به گزارش «تابناک»، آنها با تاکتیکهای اعتراضی گوناگون، مانند فعالیتهای دیجیتالی، خسارت مالی، خشونت فیزیکی و آزار و اذیت علیه افرادی که آنها به عنوان فاشیست، نژادپرست یا راست تندرو میگمارند شرکت میکنند.
کنشگران درگیر در این جنبش تمایل دارند که ضدسرمایهداری باشند و وجه مشترک آنها باور داشتن به ایدهلوژیهای چپ شامل آنارشیسم، سوسیالیسم، و کمونیسم همراه با برخی از لیبرالها و سوسیال دموکراتها است. تمرکز آنها بر مبارزه با راستگرایی تندرو و برترپنداری نژاد سفید به شکل مستقیم و نه به وسیله ابزارهای انتخاباتی است.
نشانواره Antifaschistische Aktion شبکه ضد فاشیست مبارز در دهه ۱۹۳۰ آلمان که الهام بخش جنبش آنتیفا بود.
گرچه هیچ ارتباطِ سازمانی بین اعضای انتیفا وجود ندارد. اما پیشینهٔ فعالیت انتیفا در آمریکا میتواند به جمهوری وایمار برسد. در آن هنگام نخستین گروهی که به نام انتیفا شناخته میشد Antifaschistische Aktion نام داشت که در سال ۱۹۳۲ با مشارکت حزب کمونیست آلمان شکل گرفته بود.
مارک بری نویسنده کتاب آنتیفا، کتابچه راهنمای ضد فاشیست میگوید جنبش آنتیفای آمریکا از دهه ۱۹۸۰ (میلادی) با گروهی به نام «اقدام ضدنژادپرستی» آغاز شد و اعضای آن با فاشیستها در گردهماییهای پانکها در ایالتهای غرب میانه آمریکا و جاهای دیگر درگیر میشدند. در دهه نخست سده ۲۱ (میلادی) این جنبش تقریباً خاموش بود. اما با آغاز ریاستجمهوری دونالد ترامپ و شدت گرفتن سیاستهای راست تندرو یا به اصطلاح آلترایت، کار خود را دوباره آغاز کردند.
بنیان جنبش انتیفا اقدام عملی است. اسکات کرو سازمانده آنتیف، به یک مصاحبهکننده گفت: «ایدهٔ انتیفا این است که ما جایی میرویم که آنها [جناح راست]میروند.
این سخنرانیهای نفرتآمیز، استفاده از آزادی بیان نیست. اگر شما مردم را با آنچه میگویید و کارهایی که پشت آنها انجام میدهید به خطر میاندازید پس حق آن را ندارید که این کار را بکنید؛ بنابراین ما برای ایجاد درگیری میرویم، تا آنها را در جایی که هستند ببندیم. چون ما معتقدیم که نازیها یا فاشیستها نباید یک سخنگو داشته باشند». کتابچه راهنمای پست شده در یک ویگاه آنارشیستی با نام «It's Going Down» به کسانی که فقط میخواهند مبارزه کنند هشدار میدهد که برخورد فیزیکی و دفاع در برابر فاشیستها بخشی ضروری از کار ضدفاشیست است، اما تنها یا لزوماً مهمترین بخش نیست. انتیفا مخالف اقتدارگرایی در دولت آمریکا هستند.
در واقع «اَنتیفا» یک اصطلاح پوششی برای گردهمآوری مجموعهای از گروهها، شبکهها و افراد است.
از آنجایی که انتیفا از گروههای مستقلِ جدا از هم تشکیل شده و هیچ سازمان یا عضویت رسمیای وجود ندارد دانستن شمار گروههای فعال غیرممکن است. گروههای انتیفا معمولاً توسط شبکههای پشتیبانی همچون NYC Antifa پشتیبانی میشوند یا به شکل مستقل عمل میکنند.
کنشگران معمولاً تظاهرات را از طریق رسانههای اجتماعی، وبگاهها، و فهرستهای ایمیلی سازماندهی میکنند. بعضی کنشگران شبکههای همتابههمتایی ایجاد کردند یا از سرویسهای رمزگذاری شده متن مانند سیگنال استفاده میکنند. به گفته سلان، انتیفا یک راهبرد سازماندهی و نه گروهی از مردم است. هرچند شمار اعضای انتیفا مشخص نیست، اما شمار اعضای جنبش پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ افزایش یافته است. در سال ۲۰۱۷ نزدیک به ۲۰۰ گروه در ایالات متحده با اندازههای متفاوت و میزان مشارکتهای مختلف در آن حضور دارند. کنشگران انتیفا درگیر طیف وسیعی از ایدئولوژیها هستند که معمولاً تمایل به چپ دارند و شامل آنارشیسم، سوسیالیسم، و کمونیسم همراه با برخی از لیبرالها و سوسیال دموکراتها میشوند.
به گفته برین لوین، مدیر مرکز مطالعات نفرت و افراط گرایی در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در سن برناردینو، کنشگران انتیفا در فعالیتهای خشونتآمیز مشارکت میکنند. زیرا آنها معتقدند که نخبگان در حال کنترل دولت و رسانهها هستند؛ بنابراین آنها باید بیانیهای را علیه افرادی که آنها را نژادپرست میبینند بیان کنند.
به گفته مارک بری، مورخ دانشیار کالج دارتموث که با اهداف جنبش ضدتروریست مخالف است، پیروانِ انتیفا مخالف مراجعه به پلیس برای جلوگیری از پیشرفت برترپنداری مردم سفیدپوست هستند. در عوض همانطور که در گردهمایی اتحاد راستگرایان ۲۰۱۷ در شارلوتزویل شاهد بودیم آنها از مخالفت مردم با فاشیسم پشتیبانی میکنند.
