روایت نزدیکان هیتلر از زندگی و مرگش / محاصره لنینگراد، نبردی با یک و نیم میلیون کشته / سخنرانی امپراتور ژاپن برای تسلیم در جنگ‌ جهانی‌ دوم / سگ‌های ضدتانک در جنگ جهانی دوم

بسته ویدیویی «تابناک» مجموعه‌ای از ویدیوها پیرامون رویدادهای سیاسی عمدتاً متکی بر گزارش‌ها و تحلیل‌ها و ویدیویی‌هایی درباره دیگر موضوعات فرهنگی، اقتصادی و... است که دیدنش را از دست داده‌اید؛ نگاهی دوباره و متفاوت به آنچه در این بستر می‌توان فرا گرفت.

روایت نزدیکان هیتلر از زندگی و مرگش

آدولف هیتلر در ساعات آخر عمرش ترجیح داد به جای پذیرفتن شرم تسیلم خودکشی کند. در این ویدیو افرادی که شاهد آخرین ساعات زندگی او و معشوقه‌اش اوا براون بودند، داستان زندگی او در ساعات آخر عمرش را روایت می‌کنند؛ روایات‌ کوتاه از نزدیکان هیتلر درباره زندگی و مرگش را با ترجمه فارسی در «تابناک» می‌بینید. 

محاصره لنینگراد، نبردی با یک و نیم میلیون کشته

محاصره ۸۷۲ روزه لنینگراد (سن پترزبورگ) دومین شهر بزرگ و از مراکز مهم صنعتی شوروی، یکی از مهم‌ترین رویداد‌های جنگ جهانی دوم و تصرفش یکی از اهداف سه‌گانه عملیات بارباروسا بود که منجر به مرگ بیش از یک و نیم میلیون غیرنظامی از گرسنگی شد، ولی سرانجام شوروی موفق شد، شهر را حفظ کرده و آلمانی‌ها را عقب براند. در این مستند کوتاه به روایت خاطرات افرادی پرداخته می‌شود که از این محاصره زیر بمباران و سرمای منفی چهل درجه جان سالم به در بردند. برای نخستین بار با زیرنویس فارسی در تابناک می‌بینید.  

سخنرانی امپراتور ژاپن برای تسلیم در جنگ‌جهانی‌دوم

پس از دومین انفجار هسته‌ای در ناگاساکی و اعلام جنگ شوروی به ژاپن علی‌رغم پیمان بی‌طرفی ژاپن و شوروی، امپراتور ژاپن تصمیم گرفت شرایط تسلیم مطرح در اعلامیه پوتسدام را بپذیرد. اعلامیه پوتسدام، اولتیماتومی بود که بیان می‌کرد اگر ژاپن تسلیم نشود، ممکن است منجر به انهدام کامل و بی‌درنگ آن کشور شود. به رغم تصمیم امپراتور افرادی در ژاپن حاضر به پذیرش تسلیم نبودند و یک کودتای نافرجام جهت اجتناب از تسلیم شدن ژاپن نیز در آن ساعات مهم رخ داد؛ اما سرانجام هیروهیتو با سخنرانی که از طریق رادیو پخش شد، تصمیم خود را به گوش مردم خود و متفقین رساند. ترجمه این سخنرانی را در «تابناک» می‌بینید. 

سگ‌های ضدتانک در جنگ جهانی دوم

در ۱۹۲۴ شورای نظامی اتحاد جماهیر شوروی استفاده از سگ‌ها برای مقاصد نظامی را تصویب کرد که شامل طیف گسترده‌ای از وظایف مانند نجات، ارائه کمک‌های اولیه، ارتباطات، ردیابی مین‌ها و مردم، کمک به جنگ، حمل غذا، دارو و سربازان مجروح با سورتمه و انهدام اهداف دشمن بود. ایده استفاده از سگ‌ها به عنوان مین‌های متحرک در دهه ۱۹۳۰ همراه با طراحی مین متناسب با سگ‌ها شکل گرفت و یک مدرسه تخصصی تربیت سگ در استان مسکو تاسیس شد که به سرعت به دوازده مدرسه توسعه یافت و سه مدرسه به صورت تخصصی سگ‌های ضد تانک آموزش می‌دادند.

