چرا «اتفاق» رشیدپور شکست خورد؟

برنامه «اتفاق» به عنوان یکی از برنامه‌های گران‌قیمت تلویزیون در حالی روی آنتن رفت که بر خلاف انتظارات نتوانست تجربه موفقی برای رضا رشیدپور باشد و این برنامه حتی به کف انتظارات، چه در جذب مخاطب و چه در تامین نظر منتقدین دست نیافت؛ اما چرا این برنامه موفق نشد و دور از حد انتظار ظاهر شد؟

به گزارش «تابناک»؛ رضا رشیدپور پس از برنامه «حالا خورشید» که با وجود نقدهای جدی به آن، در جذب مخاطب آن هم در صبحگاه موفق عمل کرده بود، با برنامه «اتفاق» به آنتن شبکه سوم سیما بازگشت. استودیوی بسیار بزرگ، دکور عظیم همراه با تماشاگران، حکایت از ایده‌هایی داشت که قرار بود، مخاطب را شگفت‌زده کند؛ اما این برنامه حرف چندانی برای گفتن نداشت و نتوانست اقبال عمومی را جلب نماید و این وضعیت غیرمنتظره بود.

شاید مهم‌ترین علت شکست «اتفاق» سوژه‌هایی بود که این برنامه به آن پرداخت. سوژه‌ها حرف تازه و شگفت انگیزی برای مخاطب نداشتند؛ هرچند شهرت سوژه‌های برای جذب مخاطب یک برنامه تلویزیونی پراهمیت، تجربه نشان داده می‌توان با سوژه‌های غیرمشهور نیز برنامه پرمخاطب ساخت، مشروط به آنکه این سوژه حرف تازه‌ای برای گفتن داشته باشد که بیننده را غافل‌گیر کند. در مقابل، اگر چهره مشهوری در برنامه‌ای حضور یابد، اما تمام گفته‌هایش تکرار حرف‌هایی باشد که پیش از این در برنامه‌های متعدد مشابه مطرح کرده، چندان جذابیتی برای بیننده ندارد.

عامل دیگر که در ناکامی این برنامه موثر بود، سبک اجرای رشیدپور بود. رضا رشیدپور لحن خاص خود را در اجرا داشته و این لحن نیز طرفدارانی دارد؛ اما قاعدتاً باید در این لحن حین اجرای یک برنامه صبحگاهی با دیگر برنامه‌ها تفاوتی وجود داشته باشد. در این زمینه، شاید احسان علیخانی نمونه خوبی باشد که با تغییر فضای برنامه‌سازی‌اش از «ماه عسل» به «عصر جدید» کوشید لحن متفاوتی در پیش بگیرد و تا حدودی نیز موفق باشد؛ هرچند اساساً برنامه‌های استعدادیابی نظیر عصر جدید در سراسر جهان مجری ندارد و علیخانی یک عنصر تحمیلی به صحنه است.

در کنار اینها، نباید از تاثیر دکور برنامه غافل شد که باید نسبتی به محتوای برنامه داشته باشد؛ اما این لوکیشن عظیم که ظاهراَ قرار بوده بیننده را مقهور کند، حتی نتوانسته در این زمینه موفق باشد؛ حال آنکه باید در زمان طراحی چنین دکوری در چنان لوکیشنی، نسبت آن را با فضا و محتوای برنامه در نظر گرفت. چنین به نظر می‌رسد الگوی این برنامه برآمده از برنامه «دورهمی»، «خندوانه» و «عصر جدید» بوده اما این برنامه نتوانست آن کارکرد را داشته باشد.

شاید موفقیت نسبی برخی برنامه‌ها با دکور عظیم و مهمانان خاص باعث شده این تصور به وجود بیاید که هر برنامه‌ای با این مشخصات می‌تواند موفق عمل کند؛ اما «اتفاق» نشان داده این فرمول برای هر برنامه‌ای نتیجه بخش نخواهد بود و باید در پی روش‌های دیگری برای جذب گسترده بیننده بود. «اتفاق» چه در عنوان و چه در تبلیغاتش چنان می‌نمود که قرار است یک اتفاق تازه را در میان تولیدات پرشمار صداوسیما رقم بزند، ولی به جز دکور عظیم، اتفاق دیگری را رقم نزد.