یک عروسک‌گردان و بازیگر تئاترکودک، اجرای تئاتر برای کودکان را امری مهم در راستای ارائه آموزش به آنان و ارتقا آگاهی جامعه توصیف کرد و گفت: برخلاف آنچه که تصور می‌شود کودکان کار می‌توانند یکی از مخاطبان جدی تئاترکودک باشند.
سهیلاجوادی در گفت‌وگو با چهارراه کودک با اشاره به بیش از دو دهه فعالیتش درحوزه تئاتر کودک و نوجوان گفت: متاسفانه درسال‌های اخیر علیرغم آن‌که شاهد افزایش اقبال به تئاتر و به تبع آن افزایش سالن‌های نمایش بوده‌ایم، اما نگاه تجاری به تئاتر سبب شده تا از حوزه تئاترکودک و نوجوان غافل شویم که به نظرمن این موضوع بسیار نگران کننده است. خاطرم هست بیش از 20 سال پیش تئاتر عروسکی گنجشکک اشی‌مشی یکی از پرتماشاگرترین تئاترهای آن سال شد، اما درسال‌های اخیر و اگر چندماه شیوع کرونا را که تئاتر به‌طور کلی نیمه تعطیل بود کنار بگذاریم، نمی‌توان هیچ تئاتری برای مخاطب کودک و نوجوان را پیدا کرد که جزو آثار پربیننده و پرتماشاگر شده باشد.
وی ادامه داد: دلیل این موضوع، هم کمبود سالن و هم بی‌توجهی به تئاتر کودک از سوی مسئولان است. علاوه بر آن نمی‌توان تاثیر دغدغه‌ها و مشکلات اقتصادی را نیز نادیده گرفت. اما مساله اینجاست که نباید به دلیل چنین مواردی از توجه به کار فرهنگی برای کودکان غافل شویم و آن را از سبد فرهنگی جامعه حذف کنیم.
سهیلا جوادی با اشاره بیانیه مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک که چند روز پیش به مناسبت روزملی کودک صادرشد، گفت: در این بیانیه به نکته خوبی اشاره و تاکید شده بود که «هزینه‌کردن برای سلامت، رفاه، آموزش، تأمین اجتماعی و تربیت کودکان نوعی سرمایه گذاری بلند مدت است.». من امیدوارم این موضوع صرفا به نگارش در بیانیه محدود نشده و به یک راهبرد و سیاست کلی در جامعه و میان دستگاه‌ها و نهادها بدل شود.
ارتباط میان مساله تئاتر و کودکان‌کار
این فعال حوزه تئاتر کودک و نوجوان با اشاره به ارتباط میان مساله تئاتر و کودکان‌کار گفت: شاید در نگاه اول این‌طور به نظر برسد که کودک‌کار به قدری دغدغه و مشکل دارد که تماشای تئاتر جزو اولویت‌هایش نباشد. اما به عنوان فردی که اجراهای متعددی را برای کودکان کار و خیابان برروی صحنه داشته‌ام، باید بگویم که برخلاف تصوری که خودم هم داشتم، چنین اجراهایی تاثیر بسیار زیادی روی کودکان کار داشت و حتی در پایان واکنش‌های مثبتی از آنان دریافت کردم، به طوری که چند نفر از آنان به این موضوع علاقه‌مند هم شده و ابراز تمایل کردند که بازی در تئاتر را تجربه کنند. خب چرا چنین فضایی را نباید گسترش دهیم؟ حتی اگر به ازای هر تئاتر، یک کودک کار هم مسیر زندگی‌اش تغییر کند باید بگویم که تئاتر به هدف خود رسیده است.
جوادی افزود: مساله دیگر اثرگذاری بر مخاطب تئاتر است. وقتی درباره رابطه میان کودکان‌کار و تئاتر کودک صحبت می‌کنیم، نباید تصورکنیم که مخاطب تنها کودک‌کار است. مخاطب چنین تئاترهای تمام کودکان و خانواده آنان است. می‌توان برای دیگر کودکان و خانواده‌شان تئاترهایی را به روی صحنه برد که حاوی نکات آموزشی و آگاهی دهنده در مورد کودکان کار باشد.
از ظرفیت تئاتر غافل نشویم
به گفته این هنرمند کشورمان همه ما می‌دانیم کودکان در سنین خردسالی قدرت یادگیری بالاتری دارند، پس چرا از ظرفیتی که تئاتر به طور غیرمستقیم برای تاثیرگذاری بر آگاهی و دانش کودکان و اطرافیانشان نسبت به کودکان کار ایجاد می‌کند، غافل می‌شویم؟
جوادی با تاکید براینکه با تئاتر برای کودکان می‌توان به حل معضل کارکودک در آینده امید داشت، گفت: نباید فراموش کنیم که کودکان امروز تصمیم‌گیران و مسئولان فردای جامعه هستند و بنابراین اگر کودک امروز به درستی درمورد کارکودک و ضرورت پایان دادن به آن اطلاعات لازم را کسب کرده و آگاه شوند، قطعا در آینده نیز جزو مدیران حساس به مساله کار کودکان خواهند بود.
این بازیگر تئاتر کودک و نوجوان ادامه داد: گروه‌های تئاتری بسیاری در کشور فعال هستند که به شرط حمایت و با بودجه و هزینه‌ای به مراتب کمتر از دیگر تئاترها و تولیدات هنری می‌توانند اقدام به اجرای تئاتر کودک کنند و من امیدوارم که نهادهای مسئول در این زمینه این تاثیر شگرفی که تئاتر می‌تواند بر آموزش به کودکان داشته باشد غافل نشوند.
او در پایان تاکید کرد: تئاتر به دلیل ارتباط بدون واسطه و مستقیمی که با مخاطب خود برقرار می‌کند، امکان همزاد پنداری در کودکان و تاثیر پذیری آنان را افزایش می‌دهد و از همین دریچه می‌توان نخستین گام‌ها برای آموزش به کودکان و اصلاح رویه‌ای غلط در نسل آینده را برداشت.
