به گزارش گروه فرهنگی تابناک؛ درباره حراج تهران، حرف و حدیث بسیار است. هیچ‌وقت هم چیزی ثابت نشده؛ بنای نگارنده هم نادیده‌گرفتن اثرات مثبت این فعالیت هنری نیست. چرا که وجود آن از نبودنش نفع بیشتری دارد و به رونق اقتصاد هنر کمک می‌کند.
فقط‌ای کاش حالا که این حراج به بیستمین دوره خود رسیده است، یک گام در راستای شفافیت بردارد تا شاید با اغماض بسیار، نمره‌ای نزدیک به بیست از منتقدان بگیرد!
منظور از شفافیت هم، اطلاعات و داده‌های عجیب و غریبی نیست؛ راستش اصلاً توقع نداریم فهرست خریداران را منتشر کند یا بگوید خریدار گرانترین اثر سیزدهمین دوره حراج که بود؟ یا رابطه مؤسسه غیرتجاری حراج هنر تهران با فلان شرکت قطعه‌ساز چه بود؟
یا چرا این مؤسسه هنری خصوصی، پیوند وثیقی با مدیران سیاسی دارد؟ آیا از شرایط راهیابی هنرمندان جدید به حراج تهران، همکاری با دولت‌های همسو است؛ مثل دبیر هنری و مدیر گالری که امسال نخستین حضور خود را تجربه می‌کند؟
یا قانعمان کند وجود چند اثر محدود از هنرمندان متعهد یا عکاسان دفاع مقدس، برای «شکل کار» و بستن دهان منتقدان نیست!
یا حتی توضیح دهد خانم هنرمندی که یک نقاش متوسط محسوب می‌شود، چطور در فرآیندی غیرارگانیک، از ۳۰ سالگی (از سال ۱۳۹۱) به طور متناوب در حراج تهران حضور داشته است و امسال هم حضور دارد؟
یا چرا پس از این مدت مدید، تلاشی برای تربیت مجری نداشته است تا جایگزین‌های دیگری برای مجری حاشیه‌ساز کنونی وجود داشته باشند؟
یا مثلاً قانعمان کند اینکه حراج تهران به صورت زنده پخش می‌شود، چرا باید شاهدی بر سلامت فعالیت آن باشد؟!
یا چطور مطمئن باشیم بازارگرمی در حراج تهران صورت نمی‌گیرد و خریداران صوری حضور ندارند؟
یا اصلاً چطور از اصالت آثاری که در حراج تهران عرضه می‌شود، مطمئن باشیم؟
منظور از شفافیت، اعلام نام کارشناسان اصالت‌سنجی و شیوه قیمت‌گذاری است؛ و توضیح اینکه چرا آثار عرضه‌شده در حراج تهران، حباب قیمت دارند و چندبرابر آثار همان هنرمند در مارکت هنری نرخ گذاری می‌شوند؟
به امید فرا رسیدن آن روز...
نویسنده: محمد کلهر، روزنامه‌نگار
