كمتر از دو ماه ديگر تا سالروز آغاز به كار و يك سالگي مجلس يازدهم مانده است. مجلسي كه پيش و در ابتداي شروع فعاليت خود با شعار انقلابي‌گري موجي از اميد در دل مردم ايجاد كرد. اما اكنون با گذشت بيش از 10 ماه واقعيت رخ داده بيانگر شعاري جا مانده در كلام و دادوقال‌هايي باقي‌مانده در اعمال است.
نگاهي به روند اقدامات نمايندگان مردم در مجلس يازدهم نشان مي‌دهد از منظر انقلابي‌گري تا هدف آن فاصله بسيار و و نمايندگان محترم نيز در اين ميانه تازه در ابتداي راه سخت و دشوار و البته زودگذر آن قرار دارند. چه بسا با رويه در پيش گرفته شده تا پايان چهار سال نيز در همين ابتدا باقي خواهند ماند و اين بار ديگر مردم هستند كه با مشتي ديگر از شعار بي عمل تنها مي‌مانند.
نگاهي به عملكرد نمايندگان محترم در مجلس يازدهم نشان مي‌دهد در سال نخست فعاليت آن و در حالي كه هنوز 2 ماه تا پايان فعاليت اجلاسيه اول باقي مانده است با ارائه بيش از 430 طرح، ركوردار مجالس تاريخ ايران در اين زمينه به حساب مي‌آيند كه البته اين آمار بيانگر عملكرد مثبت اين مجلس نخواهد بود بلكه به دليل رشد مستمر آن در سال‌هاي آتي و عدم رسيدگي به به اين تعداد طرح ارائه شده عملا با حجم انبوهي از طرح‌هاي اعلام وصول شده بدون بررسي در پايان كار مجلس روبرو خواهيم بود كه به واسطه روند رسيدگي به آنها در كميسيون‌هاي تخصصي، اتلاف وقت و هزينه تنها دستاورد مجلس در اين زمينه خواهد بود.
در كنار اين موضوع، مسئله مهمتر نحوه رويكرد و نگاه مجلس يازدهم با شعار انقلابي‌گري نسبت به مسائل كشور به ويژه در حوزه سياست داخلي و سياست خارجي است. تندودُرشت‌گويي در كنار اتهام‌زني‌هاي بي‌اساس به مديران به ويژه اعضاي هيات دولت آن هم در زمانه‌اي كه رهبر معظم انقلاب همگان را به وحدت و آرامش به منظور بررسي مسائل و رفع مشكلات و دغدغه‌هاي معيشتي مردم دعوت مي‌نمايند، اقدام نه در مسير انقلابي‌گري بلكه در خلاف آن و در تضاد با منويات رهبر معظم انقلاب است.
نطق‌ها، بيانيه‌ها، سخنراني‌ها و موضع گيري برخي نمايندگان در يك سال اخير نشان مي‌دهد قيل و قال و پرداختن به مسائل فرعي با نگاه جناحي رويكرد اصلي آنها در مواجه با مسائل بوده است. حال در اين بين تفاوت عملكردي انها با مجالس قبلي در چه بوده است كه بر خود نام انقلابي‌گري را نهاده‌اند، موضوعي است كه بايد بر روي آن مباحثه شود چرا كه در غير اينصورت اين روند تخريب چهره انقلاب و انقلابي‌گري خواهد بود.
مقام معظم رهبري در پيام و شعار سال جديد خود از توليد و رفع موانع بر سر راه و پشتيباني از آن به عنوان شاخصه‌هايي مهم در مسير پيشبرد اهداف كشور به ويژه در راستاي رفع مسائل و دغدغه‌هاي مردم به خصوص در حوزه معيشت نام مي‌برند و همواره بر لزوم فاصله‌گيري از نزاع‌هاي سياسي براي دستيابي به اين هدف ياد مي‌كنند اما اين چگونه است كه مجلس انقلابي خلاف اين مسير تنها به دنبال جاروجنجال‌هاي سياسي مي‌گردد و گويي دغدغه مردم دغدغه دست چندم آنهاست.
آغاز دور جديد مذاكرات هسته‌اي در وين و ديدن كورسوهايي از اقدامات در مسير رفع تحريم و گشايش اقتصادي هفته گذشته در حالي صورت گرفته كه مجلس يازدهم شتاب‌زده به دنبال تاكيد بر عدم رفع تحريم و نياز به فرصت 3 تا 6 ماهه در رفع آنهاست، حال آنكه رهبر معظم انقلاب بارها بر لزوم تسريع و عدم درنگ بر رفع مشكلات مردم تاكيد داشته‌اند و به نظر مي‌رسد نگاه به مطالبات مردم در سطح جامعه نيز نشان مي‌دهد كه رفع مشكلات آنها مهمترين و اصلي‌ترين دغدغه و مطالبه است.
دغدغه امروز مردم كوچه و خيابان، معيشت و نيازهاي روزمره آنهاست حال آنكه در اين ميانه از ايجاد زمينه به منظور دستيابي به آن نيز مانع ايجاد كنيم يا در برداشتن موانع، مقاومت كنيم، هيچكدام با قاموس انقلابي‌گري كشور مترادف نخواهد بود و تنها ياس مردم از دل بستن به مجلس را به همراه خواهد داشت.
متاسفانه روند كار به گونه‌اي شده است كه برخي صحبت‌ها و منويات رهبر فقيد انقلاب اسلامي را يه به فراموشي سپرده‌اند يا در خلاف آن حركت مي‌كنند و در مقابل منويات رهبر معظم انقلاب نيز آنگونه كه خود مي‌خواهند برداشت شخصي مي‌كنند و هر آنكس را كه نمي‌خواهند مي‌رانند و چوب زبان و اتهامشان، راهكاري در مسير جذب حداقلي و دفع حداكثري شده است.
عدالت، رفع مشكلات معيشتي به عنوان اصول نخستين انقلاب و از مفاهيم ريشه‌اي انقلابي‌گري به حساب مي‌آيد اما اينكه چرا و با چه اصول و مباني با اقداماتي خدشه بر اين مفاهيم وارد نماييم، سوالي است كه پاسخ آن را در رويكردهاي سياسي‌بازي و جناح‌نگري آن هم در آستانه انتخابات رياست جمهوري مي‌توان جستجو كرد.
هرچند يازدهمين دوره مجلس شوراي اسلامي هرچند اقدامات مثبت و گام‌هاي صحيحي در مسير وظايف تقنيني و نظارتي قوه مقننه برداشته است اما نبايد شعار عدالت و رفع مشكلات و رسيدگي به معيشت مردم كه در دل انقلابي‌گري نمود پيدا مي‌كنند را از خاطر ببرد. شعاري كه پرچم آن را از ابتداي كار مجلس يازدهم بر دست گرفته و خود را در اين مسير مي‌دند.
