سارکوم نوعی از سرطان که پزشکان می‌گویند دلیل ابتلا به آن ناشناخته است .سارکوم ۲درصد از سرطان‌ها را تشکیل می‌دهد و استخوان یا بافتهای نرم مثل عضله و مفصل را گرفتار می‌کند.
به گزارش «تابناک»، این سرطان در اندام‌ها، دست‌ها و شکم هم دیده شده اما به‌دلیل آنکه ۴۰درصد بروز آن در اندام‌ها بوده، متخصصان ارتوپد در درمان آن نقش بسزایی دارند.
سارکوم از بافت همبند مانند غضروف و ماهیچه و استخوان ایجاد می شود. به همین دلیل به سرطان عضله و سرطان استخوان در هر قسمت بدن، سارکوم نیز می گویند. سارکوم بیماری ناشناخته ای می باشد و علت مبتلا شدن به آن مشخص نمی باشد. اما تا حدودی تغییرات ژن در مبتلا شدن به سرطان سارکوم دخیل می باشند.
معمولاً این نوع سرطان خیلی سریع به سایر اعضای بدن به‌ویژه ریه سرایت می کند. تشخیص بموقع این بیماری هم در مراحل ابتدایی به درمان سارکوم منتهی شده و شاید نیاز به قطع عضو نباشد.
سارکوم در ایران شیوع بیشتری دارد. این نوع سرطان چون خیلی زود اندام‌های دیگر بدن را درگیر می کند و از بافت همبند یا بافت چربی و سلول‌های عضلانی منتشر می شود، سرطانی خطرناک است.
سارکوم نوعی از سرطان که پزشکان می‌گویند دلیل ابتلا به آن ناشناخته است
علائم سرطان سارکوم :
در مراحل اولیه، معمولاً این بیماری علائمی ندارد. تومور به مرور زمان و به آرامی رشد کرده و به بافتهای اطراف فشار وارد می‌کند. اولین علامت این بیماری معمولاً یک توده یا تورم در بافت نرم می‌باشد. هر چقدر تومور رشد کرده و بزرگ تر شود می‌تواند علائم دیگری از قبیل درد یا زخم را ایجاد کند.
درد در ناحیه تومور، همراه با ورم یا گرما از نشانه های اصلی محسوب می شود. ممکن است این درد شب هنگام یا موقع ورزش کردن بدتر شود و چند هفته پس از شروع درد، قسمت مجروح بلنگد. اگر تومور در استخوان پا رشد کند، فرد لنگی توجیه ناپذیر دارد. همچنین ممکن است تب خفیفی نیز داشته باشد. اگر سرطان به بخش های دیگر بدن مانند ریه ها یا مغز استخوان، پخش شده باشد (متاستاز یا فراپخش شده باشد)، نشانه ها در آن بخش ها نیز خودشان را نشان می دهند.
در بعضی موارد، اولین نشانه بیماری، شکستن پا یا دست است که بدون هیچ دلیلی (یا با ضربه خفیف و ملایمی) رخ می دهد، زیرا سرطان استخوان را ضعیف می کند و آن را نسبت به شکستگی آسیب پذیر می کند.کودکی که هر یک از این نشانه ها را تجربه می کند باید در اسرع وقت نزد پزشک برده شود. اینکه برای جستجوی درمان صبر کنید یا منتظر بمانید که نشانه ها خود به خود محو شوند، فقط سرطان را بدخیم تر می کند.
سارکوم از بافت همبند مانند غضروف و ماهیچه و استخوان ایجاد می شود.
فاکتورهای خطرساز سرطان سارکوم:
اغلب سارکوم‌های بافت نرم دلایل مشخص و شناخته شده‌ای ندارند، ولی عوامل زیر می‌توانند احتمال بروز این بیماری را افزایش دهند:
♦ تماس با کلوروفنول و فنوکسی هربیسید.
♦ بیمارانی که در گذشته تحت پرتودرمانی با دوز بالا قرار گرفته‌اند.
♦ویروس هرپس انسانی ۸ و بیماری ایدز می‌تواند زمینهٔ ابتلای فرد به سارکوم کاپوسی را افزایش دهد.
♦ در موارد نادری نیز این بیماری می‌تواند ناشی از سندروم لی فرامنی یا بیماری‌های وراثتی دیگر باشد.
تشخیص سرطان عضله یا سارکوم:
برای تشخیص سارکوم یوئینگ، پزشک از کودک سابقه پزشکی او را می پرسد و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و سپس از موارد زیر استفاده می کند:
رادیوگرافی ساده
ام آر آی
سی تی اسکن
نمونه برداری از توده استخوانی
اسکن رادیوایزوتوپ
در صورت درگیری بیماری در مغر استخوان و ریه ها، نمونه برداری از مغز استخوان و رادیوگرفی قفسه سینه ضروری می باشد.
اغلب سارکوم‌های بافت نرم دلایل مشخص و شناخته شده‌ای ندارند
درمان سرطان سارکوم:
روند درمان سارکوم به عوامل زیادی همچون اندازه و محل تومور و میزان فراپخش آن بستگی دارد.
مهم‌ترین روش درمانی این سرطان هم شیمی‌درمانی است که معمولاً قبل از جراحی انجام می‌شود تا اندازه تومور را کوچک‌تر کرده و انجام جراحی راحت‌تر و بهتر شود. بعد از جراحی هم شیمی‌درمانی ادامه می‌یابد.
روند معمول شیمی درمانی حدود ۶ تا ۹ ماه طول می کشد. کودک باید در طول درمان چند روز در بیمارستان بستری شود و این هر ۲ تا ۳ هفته یکبار باید انجام شود. بعضی از کودکان باید بخاطر عوارض جانبی مانند تب یا عفونت بیشتر بستری بمانند. داروهای شیمی درمانی باید به صورت درون وریدی تزریق شوند.
رادیوتراپی هم در درمان این سرطان بسیار مؤثر است و بعد از شیمی‌درمانی و قبل و بعد از جراحی انجام می‌شود.
درمان سارکوم به عوامل زیادی همچون اندازه و محل تومور و میزان پخش آن بستگی دارد.
درمان دیگر هم جراحی است، البته گاهی اوقات وسعت رشد تومور آنقدر زیاد است که به مناطق زیادی از اندام منتشر شده و عروق و اعصاب اندام به‌شدت آسیب می‌بیند. در این موارد ممکن است بهترین راه برای بیمار قطع عضو باشد.
بافتی که در این روند برداشته می شود باید با پیوند بافت زنده (از بدن خود بیمار)، بافت اهدایی (معمولاً از بانک استخوان) یا بافت مصنوعی (از جنس فلز یا ماده مصنوعی دیگر) جایگزین شود.
اگر تومور خودش را به اعصاب یا رگ های خونی چسبانده باشد، قطع عضو (قطع کردن بخشی از عضو در کنار تومور) تنها چاره است. اندام یا عضو قطع شده را با عضو مصنوعی (معمولاً فلزی) جایگزین می کنند.
منبع: مدرسه آنلاین
