به گزارش تابناک به نقل از ایرنا، در گزارش روز پنجشنبه این شبکه خبری آمده است: جنازه یک زن جوان که دقایقی پیش درگذشته، تنها نشانه ای است که به محض ورود به بخش مراقبت های ویژه بیمارستان شهدای تجریش، توی چشم می زند. بیرون کریدور، بدن این زن جوان در یک بسته پلاستیکی سیاه پوشانده شده است.
پزشکان می گویند که در اینجا، آمار قربانیان روزانه متفاوت است: مرگ دو نفر، یعنی روز خوبی است، چهار نفر، میانگین است و در بدترین روزها، ۹ نفر جان می دهند.
در بخش مراقبت های ویژه، پنج بیمار به دشواری زنده نگه داشته شده اند، آنهم با کمک تجهیزاتی که پس از این ماههای طاقت فرسا، که بیش از ۷۵۰ نفر در این بخش درگذشته اند، در دسترس است.
دکتر علیرضا فاطمی می گوید: "آزاردهنده ترین مسئله برای یک دکتر این است که بداند داروها (به وفور) در بخش های دیگری از جهان در دسترس است اما اینجا نه. "
رضا جلیلی خشنود، رییس بیمارستان، موج سوم همه گیری را معلول الزام به سرپانگه داشتن اقتصاد آسیب دیده کشور می داند.
وی می گوید: مردم ناچارند سرکار بروند. کسب و کارهای خطرآفرین اجازه فعالیت یافتند و چندماهی نگذشت که به موج سوم رسیدیم. اوج این وضعیت هم ماه گذشته (نوامبر) بود. این ماه برای کادر درمان هم بسیار دشوار بود.
دکتر خشنود می گوید که از آغاز همه گیری حدود سیصد نفر از کادر درمانی هم در سراسر کشور قربانی شده اند و آنان که مانده اند، بار آنچه را که دیده اند با خود دارند.
اصلان امیری سرپرست بخش آی سی یو می گوید: "بدترین روز من، وقتی بود که یک مادر ۴۷ ساله صاحب سه فرزند در اینجا بستری بود. او به درمان جواب نداد و هنگامی که درگذشت، تلخ ترین و وحشتناک ترین روزم را تجربه کردم. نتوانستم او را نجات دهم و این ذهنم را اشغال کرده است. "
جان باختن یک مادر جوان دیگر هم، به خاطره ای هراسناک برای الهام معظمی، یک پرستار دیگر تبدیل شده است. وی می گوید: "من از بخش دیگری برای کمک به درمان بیماران کووید ۱۹ به این بخش آمدم. همه تلاشمان را برای نجات فردی ۳۲ ساله که دو کودک داشت، کردیم اما نتوانستیم. آن روز، تلخ ترین روز برای همه کادر این بخش بود. "
میترا آقارضی، یک پرستار دیگر می گوید: "استرس بخشی جدایی ناشدنی از کار پرستاری است اما همه گیری چیز دیگری است، با استرسی ۱۰ برابر بزرگتر. ما همیشه نگرانیم که ممکن است خودمان به این ویروس مبتلا شویم و آن را به دوستان و خانواده مان منتقل کنیم. این باری است سنگین بر دوش ما. "
سی ان ان افزود: هیچ نقطه دیگری از جهان با هیولای ویروس به همراه مصیبت تحریم های "فشارحداکثری" ترامپ دست به گریبان نیست، چیزی که به اذعان مقام های رسمی و پزشکان ایران، رویارویی با کووید ۱۹ را مختل کرده است.
خلیف فراهانی، آموزگار بازنشسته به سختی می تواند سخن بگوید اما هیجاناتش بر تنگی نفس ناشی از تاثیر ویروس بر شش هایش، غلبه می کند. وی می گوید: "تحریمهای آمریکا، بیرحمانه است. " وی هنگام پیاده روی در یک پارک به این ویروس آلوده شده اما می گوید "الان حالش بهتر است".
لوله ای که در بینی او قرار دارد، همانند بیشتر تجهیزات این بخش، کمی فرسوده است. این تجهیزات به زحمت نگهداری شده اند اما چاره دیگری هم نیست چرا که دسترسی کشور به دارو و تجهیزاتی که در هنگامه همه گیری در دیگر نقاط جهان در دسترس است، قطع شده است.
مقاومت- واژه ای که مکررا توسط رهبری ایران ( رهبر معظم انقلاب اسلامی) بیان می شود در اینجا قابل لمس است.
فاطمی می گوید که تولید داخلی لباسهای محافظتی و دارو ادامه دارد با اینحال تحریم ها به این معنی است که همیشه در آستانه کمبود قرار داشته باشیم. "اکنون نسبت به ماههای اول، خیلی بهتر هستیم... اگر تحریم نبود، می توانسیتم داروی ذخیره هم داشته باشیم و نگران موج دیگری از همه گیری نباشیم. "
این همه بدبختی بخاطر سیاستهای کشوره. چی عایدمون شده هم معلوم نیست. فقط فقر و گرونی و مُردن نصیب مردم شده 