این در حالی است که برخی اساتید ارتباطات در رابطه با کره زمین از واژه "دهکده جهانی" استفاده میکنند، یعنی همه افراد جهان در یک محیط بسته قرار دارند و ارتباطات آنها از طریق اینترنت است. دنیای ارتباطات و تکنولوژی در همه بخش های زندگی شهروندان، نفوذ پیدا کرده است و جداسازی آن از زندگی امری ناممکن به نظر میرسد؛ چند سالی است که در بحث مدیریت شهری نیز موضوع شهر هوشمند مطرح شده، شهری که بر اساس زیرساخت های ارتباطی بهم متصل است و شما میتوانید بسیاری از کارهای خود را بدون نیاز حضوری در محل و فقط با استفاده از اینترنت ، رفع کنید. اما در حال حاضر بحث اینترنت ملی مطرح شده است و حدودا یک هفته ای از اجرای ناگهانی این طرح میگذرد، اینکه تا چه میزان در حال حاضر زیر ساخت های لازم برای اجرای این طرح وجود دارد یا خیر، موضوع دیگری است اما چیزی که مشخص نیست زمان دقیق اجرای کامل طرح اینترنت ملی است؛ سوال اینجاست که آیا با وجود اجرایی شدن این طرح، تا چه میزان میتوان به شهر هوشمند و توسعه شهری، که یکی از مهم ترین زیر ساخت های آن داشتن اینترنت پرسرعت است نزدیک شد؟ در این رابطه شهربانو امانی، عضو کمیسیون حمل و نقل کشور در گفتوگو با خبرنگار تیترشهر در این رابطه توضیحاتی ارائه کرد.
وی ابتدا در رابطه با تاریخچه بومی سازی و تولید دانش در کشور ایران گفت: کشور ما از سالهای بسیار دورتر صرفا یک کشور مصرف کننده بوده است، و در واقع محصول نهایی را بعد از وارد کردن، بومی سازی میکند، به طور مثال در صنعت خودروسازی نیز ما شاهد این موضوع بودهایم، اما در حال حاضر به لحاض کیفیت فاصله بسیار زیادی با صنعت خودروسازی در جهان داریم. و این موضوع می تواند در مباحث دیگر هم صدق بکند.
شهربانو امانی در رابطه با اینکه جهان به یک "دهکده جهانی" تبدیل شده است گفت: در حال حاضر افراد می توانند در مدت زمان کوتاهی حجم زیادی از اطلاعات، در زمینه های مختلف علمی، فرهنگی و اجتماعی و بسیاری زمینه های دیگر را با یکدیگر به اشتراک بگذارند، که این تبادل اطلاعات می تواند باعث دانش افزایی در بسیاری از بخش های مختلف شود و با این وجود موضوع انحصار دانش خود به خود منتفی می شود.
سرنوشت شهر هوشمند به سرنوشت اینترنت ملی خطم می شود
امانی در رابطه با دستیابی به شهر هوشمند با توجه به وجود اینترنت ملی گفت: بحث شهر هوشمند که از مدت ها قبل مطرح است و از اول دوره پنجم نیز مورد توجه ای ویژه ای قرار گرفته، در نقاط مختلف جهان اجرائی شده است و ما نیز برای دستیابی به آن تلاش هایی کرده ایم و ای کاش که از این زیرساخت ها درست استفاده شود. در واقع اگر چنانچه همه ی دریافت خدمات بر روی سامانه باشد و مردم بتوانند به خدمات مختلفی که نیاز دارند، دسترسی پیدا کنند، خیلی از مشکلات مختلف از جمله ترافیک حل میشود و صرفه جویی در زمان شهروندان صورت میگیرد.
وی در ادامه گفت: این امر که ما بخواهیم جزیره ای به عنوان شهرهوشمند، برای مصرف داخلی درست بکنیم، امکان ناپذیر است. زیرا شبکههای ارتباط جهانی به یکدیگر پیوسته هستن و نیز ما تولید کننده زیرساخت های اینترنتی نیستیم و اگر بخواهیم تولید داخلی انجام دهیم، سرنوشت شهر هوشمند نیز مانند اینترنت ملی خواهد بود. لذا ما هم بایدکالایی و دانشی را تولید کنیم که بتوانیم آن را به جهان معرفی کنیم.
ضرر 4 هزار میلیارد تومانی از قطعی اینترنت
وی در اداه افزود: طبق نظر کارشناسان، قطعی اینترنت، روزانه بیش از 4 هزار میلیارد تومان زیان وارد کرده است، اما این ضررها دیده نمی شود، بسیاری از کسب و کارهای کوچک که در بستر اینترنت فعالیت داشته اند از کار افتاده اند و بسیاری از کسانی که در این بستر فعالیت می کنند جوانان هستند.
عضو کمیسیون حمل و نقل شورای شهر تهران در ادامه گفت: در دولت آقای احمدی نژاد مطرح شد که به خودکفایی در اینترنت رسیدیم، ولی در فاصله زمانی کوتاه دیدیم که این طرح پاسخگو نبود، زیرا در آن زمان و حتی در حال حاضر نیز حلقه های ارتباطاتی داخلی در بخش های مختلف به طور دقیق و مهندسی شده به هم متصل و در دسترس عموم نیستند.
یک هفته قطعی اینترنت تمرینی برای آزمایش اینترنت ملی بود
امانی در رابطه با قطعی اینترنت در کشور گفت: یک هفته قطعی اینترنت، تجدید حرف های رئیس جمهور سابق بود، که ببینیم آیا می توان از اینترنت ملی استفاده کرد یا خیر، اما این موضوع امکان پذیر نیست، ضمن اینکه اگر این اینترنت پر سرعت هم باشد، در هر حال باید اینترنت ملی نیز به اینترنت بین المللی متصل شود؛ و باید پذیرفت که جهان دهکهدهای واحد است.
ما نمی توانیم ایران را جزیره ای جدا از کره زمین بدانیم
این عضو شورای شهر ادامه داد : من نمیگویم که نباید تلاش کرد و و نباید فعالیت های بومی سازی داشت، ما در برخی از علوم پیشرفت داشتهایم، اما این پیشرفت به میزانی نبوده است که این دانش و یا تکنولوژی را از ما خریداری بکنند.
وی در ادامه افزود: سرمایه گذاری های زیربنایی بسیار خوبی از بودجه عمومی، در رابطه با راه اندازی پیام رسانهای داخلی شد، اما متاسفانه استقبال از این پیام رسانها چشم گیر نبود زیرا اصل دانش متعلق به ما نبوده و وارداتی بوده است؛ از طرفی دیگر فروش فیلترشکن ها افزایش یافت و یک محل درآمدی برای عده ای خاص شد.
با این وجود باید دید که طرح اینترنت ملی به کجا می رسد و آیا زیرساخت های لازم برای راه اندازی آن فراهم می شود و یا مجددا اینترنت کشور به شکل سابق خود باز می گردد و از استفاده از این زیرساخت را مختص شرایط خاصی باقی نگاه می دارند.