به گزارش تابناک، محسن صفایی‌فراهانی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، به‌تازگی با حضور در کلاب‌هاوس به سؤالات مخاطبان پاسخ داده است. او در این گفتگو از موضوعاتی همچون شرایط امروزی اقتصاد ایران، مناسبات سیاسی بعد از انتخابات، جایگاه تحزب در کشور و... سخن گفت.
به گزارش شرق، گزیده‌ای از این گفتگو را در ادامه می‌خوانید.
ما در جهت تعامل با دنیا حرکت نمی‌کنیم و در تقابل با دنیا هستیم.
از ابتدا اقتصاددانان نبوده‌اند که بودجه کشور را تنظیم کرده‌اند، بلکه ازسوی سیاست‌مداران اتفاق افتاده است.... برون‌رفت از بحران‌های کشور مثل کسری بودجه، بدون تعامل با جهان امکان‌پذیر نیست.
بعد از انقلاب سرمایه‌داری یک بحث منفور و کاری ناپسند قلمداد شد! و این باعث شد سرمایه‌های فکری و فیزیکی از کشور خارج شوند.... به تدریج نوکیسه‌هایی پیدا شدند که فکر کردند اگر به دولت بچسبند، می‌توانند بیشتر بچاپند و این‌ها البته سرمایه‌گذار نیستند.
تولید ناخالص ملی ایران ۴۱۰ میلیارد دلار است، درحالی‌که ۱۰ سال پیش این عدد بیشتر از ۵۰۰ میلیارد دلار بود.
رهبر سابق چین می‌گفت با شوروی نمی‌توانیم کاری برای کشور کنیم و تنها راه ارتباط با آمریکاست.
امروز در سال ۲۰۲۱ چین دو هزار میلیارد دلار صادرات داشته که ۶۰۰ میلیارد دلار آن را به آمریکا صادر کرده است... آیا چینی که درآمد سرانه مردم کشورش را از ۶۰ دلار به ۱۵ هزار دلار رسانیده، باخته است؟
من نمی‌گویم برویم با آمریکا ارتباط برقرار کنیم، من می‌گویم با هر کشوری که بتوان منافع ملی را تقویت کرد، رابطه برقرار کنیم.
اول انقلاب، ما تدبیر آن را نداشتیم که اول چاه را بکنیم بعد منار را بدزدیم؛ ما منار را دزدیدیم و چاهی نبود و شد این وضعیت فعلی کشور.... شاید اگر شعار‌هایی را که شاه در آبان ۵۷ داد، پیش از شهریور ۵۷ می‌داد و نظام وقت اصلاح می‌شد، وضعیت کشور بسیار امیدوار‌کننده می‌شد.
معتقدم اصلاح بهتر از انقلاب است؛ چون کسانی که روی کار می‌آیند، می‌خواهند از صفر شروع کنند.
امیدوارم دولت به این نتیجه برسد که بگذارند آنچه مردم خواهان آن هستند، انجام شود. بسیاری از حکومت‌های دنیا یکدست هستند، اما باید از نیرو‌های توانمند استفاده بشود.
اگر نیرو‌های یکدست فعلی قدرت فکر‌کردن در جهان امروز را نداشته باشند، بدون اینکه ساختار اقتصادی کشور را نداشته باشند، این ساختار یکدست شکست می‌خورد.
اگر آقایان به اینکه بتوانند با کار برای مردم رضایت آنان را کسب کنند. یکدست‌بودن حکومت خوب هست، اما وقتی توانایی و دانش و تخصص نباشد، بی‌فایده است.
ما امروز به تکنولوژی نو احتیاج داشتیم که مثل عربستان با راندمان ۴۵ درصد از چاه‌های نفت استفاده کنیم نه با راندمان ۲۰ درصد خودمان.
در اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ با کره‌جنوبی رقابت داشتیم، اما امروز کره‌جنوبی سه برابر ما درآمد ناخالص ملی دارد.
امروز ما می‌توانستیم خوزستان را به‌عنوان یک استان شاخص و توسعه‌یافته داشته باشیم، اما متأسفانه این‌طور نشده است.
بعد از سال ۸۸ احزاب در ایران جایگاهی ندارند.
در جریان انتخابات فعال نبودم، روند انتخابات از اول چیده شده بود و نتیجه آن روشن بود.
به اصلاح‌طلبان گفته بودم نباید کاندیدایی معرفی کنید؛ چون مشخص بود که رأی تعیین‌کننده نیست.
خودی و غیرخودی در ایران اصلا معنا ندارد؛ هیچ‌کس نمی‌توان بگوید این خودی است و آن ناخودی. وقتی معاون وزیر صنایع بودم، به همکارانم می‌گفتم هرکس که می‌خواهد سرمایه‌گذاری کند، باید برایش فرش قرمز پهن کرد.
علاوه بر فرار مغزها، فرار سرمایه هم در سال‌های گذشته در کشور به خاطر تقابل با غرب شکل گرفته است.
شما وقتی توسعه را مبنا قرار نمی‌دهید، برای گذران زندگی روستا‌ها تخلیه شده و روستایی‌ها به شهر‌ها مهاجرت می‌کنند و این نشان‌دهنده آن است که این بحران روز به روز در حال بیشتر‌شدن هستند.
