به گزارش «تابناک» ن امیر حسین معینی -دوست و همکار آوانسیان‌فرید - در گفتگو با ایسنا از درگذشت این مجموعه‌دار آثار تاریخی به دلیل کهولت سن خبر داد.
او با بیان اینکه مرحوم آوانسیان به دلیل کهولت سن، چند روز در بیمارستان فیروزگر تهران بستری بود و سپس درگذشت، افزود: قرار است پیکر وی در آرامستان ارامنه در جاده خاوران به خاک سپرده شود.
معینی با بیان اینکه نام اصلی آوانسیان ولادیمیر بود، اما بین دوستانش به"ادیک" معروف بود، ادامه داد: آن‌ها از ترکیه به گروزنی مهاجرت کرده و سپس به بادکوبه رفته و در سال ۱۹۳۸ میلادی از بادکوبه به تبریز آمده بودند.
او با بیان اینکه آوانسیان‌فرید در ۷ یا ۸ سالگی در یک زرگری در تبریز مشغول به کار شده و آنجا قلم‌زنی می‌کرده، به صحبت‌های آوانسیان درباره آغاز علاقه‌مندی‌اش به مسکوکات قدیمی گفت: «زمانی که مسکوکات را به مغازه می‌آوردند، آن‌ها را قیچی می‌کردند که تقلبی بودن‌شان معلوم شود و سپس آن‌ها را ذوب می‌کردند تا به صورت صفحه و مفتول در بیاوردند تا بعد به طرح دلخواه برسانند. آنجا من سکه‌هایی که دیگر رایج نبودن را می‌دیدم. اولین سکه‌هایی که از آن‌ها خوشم آمد و نگه‌داشتم دو هزار دیناری و ۲ ریالی رضاشاهی بود. یکسال بعد از ماجرا‌های فرقه دموکرات به تهران آمدیم.»
وی با بیان اینکه آوانسیان نقاشی را از کودکی دوست داشته و از ۲۵ سالگی به صورت جدی شروع به انجام این کار نیز کرده و از سوی دیگر در دوره‌ای نیز در خیابان جمهوری به کار کفاشی مشغول بوده، ادامه می‌دهد: مرحوم آوانسیان به جمع‌آوری کبریت، تمبر، اسکناس، مدال و سکه علاقه داشته است.
به گفته‌ی معینی؛ آوانسیان مقاله‌های نیز درباره‌ی سکه‌های یادبود اتحادیه جهانی آشوریان و نگاهی به زندگی مرحوم ادوارد ژوزف در مجله سکه‌های شرقی منتشر کرده بود.
سکه‌شناسی که تجربه‌اش او را تراز اول کرد
علی شهیدی - استاد ایران‌شناسی و زبان‌های باستان دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران - نیز در گفتگو با ایسنا درباره آوانسیان گفت: مرحوم آوانسیان دربخش سکه شناسی به خصوص در حوزه میراث مشترک ایران و ارمنستان تبحر زیادی داشت.
او با تاکید بر اینکه تخصص ویژه‌ی وی در شناخت سکه‌های خاندان‌های پادشاهی قدیم ارمنستان مانند «آرشاکونیاتس» بوده، افزود: مرحوم آوانسیان در زمینه تاریخ اسکناس و تمبر‌های ایران و ارمنستان نیز صاحب نظر بود و جامعه متخصص تمبرشناسی وی را به عنوان یک کارشناس درجه یک می‌شناختند، به همین دلیل نیز او مورد مراجعه بسیاری از متخصصان دانشگاهی و موزه‌ای بود و به عنوان یک شخصیت تراز اول معمولا از وی در این زمینه سوال پرسیده می‌شد.
وی با تاکید بر وقت زیادی که مرحوم آوانسیان برای جوانان در حوزه سکه‌شناسی می‌گذاشت، ادامه داد: این سکه‌شناس دانش خود در این زمینه را با تجربه به درست آورده بود و در قالب رسمی و آکادمیک درس نخوانده بود، اما به کارشناسی خبره در این زمینه تبدیل شده بود که کارشناسان موزه‌دار ارمنستان و ایران برای سوالات خود در این زمینه نخست به وی مراجعه می‌کردند و او نیز پاسخ را با روی گشاده و صمیمی می‌داد.
به گفته‌ی شهیدی؛ ولادیمیر آوانسیان معروف به ادیک از دوستان صمیمی جواهرشناس بزرگ ایرانی و ارمنی «لموئن اودیانس» نیز بود که همیشه در دوره‌های آموزشی وی درباره تاریخچه گوهرشناسی ایران شرکت می‌کرد.
روحش شاد