گروههای انتیفا همراه با کنشگران بلوک سیاه از جمله کسانی بودند که به انتخابات سال ۲۰۱۶ و دونالد ترامپ اعتراض کردند.
آنها همچنین در اعتراضات برکلی در فوریه ۲۰۱۷ علیه مایلو یینانوپولوس، سخنگوی آلت راست (راستگرایی آلترناتیو) مشارکت کردند که باعث جلب توجه بسیاری شد. رسانهها گزارش دادند که آنها «کوکتل مولوتف پرتاب کردند و شیشهها را شکستند» و باعث آسیب ۱۰۰٬۰۰۰ دلاری شدند.
همچنین پس از آغاز مسالمتآمیز اعتراضات به کشته شدن جورج فلوید و سپس به خشونت کشیده شدن آن، دونالد ترامپ، رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا این گروه را در خشونتها مقصر دانست و از قرار گرفتن آن در فهرست سازمانهای تروریستی خبر داد.
اقدامات انتیفا با انتقاداتی از جمهوریخواهان، دموکراتها و مفسران سیاسی در رسانههای ایالات متحده مواجه شدهاست. نانسی پلوسی در ۲۹ اوت ۲۰۱۷ خشونت کنشگران انتیفا را در برکلی محکوم کرد. لورا اینگرم میزبان کنفرانس محافظهکار و همکار فاکس نیوز پیشنهاد کرد که انتیفا را به عنوان یک سازمان تروریستی معرفی کنند.
نوام چامسکی آنها را «هدیهای بزرگ برای [جناح]راست توصیف کرد. مایکل کازین، سردبیر دیسنت اعلام کرد: «غیرچپگراها، بیشتر به عنوان یک نیروی مخرب و بیقانون به چپ نگاه میکنند. خشونت باعث میشود این دیدگاه تأیید شود.» کاربران راستگرای شبکههای اجتماعی نیز انتقاداتی به آنها وارد کرده اند از جمله اینکه وابسته به حکومتهای کمونیستی مانند جمهوری خلق چین هستند و در برابر سرکوب ایغورها در چین و اعتراضات هنگ کنگ سکوت کرده اند.
نئونازیها، نئوفاشیستها، برتریطلبان سفیدپوست و نژادپرستها هدف اعتراضات انتیفا هستند. به شکل کلی، مقابله با جریانهای راست افراطی در مرکز اقدامات این گروه قرار دارد.
علاوه بر ترامپ، تد کروز، سناتور ایالت تگزاس، یکی از برجستهترین مقامهای سیاسی آمریکا است که با این گروه مخالف است.
حامیان تدکروز در تگزاس باورهای راست افراطی و محافظهکار دارند و مخالفت این سناتور در حقیقت پاسخی است به تمایلات سیاسی بدنه رای اش در این ایالت.
این گروه در کارزار انتخاباتی ترامپ نیز بسیار فعال بودند و از مهمترین گروههای اجتماعی مخالف رئیسجمهور کنونی آمریکا هستند.
انتیفا علاوه بر مخالفت با راست افراطی به توسعه تسلط دولت در حوزه حقوق شهروندان نیز انتقاد دارد و با اقتدارگرایی دولت مبارزه میکند.
عمده فعالیت انتیفا در ایالتهای اورگان، کالیفرنیا، تگزاس و پنسیلوانیا است.
این گروه در اغلب اعتراضاتشان با لباسهای یکدست سیاه حضور مییابند. افراد این گروه اغلب صورت خود را با ماسک میپوشانند تا توسط گروههای راست افراطی و پلیس شناسایی نشوند.
این یک تاکتیک مؤثر اعتراضی است که به آنها امکان میدهد با امنیت بیشتر در کنار هم قرار بگیرند و یک بلوک سیاه در تظاهرات عمومی تشکیل دهند.
قاعدتاً این بلوک یکدست سیاه در دل مخالفان آنها نیز هراس ایجاد میکند و مقابله با آنها را دشوارتر میکند.
عمده فعالیت آنها ممانعت از برگزاری مراسمهای راست افراطی و گروههای نژادپرست است. آنها با تشکیل زنجیرههای انسانی و ایجاد سرو و صدای فراوان در مراسمهای عمومی این گروهها اخلال میکنند.
در فضای مجازی نیز اعضای این گروه با نظارت بر فعالیت چهرههای دستراستی، آنها و اقداماتشان را افشا میکنند. اقدامات آنها سبب شده تا برخی از فعالان راست افراطی و نژادپرست به دلیل فعالیتهایشان در فضای مجازی از شغل خود اخراج شوند.
گروههای انتیفا همچنین از اشکال سنتیتر سازماندهی اجتماع مانند تظاهرات و راهپیماییهای اعتراضی استفاده میکنند.
بخشی از انتیفا سلاحهایی مانند اسپری فلفل، چاقو، سنگ و زنجیر با خود حمل میکنند و از مقابله خشونتآمیز با پلیس یا گروههای راست افراطی ابایی ندارند.
این موضوعی مناقشهبرانگیز است و انتیفا از مجموعهای از گروهها تشکیل شده که هرکدام تاکتیک ویژه خود را دارند. بخش زیادی از هواداران و اعضای این گروه برخورد خشن را نفی میکنند و تنها دفاع از خود را میپذیرند.
آنها در توجیه حقشان برای دفاع در برابر خشونت مخالفان میگویند که اگر گروههای مخالف حزب نازی آلمان در دهه ۱۹۳۰، مخالفت نیرومندتر و پرقدرتی از خود نشان داده بودند، هیتلر به قدرت نمیرسید و جنگ جهانی دوم و هولوکاست رخ نمیداد.