غلامرضا کاتب عضو هیئت رئیسه مجلس دهم گفت: یکی از مهترین مسایل کنونی کشور این است که افرادی که قصد حضور به عرصه انتخاباتی ریاستجمهوری دارند میبایست شناخت کافی از وضعیت اقتصادی کشور داشته باشند، چرا که اقتصاد کشور را دیگر نمی توان با شعار اداره کرد و مردم نیز تاب تحمل گفتار درمانی را ندارند و تنها عمل کردن به شعارها چاره برون رفت از این شرایط است.
وی افزود: دو چالش بزرگ پیش روی دولت آینده وجود دارد و هرکس که علاقمند است پا به عرصه انتخابات بگذارد میبایست از این چالش ها آگاهی داشته باشد و برای رفع و حل آنها برنامه و راهکار مدون و اصولی ارائه دهد.
کاتب خاطر نشان کرد: حال که کشور بدون احزاب اداره میشود و برای برگزاری انتخابات ها برنامه ای جامع ارائه نمی شود، حداقل افراد علاقمند به حضور در کارزار انتخابات خودشان می بایست شناخت کافی از اوضاع اقتصادی کشور و رفع مشکلات مربوط به این حوزه را داشته باشند تا در پیشگاه خداوند و مردم عزیز ایران اسلامی شرمنده نباشند.
این کارشناس مسائل اقتصادی اظهار داشت: اولین چالش، چالشِ افزایش هزینههای جاری کشور است که رقم آن در سال ۱۳۹۲ هزار و دویست میلیارد تومان بوده است و در بودجه جاری ۱۴۰۰ کشور این رقم به ۶۳۷ هزار میلیارد تومان رسیده است و متأسفانه نسبت سال ۱۳۹۹ نزدیک به ۴۶ درصد رشد هزینههای جاری در کشور داشتیم که این بزرگترین چالش اقتصادی کشور است و دولتها میبایست برای آن درآمد به دست بیاورند تا بتوانند کشور را با حداقل ها اداره کنند.
چالش دوم کشور رشد ۱۶۸ درصدی انتشار اوراق مشارکت در بودجه سال ۱۴۰۰ است چرا که میزان اوراق منتشره از سال ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۹ میزان ۳۴۳ هزار میلیارد تومان بوده و در سال ۱۳۹۹ صرفاً به میزان ۸۸ هزار میلیارد تومان در تبصره ۵ قانون بودجه انتشار اوراق مالی و اسلامی پیشبینی شده بود که در سال ۱۴۰۰ نیز در لایحه بودجه به میزان ۱۲۵ هزار میلیارد تومان پیشبینی گردیده بود و این به معنی پیش خورد کردن اقتصاد کشور است و تبعات جبران ناپذیری برای اقتصاد کشور به همراه خواهد داشت.
غلامرضا کاتب اذعان داشت: در این دوران که بیسابقهترین امواج تورمی و رکود در کشور معیشت مردم را هدف قرارداده و کاهش ارزش پول ملی کشور به نقطه اوج خود رسیده است صرفا کسی میتواند پاسخگویی ملت بزرگ ایران که همیشه در صحنه بوده اند باشد که با برنامه، دانش اقتصادی و ارائه راهکار پا به میدان بگذارد و بنده امیدوارم افرادی که احساس تکلیف می کنند تکلیفشان بر اساس عقلانیت و علم باشد نه بر اساس شوق حضور در ساختمان پاستور.