مین‌های ۱۰ تا ۱۲ کیلوگرمی که روی کمر سگ‌ها قرار داده می‌شد، یک اهرم چوبی به ارتفاع حدود ۲۰ سانتی متر (۷.۹ اینچ) داشت. وقتی سگ زیر تانک شیرجه زد، اهرم به زیر تانک برخورد می‌کرد، فیوز مین را به کار می‌انداخت و مین منفجر می‌شد. از آنجایی که قسمت‌های زیرین شاسی خودرو‌های زرهی آسیب پذیرترین ناحیه این خودرو‌ها بود، امید می‌رفت که انفجار باعث از کار افتادن خودرو شود. در اوج این پروژه در جنگ جهانی دوم در ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲، بیش از ۴۰ هزار سگ آموزش داده شده بود. از اولین گروه از سی سگ، تنها چهار سگ موفق شدند بمب‌های خود را در نزدیکی تانک‌های آلمانی منفجر کنند و خسارت نامعلومی به آن‌ها وارد شود. شش نفر پس از بازگشت به سنگر‌های شوروی منفجر شدند و سربازان کشته و زخمی شدند.

این سگ‌ها چند چالش در پی داشتند؛ نخست اینکه گروهی از سربازان شوروی از جنگیدن سرباز می‌زنند و به جای آن سگ می‌فرستادند. دوم آنکه شوروی‌ها به جای تانک‌های آلمانی که موتور‌های بنزینی داشتند، از تانک‌های موتور دیزلی خود برای آموزش سگ‌ها استفاده کردند. از آنجایی که سگ‌ها بر حس بویایی حاد خود تکیه می‌کردند، سگ‌ها به جای تانک‌های آلمانی با بوی عجیب، به دنبال تانک‌های آشنای شوروی بودند که نتیجه فاجعه بار بود.

پس از سال ۱۹۴۲، استفاده از سگ‌های ضد تانک توسط ارتش سرخ به سرعت کاهش یافت و مدارس آموزشی به سمت تربیت سگ‌های مین‌یاب سوق داده شدند. دیگر کشور‌ها نیز تلاش‌های ناموفقی داشتند. ارتش امپراتوری ژاپن حدود ۲۵۰۰۰ سگ را از متحد خود آلمان دریافت کرد و چندین مدرسه تربیت سگ در ژاپن و یک مدرسه در نانجینگ چین ایجاد کرد. در سال ۱۹۴۳، نیرو‌های ایالات متحده به فکر استفاده از سگ‌های مسلح علیه استحکامات افتادند. هدف این بود که سگی به پناهگاه حامل بمب برخورد کند که سپس با یک تایمر منفجر شود. سگ‌ها در این برنامه مخفی در فورت بلووار آموزش داده شدند. به سگ‌هایی که «گرگ‌های تخریب» نامیده می‌شدند، آموزش داده شد که به سمت یک پناهگاه بدوند، وارد آن شوند و در حالی که منتظر یک انفجار شبیه‌سازی شده هستند، بنشینند. هر سگ مانند روش روسی بمبی را در کیسه روی بدن خود حمل می‌کرد، اما در طول آموزش، سگ‌ها اغلب بدون ورود به پناهگاه یا منتظر ماندن در آنجا برای مدت زمان فرضی به سمت فرستنده‌ها برمی‌گشتند که باعث تلفات خودی می‌شد. بیم آن می‌رفت که در نبرد واقعی، سگ‌ها که بیشتر از همه از آتش دشمن می‌ترسند، بازگردند. تلاش‌ها برای ادامه برنامه در سال‌های ۱۹۴۴ و ۱۹۴۵ شکست خورد. تصاویر نادر از سگ‌های ضدتانک شوروی در جنگ جهانی دوم و نحوه عملکردشان را در «تابناک» می‌بینید.