در ابتداء همه‌گیری کرونا، یک فرد مبتلا به ویروس نوع ووهان، به‌طور متوسط ۲.۵ نفر را مبتلا می‌کرد و اکنون نوع دلتای این ویروس میانگین این رقم را به پنج نفر رسانده است.
به نقل از نیوز، سال گذشته مجبور شدیم که این تعداد را از ۲.۵ نفر به کمتر از یک نفر برسانیم تا موج دوم پایان یابد. یعنی ما مجبور شدیم شیوه زندگی خود را تغییر دهیم تا انتقال ۶۰ درصدی کاهش یابد. در حال حاضر نیز همان محدودیت‌ها و اقداماتی که سال گذشته برای پایین آمدن این رقم به یک نفر را اجرا کردیم باید در نوع دلتا که آلودگی بیشتری دارد نیز انجام دهیم اما این کاهش ۶۰ درصدی از پنج نفر ما را به دو نفر مبتلا می‌رساند.
بنابراین، چه کاری انجام دهیم تا این میزان را کاهش دهیم؟ در حال حاضر، ردیابی تماس ما بسیار بهتر شده و کمک خوبی است اما آیا کافی است؟ جواب این سوال به موارد شیوع ویروس بستگی دارد.
یکی از راهکارهای ارائه شده در این مورد واکسیناسیون است. تزریق واکسن احتمال ابتلا را کاهش می‌دهد (این کاهش حدود ۹۰ درصد برای واکسن فایزر است، اما در مورد واکسن آسترازنکا حدود ۵۰ تا۷۰ درصد است؛ استرازنکا در جلوگیری از بیماری جدی بسیار خوب است اما برای جلوگیری از هر نوع عفونت به اندازه کافی کارایی ندارد). اگر به اندازه کافی بدشانس نیستید که پس از واکسیناسیون آلوده شوید، احتمال آلودگی فرد دیگر را نیز به نصف کاهش می‌دهید (هم در مورد فایزر و هم آسترازنکا).
تاکنون، به‌طور مناسب، با الویت‌بندی واکسیناسیون از احتمال بیماری و یا مرگ پیشگیری کردیم. افراد واکسینه شده که در مرکز مراقبت از سالمندان حضور دارند احتمال گسترش ویروس را ندارند، زیرا به‌طور متوسط تماس روزانه کمتری دارند. پس چه کسی بیشترین تماس روزانه را دارد و به احتمال زیاد ویروس را گسترش می‌دهد؟ جوانان و افرادی که بیشتر درگیر فعالیت‌های اجتماعی هستند. افرادی که در اقتصاد گیگ یا مشاغل یا فعالیت‌هایی حضور دارند و با مردم بیشتر درگیر هستند. آیا باید این افراد را در مرحله بعدی الویت قرار دهیم؟ ما اکنون که دلتا اینجاست باید در مورد واکسیناسیون افراد آسیب‌پذیر بحث کنیم.
چگونه این افراد را پیدا کنیم؟ این قسمت، سخت است. آیا بوروکراسی اداری برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه چنین افرادی چه کسانی هستند، لازم است؟ و لازم است که صحت آن را برای واکسیناسیون تایید کند؟
ما به‌عنوان انسان، اغلب بر اساس ویژگی‌هایی در مکانی که زندگی می‌کنیم، گردهم جمع می‌شویم و اتفاقا افرادی که د مشاغل دارای تحرک بیشتر فعالیت دارند در مراکز شهری حضور می‌یابند.
به‌عنوان‌مثال، بر اساس نقشه‌ای از ملبورن بر اساس فهرست ایجاد شده توسط آدل منصور که مربوط به داده‌های مسکن پرمخاطره همچنین تحقیقات خارج از کشور در مورد اینکه آیا مشاغل افراد به آنان اجازه می‌دهند که از خانه کار کنند و یا اگر نمی‌توانند از خانه کار کنند، چقدر احتمال دارد که هنگام کار با دیگران نزدیک باشند، منتشر شده است و در واقع با استفاده از سرشماری و سایر داده‌ها این فهرست ترسیم شده است.
این نقشه خوشه‌بندی جغرافیایی موارد کووید-۱۹ سال گذشته را به خوبی بیان کرده است و به راحتی می‌توان فقط محله‌هایی را شناسایی کرد که بالاترین نرخ کووید-۱۹ را در موج دوم سال گذشته داشته‌اند. دو سوم موارد فعال در ۳۱ جولای ۲۰۲۰ در ۲۰ درصد محله‌های دارای بالاترین نرخ، متمرکز شده است.
وقتی فایزر برای افراد ۱۶ تا ۴۰ ساله در ویکتوریا تزریق شود، پیشنهاد می‌کنیم برای اینکه سریع‌تر به ایمنی جمعی برسیم این مناطق را در اولویت قرار دهیم این امر موجب می‌شود مقاومت ما بیشتر شود، زیرا واکسیناسیون افراد متحرک بیشتر از واکسیناسیون یک شهروند عادی موثر خواهد بود.
این روش تاثیرات زیادی دارد حتی افرادی که زیاد متحرک نیستند و در مناطقی زندگی می‌کنند که به‌طور متوسط از حرکت بیشتری برخوردار هستند، این احتمال وجود دارد که بیشتر ویروس را دریافت و انتقال دهند. در نتیجه جغرافیا مهم است. چنین ترفندی باعث انعطاف‌پذیری شده و تاثیر آن هفته‌ها یا ماه‌ها زودتر از روشی دیگر است.
در سایر کلان‌شهرهای بزرگ استرالیا که موج دوم برای شناسایی محله‌های دارای اولویت را نداشته‌اند، اولویت‌بندی محلات با استفاده از شاخصی مانند این نمونه یا فقط معیار محرومیت اقتصادی-اجتماعی انجام شود.
