پس از ماه‌های طولانی از نسبت دادن «خیانت» به یکدیگر، مسئولان راهکار جدیدی برای پیشبرد اهدافشان یافته و به کار بسته‌اند؛ گروکشی از یکدیگر!
به گزارش «تابناک»، در سال‌های گذشته و در سایه خشکسالی‌های فراوان و آسیب زا، عملکرد مسئولان در حوزه آب به شدت مورد توجه افکار عمومی قرار گرفت تا یکی از عوامل شدت گرفتن آسیب‌های کاهش بارندگی در کشور، طرح‌های انتقال آب باشند که در دولت‌های مختلف به اجرا درآمده اند؛ طرح‌هایی مانند انتقال آب از سرشاخه‌های کارون به ایران مرکزی که به باور بسیاری، از جمله دلایل عمده شوری و کاهش حجم آب کارون در پایین دست و وارد آمدن خسارات فراوان به جمعیت بزرگ ساکنان جلگه خوزستان بوده است.
تدبیری که طی سال‌های اخیر به وضوح همه بر ناکارآمدی آن تأکید داشتند و بنابراین، نتیجه می‌گرفتند که یکی از کلیدی‌ترین راهکار‌های کشور برای فرار از مصائب کم آبی، برچیدن بساط انتقال آب بین حوضه‌ای در سراسر کشور است؛ مخالفت با پروژه‌هایی مانند طرح انتقال آب بهشت‌آباد.
پروژه‌ای شاخص که بسیاری از مراحل اجرای آن طی سال‌های گذشته به سرانجام رسیده و اگر خشکسالی‌های فراوان رخ نداده و آسیب‌های انتقال آب به وضوح آشکار نشده بود، چه بسا مدت‌ها پیش به بهره برداری می‌رسید، اما در سایه این مشکلات، کانون تنش‌هایی بزرگ شد که به قطع سخنرانی رئیس جمهور در مجلس و از آن فراتر، یقه گیری با معاون وی نیز رسید.
البته از آن ماجرا یکی دو سال می‌گذرد و طی این مدت، وضعیت آب و هوایی در کشورمان از خشکسالی‌های شدید به ترسالی و وقوع سیلاب‌های ویرانگر تغییر کرده است؛ چرخشی که موجب شده مسئولان به راحتی و بی هیچ دغدغه بزرگترین طرح انتقال آب در کشور یعنی انتقال آب دریای خزر به سمنان را تأیید کرده و مقدمات اجرایش را کلید بزنند.
البته این تنها طرح انتقال آبی نیست که هم اکنون در دستور کار مسئولان کشورمان قرار دارد و از تیغ انتقادات تند و تیز مخالفان انتقال آب قسر در رفته است، بلکه پیشتر و در زمان اوج بحران‌های کم آبی نیز، انتقال آب با قوت و قدرت در دستور کار مسئولان قرار داشته و به تولد پروژه‌هایی مانند بن-بروجن منجر شده است؛ پروژه‌ای که گفته می‌شود هدف از اجرایش، تأمین آب مورد نیاز نیمی از جمعیت استان چهارمحال و بختیاری است؛ هدفی بزرگ که با اتکای به آن، این پروژه آغاز به کار کرد و پیش رفت، اما در خان آخر به مخالفت شدید برخی مسئولان و نمایندگان استان اصفهان برخورد که تأکید داشتند اجرای این پروژه «رسوایی» است؛ رسوایی بزرگتر از سد گتوند!
این جمله‌ای است که از زبان حیدرعلی عابدی، یکی از نمایندگان اصفهان در مجلس بیان شده و دلیلش، الزام به پمپاژ آب در ۲۰۰ کیلومتر از این خط انتقال است، در حالی که به باور وی می‌شود آب مورد نیاز را از کارون و بدون نیاز به پمپاژ (به شیوه ثقلی) تأمین کرد. سخنانی که ادامه اش این گونه است: «اجازه نمی‌دهیم که اجرایی شود و همه تلاش را به کار می‌گیریم تا متوجه اشتباه خودشان شوند و این کار را انجام ندهند.»
ماجرا زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانیم این نماینده و همفکران وی بار‌ها تأکید کرده اند که دلیل کندی و فرجام نیافتن طرح بهشت آباد و تونل سوم کوهرنگ، مخالفت و کارشکنی نمایندگان و مسئولان استان‌های بالادست است؛ گزاره‌ای که وقتی کنار تأکید این نمایندگان بر ایجاد مانع بر سر اجرایی شدن بن-بروجن قرار می‌گیرد، گروکشی مسئولان از یکدیگر به وضوح مشخص می‌شود.
موضع گیری که اخیرا یکی از نمایندگان استان اصفهان سعی کرده صراحت بیشتری در بیانش به کار گیرد و نتیجه این شده که «طرح بهشت‌آباد باید عملیاتی شود، چرا که اختصاص آب به بن و بروجن مشروط بر تکمیل طرح بهشت‌آباد و تونل سوم کوهرنگ بود تا عدالت رعایت شود.» سخنانی که معنایش جز این نیست که «بگذارید آب ببریم تا بگذاریم آب ببرید!»
یعنی بازم می خواهید از زاینده رود آب ببرید؟ این دفعه بروجن؟ 
ببخشید مگه زاینده رود آب از خودش داره ؟؟؟ آب متعلق به بختیاریهاست که حالا خودشون هم آب ندارند 
