یک. یکی از نعمات و برکات بی بدیلی که خدای متعال پیش روی ما مومنان نهاده است ماه پرخیر و برکت رمضان است. چه، در این ماه فاصله میان خالق و مخلوق گویی به کل از میان بر می خیزد و خالق، هستی و وجود بنده مومن خویش را سرشار از نور و معنا و معنویت می سازد.
از آن گذشته، در این ماه نورانی این فرصت حیرت انگیز در اختیار ما قرار می گیرد تا دگر باره و از سر تدبر و تامل و عاری از هر نوع سوگیری، نگاهی نو به درون خویش اندازیم، خود را باز شناسیم و خویشتن خویش را آنگونه که شایسته است مورد محاسبه قرار دهیم.
چنین مداقه مجدانه ای است که یاری مان می کند تا ناپاکی ها را از ذهن و ضمیر خویش بزداییم، روح و روان خود را لطافتي وجدآمیز بخشیم و گام در راه «نو شدن» نهیم.
دو. بی نیاز به هیچ حجتی، عظمت و شکوه مندی ماه رمضان در سطح «محاسبه نفس» و «خودسازی» و «نو شدن» روح و روان محدود نمی ماند بلکه حيطه های زیست اجتماعی، و تعامل شکوه مند با دیگران را نیز در بر می گیرد. چه، این ماه به ما یادآور می شود که از «نوع دوستی» به منزله یک خصيصه ممتاز انسانی غفلت نورزیم.
این ویژگی، ما را بر می انگیزد تا دیگران را شریک نعمت های خدادادی خود سازیم و از سر مهر و محبت بی شائبه به نوع انسان، بخشی از داشته های خود را (اعم از داشته های مادی و معنوی) ارزانی دیگران سازيم و از آن طريق به ساختن يك «دنيای بهتر» و جهانی سرشار از مهر و صلح و دوستی یاری رسانیم.
اهمیت و سترگی و عظمت این عمل انسانی در ماه رمضان تا بدان حد است که می توان از این ماه به عنوان «ماه تمرین نوع دوستی» یاد کرد.
سه. جد و جهد وافر برای دوری جستن از کژی ها و رذیلت ها و روی آوردن به فضائل ناب انسانی، یکی دیگر از کارکردهای شگفت انگیز ماه مبارک رمضان است.
این ماه مجالی است برای بازنگری در تراز «اخلاقی زیستن» خویش و تمرین و تکرار فضائل شکوه مندی همچون صداقت و عدالت و پاکدستی و پاکدامنی و امانت داری و وفای به عهد.
با روی آوردن مجدانه به چنین فضائلی است که نه تنها فرد بلکه کل جامعه گام در مسیر سعادت و بهروزی می نهد.
امیدوارم همه ما در این ماه سراسر شکوه و معنویت و عظمت، گام در راه رستگاری نهیم و با دوچندان سازی خصائص و رفتارهای نیکوی خویش، جامعه را نیز در مسیر «مدینه فاصله الهی» قرار دهیم.