ریاست سیدرضا صالحی امیری در کمیته ملی المپیک، تقریبا سه ساله شده و حدود یک سال دیگر انتخابات ریاست این کمیته برگزار خواهد شد؛ انتخاباتی که این بار با روز‌های آغازین فعالیت دولت جدید همزمان می‌شود.
به گزارش «تابناک ورزشی»؛ پرسش اینجاست که آیا این چهره سیاسی بسیار نزدیک به شخص حسن روحانی در دولت بعدی باز هم رییس کمیته ملی المپیک ـ که از آن به عنوان دستگاه دیپلماسی ورزش کشور یاد می‌کنند ـ می‌ماند یا خیر؟
مدیری که در دولت حسن روحانی به عنوان یکی از چهره‌های محوری و تعیین کننده حتی در انتخاب بسیاری از وزرا و مدیران ارشد شناخته می‌شد، پس از ناکامی در رسیدن به صندلی وزارت ورزش و جوانان با رای عدم اعتماد مجلس، سرانجام به وزارت فرهنگ و ارشاد رفت تا قبای وزارت به تن کند.
وزارت او، اما مدت زیادی طول نکشید و در این بین، حتی راهی شهرداری شد تا آنجا نقش مهمی بر عهده بگیرد، اما با مهیا شدن فرصت برای حضور در انتخابات کمیته المپیک، مسیرش را بار دیگر عوض کرد و در راس این نهاد عمومی غیردولتی نشست.
صالحی در همان سال نخست، اصلاحات اساسنامه را استارت زد و طولی نکشید که پست ریاست کمیته را از حالت تشریفاتی خارج کرد و با بیرون آمدن از زیر سایه دبیرکل، قواعد بازی را به طرز مشهودی تغییر داد.
صالحی امیری به دلیل روابط سطح بالا با اغلب اعضای کابینه و شخص رئیس جمهور، گزینه مناسبی برای در اختیار گرفتن پست کلیدی ورزش ایران شناخته شده بود تا جایی که تلاش‌های او در اصلاح بودجه کمیته ملی المپیک موثر بود و حتی کاروان ورزش ایران در بازی‌های تابستانی نیز از اعتبارات بیشتری بهره‌مند شد؛ اما کرونا باعث شد بازی‌های تابستانی ۲۰۲۰ توکیو لغو شود و به تعویق بیفتد و ورزش ایران نتواند ثمره کار او را در ترازوی این مسابقات بسنجد.
حالا اگر این ارتباطات و به اصطلاح برش اداری صالحی امیری در دو دولت اخیر با تغییر دولت در انتخابات بهار ۱۴۰۰ به اتمام برسد، احتمالا دیگر در ساختمان نارنجی خیابان سئول نخواهد ماند.
تجربه ثابت کرده با تغییر دولت ها، چهره‌های نزدیک به همان طیف سیاسی برای به دست گرفتن سکان کمیته المپیک ورود می‌کنند و شانسی برای بقای مهره‌های جناح قبلی در این پست‌های جذاب نیست. از هم اکنون شنیده می‌شود که چهره‌های مطرح در ورزش برای اشغال مناصب ورزشی در دولت بعدی، در حال رایزنی با کاندید‌های احتمالی هستند.
صالحی امیری خود را برای رفتن آماده کرده
در جریان نشست خبری امروز رییس کمیته ملی المپیک ـ که آنلاین برگزار می‌شود ـ از او سوال شد که در دوره بعدی نیز برای ریاست کاندیدا می‌شود یا خیر.
صالحی امیری در این‌باره گفت: من در دوره قبلی با لطف روسای فدراسیون‌ها و وزارت ورزش جلو آمدم و در انتخابات شرکت کنم. خودم متقاضی کسب این کرسی نبودم و مطمئن باشید در دور بعدی هم متقاضی کسب این کرسی نیستم. من در دی ماه سال ۱۴۰۰ بر اساس شرایط تصمیم می‌گیرم که کاندیدا شوم یا خیر.
این پاسخ خود نشان دهنده تمایل وی برای ماندن در پست ریاست کمیته المپیک به شرط موافقت مقامات دولت بعدی است. دولتی که بعید است با رفقای فعلی صالحی امیری همفکر و هم جهت باشد.
تنش سابق در راس ورزش تکرار می‌شود؟
ورزش ایران برای چند دهه درگیر اصطکاک سیاسی بین دو متولی اصلی خود بود؛ رییس سازمان تربیت بدنی سابق یا وزیر ورزش فعلی از یک طرف و رییس کمیته ملی المپیک از سوی دیگر.
از آنجا که انتخابات کمیته المپیک اغلب با سال پایانی دولت‌ها مصادف می‌شد و چهره نزدیک به دولت مستقر در انتخابات این نهاد ورزشی بر رقبا چیره می‌گشت، معمولا شاهد تضاد منافع و دیدگاه بین مسئول ورزش در دولت جدید با رییس کمیته المپیک که از وابستگان طیف سابق بود، می‌شدیم.
حتی شکاف بین سران این دو تشکیلات ورزشی داخلی، در دوره‌ای که هر دو مقام از یک دولت می‌آمدند نیز دیده شد. نمونه کامل آن دعوای جنجالی و اختلاف عجیب علی‌آبادی و سعیدلو دو چهره بسیار نزدیک به رییس جمهور وقت در دولت احمدی‌نژاد بود که تاریخ ورزش ایران دیگر نظیر آن را به خود نخواهد دید.
اما با برخی اختلاف‌ها در دوره قبلی انتخابات کمیته و طول کشیدن روند انتقال قدرت، حالا این مشکل حل و انتخابات رییس کمیته المپیک با روز‌های آغازین فعالیت دولت‌ها در ایران مترادف شده است.
دوره مسئولیت صالحی امیری در کمیته المپیک با وزارت سلطانی‌فر در وزارت ورزش همزمان شده که باید آن را یکی از کم حاشیه‌ترین ادوار مدیریت ورزش در ایران قلمداد کرد. به نظر می‌رسد پاییز سال آینده و پس از برگزاری المپیک با یک سال تاخیر باید با صالحی امیری در ورزش خداحافظی کرد؛ مدیری که حداقل در پوشش و رفتار مدیریتی، دیپلمات‌ترین رییس کمیته المپیک بعداز انقلاب به حساب می‌آید.
نویسنده: مجید کوهستانی
مورچه چیه که کله پاچش چی باشه