به گزارش
تابناک اقتصادی، در حالی که تفاهمنامه ۴۰ میلیارد دلاری گاز پروم و روسیه با شرکت ملی نفت ایران به فراموشی سپرده شد، شرکت لوک اویل روسیه، طی قراردادی ده ساله سرمایه‌های خود را روانه میدان نفتی قرنه غربی عراق کرد و تعهد داد تا سال ۲۰۴۵ سرمایه‌گذاری توسعه در این پروژه را دو برابر کند و تولید تدریجی نفت از این میدان را به ۸۰۰ هزار بشکه در روز برساند!
این دومین قرارداد مهم لوک اویل در عراق بود؛ قرارداد اول مربوط به میدان قرنه غربی 2 بود که البته روس‌ها قصد داشتند سهام خود را به چینی‌ها واگذار کنند اما با به محاق رفتن این تصمیم، فاز دوم قرارداد میان طرف روسی و عراقی امضا شد.
شش سال پیش (سال ۲۰۱۸) شرکت لوک اویل روسیه برای توسعه میادین نفتی آب تیمور و منصوری در حال مذاکره با ایران بود، که با خروج آمریکا از توافق هسته‌ای و اعمال دوباره تحریم‌ها بر صنعت نفت ایران، مجبور شد چنین طرح‌هایی را متوقف کند.
تا اینکه سال ۲۰۲۱ وگیت الکپروف، مدیرعامل شرکت لوک اویل روسیه از تمایل این شرکت برای بازگشت به مذاکرات در مورد پروژه‌های نفتی ایران پس از لغو تحریمهای آمریکا، خبر داد؛ بنابراین مشخص است که روس‌ها نیز همکاری خود با ایران را به برجام گره زده‌اند.
با این حال آبان ماه سال گذشته جواد اوجی، وزیر نفت، به سرمایه‌گذاری ۴٫۵ میلیارد دلاری روسیه در هفت میدان نفتی و گازی و دستاوردهای همکاری با این کشور اشاره کرد و چشم‌انداز روشنی را برای میادین نفتی و گازی کشور ترسیم نمود، اما امروز با گذشت یک سال از انعقاد این تفاهمنامه، خبری از حضور روس‌ها در میادین نفتی و گازی نیست؛ هرچند چنین روندی از سوی روسیه قابل پیش‌بینی بود و به قول هادی تیزهوش‌تابان، رئیس اتاق بازرگانی ایران و روسیه، تاکنون قراردادهای زیادی میان دو کشور منعقد شده که در اکثر مواقع نیمه‌تمام رها شده است؛ بنابراین، سرنوشت نافرجام این قرارداد هم از ابتدا مشخص بود!
بنابراین به نظر می‌رسد، علاوه بر اینکه روسیه منافع سرمایه‌گذاری خود را برجام گره زده است، نگاه سرمایه‌گذاری توسعه‌گرا نیز از سوی شرکت‌های انرژی این کشور به پروژو‌های ایرانی نیست و نمی‌خواهند ظرفیت استخراج، تولید و بهره‌برداری از منابع نفت و گاز ایران افزایش پیدا کند، چون اگر ایران به‌عنوان عرضه‌کننده نفت و گاز وارد بازار شود، قیمت دریافتی روسیه برای هر بشکه نفت و هر متر مربع گاز کاهش پیدا می‌کند؛ بنابراین، منافع روسیه ایجاب نمیکند به ایران کمک کند.
دلیلش اینه که ایران هیچگاه عکس العمل تنبیهی براش در نظر نگرفته و طی هر شرایطی از ایران میتونه امتیاز بگیره 
روسیه قصد داره در غرب آسیا با کشورهای بیشتری ارتباط برقرار کنه و متحد داشته باشه، ایران که همیشه درکنارش بوده 
