

رئیس مجلس خبرگان افزود: امام خمینی به مردم این باور را داد که اسلام می تواند مدیریت کند، می تواند حکومت کند، مردم عزیز ما ببینید که چهل سال از انقلاب اسلامی می گذرد، در این چهل سال تمام دنیا تلاش کردند که این قدرت را بشکنند؛ از ابتدا می گفتند حکومت اسلامی یعنی چه؟ آن ها منکر بودند که اسلام می تواند قدرت اجتماعی و نظامی داشته باشد. اروپاییان معتقد بودند که مملکت اسلامی طرح ماندگاری نیست، یا از بین می رود و یا ما این قدرت را می شکنیم اما دیدند که نمی شود و این درس مهمی هست برای دنیا.

وی خاطر نشان کرد: ۸ سال جنگ را به ما تحمیل کردند، هیچ کس باور نمی کرد که ما با ضعف نظامی و آن قدرت دشمن دوام بیاوریم و بعد از ۸ سال این قدرت ایستاد و بسیجی ها و سربازان فدائیان اسلام و عاشقان شهادت تحویل داد، اول اسلام که پیامبر یارانی مثل ابوذر و مقداد و خیبری ها را ساخت، امام بزرگوار همان کار پیامبر و امام علی و امام حسین را کرد.

رئیس مجلس خبرگان با بیان اینکه امام کار پیغمبر(ص)، علی(ع) و حسین(ع) را انجام داد، گفت: هرچه می توانید ائمه و پیامبر را بشناسید، امام خمینی را هم بشناسید. امام بالاترین سیاستمدار بود و سیاستمداران کهنه کار غرب نتوانستند سیاست امام را بشکنند چراکه برنامه های دشمن را پیش بینی می‌کرد و می دانست که دشمن از چه راهی می خواهد وارد شود.

وی همچنین افزود: امام اداره مملکت را به مسئولان می داد. مقامات بالای ما به امام مراجعه می‌کردند و ایشان گره گشایی می‌کرد. امام انسان عجیب و غریبی بود. آثار امام خمینی را بخوانید، چون این آثار همیشگی است و وصیتنامه امام برای همه اقشار جامعه نصیحت است.

آیت الله جنتی تاکید کرد: مردم ایران ثابت کردند که مردم تحمل گرسنگی را دارند، ولی تحمل شکست انقلاب را ندارند. امروز عده‌ای هستند که به فکر مردم نیستند. دنیا طلبی بر برخی از مسئولان تسلط یافته است. امروز عده‌ای از مسئولان گمان می‌کنند که نمی‌شود کشور را اداره کرد، مگر همراهی با آمریکا. ای ننگ بر این تفکرات!

رئیس مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه دولتمردان آمریکا در اداره کشور خودشان مانده‌اند، تاکید کرد: امروز میلیون‌ها گرسنه در آمریکا وجود دارد و قدرت آمریکا رو به زوال است.

آیت‌الله جنتی تصریح کرد: امروز متحدان آمریکا نیز گوش به حرف آمریکایی‌ها نمی‌دهند و ترس آمریکا از دلشان بیرون رفته است، ما نباید از آمریکا بترسیم و از قدرت اسلام و خودمان ناامید شویم. چرا ما باید خودمان را ببازیم؟

وی افزود: امام خمینی علاوه بر اینکه اهل نماز شب، مناجات شعبانیه و انجام مستحبات بود، مهارت سیاسی و قدرت مدیریت نیز داشت. به همه عزیزانی که صدای مرا می شنوند توصیه می کنم آثار امام که شامل ۴۰ حدیث و کتاب های دیگر از جمله وصیت نامه امام است را بخوانید، وصیت نامه امام که درسی برای دولت، قوه قضائیه، مجلس، نظامیان و فرهنگیان ما است که هیچ گاه قدیمی نمی شود.

جنتی ادامه داد: قدرتی که خدا به شما مردم و به مسلمین داده تا به اسلام و راه امام پایبندیم این قدرت پا برجاست ، امروز آمریکای لعنتی هر کاری که می تواند می کند تا حکومت اسلامی را نابود کند. او در تلاش است تا عقاید جوانان را از دست آنها بگیرد. به هر کشوری که می رسند این پیام را می دهد که با ایران کار نکنند. اینها که مست دلار های نفتی هستند نیز برای شکستن قدرت اسلام به کمک آمریکا آمده‌اند، البته تاکنون نتوانسته اند کاری کنند و از این پس نیز نمی توانند.

وی گفت: در سال های اول انقلاب که هنوز نظام قدرت نگرفته بود، تجزیه طلب ها در کردستان و دیگر مناطق به را افتاده بودند و منافقین دست به ترور می زدند و بندگان بی گناه خدا را می کشتند، ولی در نهایت کاری از پیش نبردند و اسلام و انقلاب پا برجا ماند.

رئیس مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: امام خمینی فرمودند ما می توانیم قدرت آمریکا، اسرائیل و سعودی را بشکنیم. ما می توانیم مملکت را آباد کنیم. در این دوران انقلاب چقدر برای آبادانی این مملکت تلاش شده است. وقتی انقلاب بر پا شد دنیا باور نمی کرد که با این همه دشمنی علیه حکومت اسلامی این همه دستاورد داشته باشیم. در این مدت با همه مشکلات که داشتیم همه جای کشور برق کشی شد و هزاران کیلومتر راه سازی شد و آب شرب و تلفن به بسیاری از مناطق کشور رسید. اینها خدماتی است که اسلام کرده است.

وی افزود: متاسفانه با عدم مدیریت کارآمد، بسیاری از نخبگان و جوانان تحصیل کرده کشور از ایران خارج می شوند، باید سیاست کلی ما این باشد که افراد ضعیف و افرادی که سو مدیریت دارند کنار گذاشته شوند و به جای آنها جوانان نخبه جایگزین شوند.

آیت الله جنتی تصریح کرد: اختلاف بین مسئولان به نفع هیچ کس نیست و از درگیری و با خود در افتادن ها هیچ کس نفعی نخواهد برد. اگر مسئولان با هم درگیر شدند در بین مردم نیز دو دستگی و چند دستگی ایجاد می شود.

رئیس مجلس خبرگان رهبری با انتقاد از عدم نظارت بر فضای مجازی گفت: چرا باید فضای مجازی این وضع را داشته باشد. چه کسی باید به وضعیت فضای مجازی رسیدگی کند؛ چرا باید فضای مجازی انقدر باز باشد که جوانان به راحتی لاابالی گری و بی دینی بیاموزند. فضای مجازی باید در خدمت نظام و انقلاب قرار گیرد.