فینالیست لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۲۰ در فاصله کمتر از دو ماه تا مسابقه نهایی و تاریخی، مدیرعامل ندارد و حالا حتی بدون سرپرست موقت اداره میشود!
به گزارش «تابناک ورزشی»؛ قطعا این خبر به تنهایی میتواند یکی از شگفتیهای فوتبال آسیا محسوب شود، چون معمولا وقتی تیمی در میدان رقابت به موفقیتهایی دست مییابد، مدیران و تشکیلات مدیریتی آن تیم به ثبات بیشتری میرسند و شاید برای نخستین بار باشد که یک پای فینال مهمترین رویداد باشگاهی قاره کهن، هفت هفته تا حضور در مسابقه نهایی فاقد مدیر و حتی هیات مدیره باشد.
نکته مهم اکنون این است که هیچ یک از گزینه های تراز اول و به دردبخور مدیرعاملی حاضر نیستند تیمی که قرار است تا ماه آینده به سهامداران و خریدارانش در بورس عرضه شود را بپذیرد، چون احتمال تغییر مدیریت در اولین مجمع سهامداران وجود دارد و طبیعی است که گزینههای شایسته تا آن زمان صبر کنند و اعتبار خود را حراج تصمیمات وزیر و دارودستهاش نکنند.
مهرداد هاشمی تنها مدیر باقی مانده در پرسپولیس!
باشگاه دولتی پرسپولیس که مدتها بود با سه عضو در هیات مدیره خود اداره میشد و مشخص نبود به چه دلیل وزارت ورزش سه صندلی خالی را پر نمیکند، حالا با استعفای علی رغبتی و سپس کنار رفتن پرحاشیه مهدی رسول پناه، با دو نفر مواجه است که نسبت به قرارداد مشکوک آتیه بسیار خنثی هستند.
مهرداد هاشمی، تنها مخالف صریح قرارداد مشکوک با آتیه داده پرداز، عملا از مناسبات و تصمیمات باشگاه کنار کشید و ماه قبل از هیات مدیره استعفا داد. هاشمی، مدیرعامل سابق سایپا که از سال گذشته عضو هیات مدیره سرخپوشان پایتخت بود، بارها با پیشنهاد مدیرعاملی مواجه شده بود، اما هرگز این سمت را به دلیل مشکلات ساختاری باشگاه نپذیرفت.
او پس از اختلاف با محمدحسن انصاریفرد، مدتی در رسانهها حضور داشت و پاسخ ادعاهای وی را میداد؛ اما با ادامه روند بحث برانگیز انتخاب کارگزار در دوره رسول پناه، متوجه برنامه تدوین شده با حمایت وزیر شد و از آن زمان سکوت کرد و امروز پیش بینیهایش درست از کار درآمده است.
او گزینه نخست مدیرعاملی است و میتواند پرسپولیس نوینی را با توجه به احاطهاش به مباحث بازار بورس پایه ریزی کند؛ اما باید دید وزارت نشینان چنین مهرهای را میخواهند یا خیر؟
محمد دادکان؛ آلترناتیو همیشگی مدیران پرسپولیس
پس از استعفای دستوری یا اختیاری مهدی رسول پناه از سرپرستی باشگاه پرسپولیس، نام گزینههای مختلفی برای نشستن روی صندلی مدیریت باشگاه پرسپولیس به گوش میرسد که مهمترین آنها طبق معمول دکتر محمد دادکان است که قطعا هیچ یک از رقبایش رزومه او را ندارند؛ مدیری مقتدر و تحصیل کرده که رییس فدراسیون فوتبال و ملی پوش بوده و سالها پیراهن قرمز را بر تن کرده است.
خیلیها اما نگرانند که او با جو فعلی فوتبال ایران نسبتی نداشته باشد و نتواند شرایط کنونی را با اصول اخلاقی و مدیریتی اش تطبیق دهد. دادکان مدیری خودرای اما کاربلد است که حدود پانزده سال از حضورش در راس فوتبال کشور میگذرد.
زبان سرخی دارد و این برای بالانشینان سم است و نمیتوانند او را تحمل کنند. دادکان با وجود داشتن پست در بدنه دولت از جمله وزارت صنعت و حالا در وزارت کار، باز هم به روی دولتی ها تیغ نقد را کشید و بارها علیه تصمیمات کابینه و دولت، زبان به انتقاد شدید گشود.
او شاید نتواند درخواست های نجومی بازیکنان این دوره و زمانه را هضم کند و شاید با آمدن او اصطکاکها در پرسپولیس بیشتر شود؛ هرچند پرسپولیسیها از علی پروین تا جوان ترین بازیکنان فعلی برای او احترام ویژهای قایل هستند.
