ای غریبی که ز جد و پدر خویش جدایی .
خفته در خاک خراسان ؛ تو غریب الغربایی .
اغنیا مکه روند و فقرا ؛ سوی تو آیند .
جان به قربان تو ، مولا ؛ که حج فقرایی .
سلام آقاجان ؛ شما که قلب رئوفتان تحمل ناراحتی یک آهو را ندارد ، چگونه غم و غصه یک ملت مصیبت دیده را تحمل می نمائید؟ امید مردم ایران بعد از قادر متعال به انفاس قدسی شماست آقاجان؛ به لطف و مهر و محبت شما که بارگاه مطهرتان همیشه ملجاء و ماوای درماندگان و مصیبت دیدگان بوده اما حالا مردم ایران هم مثل شما غریب و بی یار و یاور شده اند . جسارت نوکرتان را ببخشید و التماس دعا .