آیا وزیر یک رفیق دیگر از قوطی خود بیرون میآورد؟
پرسپولیس مثل استقلال در چندسال اخیر، محله برو و بیای مدیران سیاسی شده و عمر جلوس مدیران و سرپرستان به نیم فصل هم شاید نرسد. حالا هم چندین نفر سرودست می شکنند تا در آستانه بازی فینال، سکان مدیریت پرسپولیس را در اختیار بگیرند تا در صورت قهرمانی احتمالی، یک امتیاز تاریخی در رزومه خود ثبت کنند. در صورت شکست نیز می توان به آسانی تقصیر را متوجه مدیران قبلی و این اوضاع آشفته انداخت.
در پرسپولیس کسی رسول پناه را نمیشناخت و ورود او به عنوان عضو ذخیره هیات مدیره پرسپولیس نیز از آن دست ترفندهای عجیب سلطانی فر بود که به آرامی یک رفیق هم حزبی را وارد فضای تیم محبوب پایتخت کرد و با درگذشت جعفر کاشانی کاپیتان اسطورهای سرخها جای او نشاند. این مدیر سیاسی تنها نمونه از انتصاب های سیاسی سلطانیفر در استقلال و پرسپولیس نبوده و ده ها حکم یک شبه و گمنام از زیر دست وزیر عبور کرده اند و یک رکورد در این زمینه بر جا مانده است. پس نمی توان احتمال رو شدن یک گزینه ناشناس دیگر را رد کرد.
گزینههایی که خود را پیش میکشند
بعد از استعفای رسول پناه و حتی در روزهای آخر کار وی، شاهد جوی در فضای مجازی برای بازگرداندن گرشاسبی به پرسپولیس بودیم و جالب اینکه این مدیر بازنشسته نیز بی اعتنا به منع قبول مسئولیت با دستور سازمان بازرسی و قانون مجلس، به مدیرعاملی چراغ سبز نشان داد.
ابراهیم شکوری، سرپرست غیرقانونی سابق دبیرکلی فدراسیون فوتبال که هنوز پشت پرده ظهور او در کنار محمدرضا ساکت مشخص نشده است، با مصاحبههای معنادار خود را غیرمستقیم، اما کاملا واضح گزینه مدیرعاملی پرسپولیس کرده است؛ بدون اینکه در قواره چنین پست و جایگاهی باشد. گویا بعد از دوره غیرقانونی در فدراسیون، امر بر او نیز مشتبه شده که میتواند رییس پرافتخارترین تیم لیگ برتر ایران باشد. مدافع چپ سابق سرخها البته بیشتر در رسانهها مطرح است و فعلا حسابی روی او باز نمیشود.
گزینههایی مثل نژادفلاح که در رزومه کوتاه خود، آوردن برانکو به پرسپولیس را گنجاندهاند هم مطرح شدهاند، اما به نظر نمیرسد آنها مدنظر وزیر و اطرافیانش باشند.
گزینهای که در فصل نقل و انتقالات از دست رفت
یکی از مدیران باصلابتی که شاید میشد برای اداره پرسپولیس روی او حساب کرد، محمد علیپور بود. مدیرعامل سابق و بازنشسته باشگاه نفت تهران که دو ماه زمزمه پیوستن او به پرسپولیس و صدور حکم مدیرعاملی اش شنیده میشد، اما ناگهان سر از تراکتور درآورد.
رابطه ویژه علیپور به عنوان یک کارمند بازنشسته وزارت نفت با علینژاد، معاون فعلی وزیر ورزش باعث میشد شانس او بسیار زیاد باشد، اما او چند هفته است مشغول بستن تراکتور برای لیگ بیستم است و البته بازنشستگی او هم مانع بزرگی بر سر راه حضور در تیم دولتی است. شاید تراکتور بهترین انتخاب برای او بود که دهها ملی پوش به فوتبال ایران تحویل داده و او را معقولترین مدیر فعلی لیگ میدانند.
بین پیشکسوتان مدیرعامل پیدا نمیشود؟
بعد از وفات جعفر کاشانی و البته کنار گذاشتن دادکان، پرسپولیسیها گزینههای دیگری هم برای مدیرعاملی بین بازیکنان سابق دارند. یکی از آنها حسین کلانی است؛ چهرهای فرهیخته و ملی پوش فوتبال ایران در دهه طلایی ۴۰ و ۵۰ فوتبال ایران، که کاراکتر مدیرعاملی هم دارد، اما بعید است در جو فعلی به او فرصت داده شود. کلانی آقای گل لیگ تخت جمشید و جام ملتهای آسیا، عضو هیات مدیره نیز بوده است، ولی حالا اگر همان عنوان را به دست بیاورد، به نظر کفایت میکند. بین قدیمیهای پرسپولیس، مدیر در سطح کلانی اکنون کم دیده میشود.
وعده همیشگی؛ اعلام فوری مدیرعامل جدید
با اعلام یک منبع آگاه، قرار است مدیرعامل پرسپولیس تا ۴۸ ساعت آینده انتخاب و معرفی شود، اما این منابع همیشه اخبارشان تایید نشده و در عمل هفتهها طول کشیده تا سرخابیها در پس بازیهای پشت پرده مدیران خود را بشناسند.
نویسنده: مجید کوهستانی