باز این چه شورش است که در اربعین توست
باز این چه ماتم است که دل ها غمین توست
زیارت اربعین از دیرباز به عنوان یکی از اعمال مهم در میان شیعیان جهان مرسوم بوده و بسیاری از خیل شیعیان، نزدیک به اربعین عاشقانه و با نیت ثواب در این اجتماع بزرگ شرکت می کردند؛ اما متاسفانه به علت شیوع ویروس کرونا در جهان، این مراسم هم به مانند بسیاری از امور دیگر دچار تغییر شد و اکثر عاشقان حسینی برای شرکت در این مراسم باید چشم انتظار تغییر شرایط در آینده باشند؛ اما با توجه به در نظر گرفتن تمهیداتی، در مراسم امسال، تعداد کمی از هموطنان و با رعایت شرایط خاصی توفیق حضور در این مراسم را خواهند داشت و سیل عظیمی از عاشقان حسینی باید چشم انتظار سال آینده باشند تا در این وعده گاه مشتاقان حضور یابند.
پیادهروی و زیارت حرم مطهر امام حسین (ع) در روز اربعین، ریشه تاریخی دارد، چون جابر بن عبدالله انصاری و شاگردش عطیه عوفی در سال ۶۱ هجری با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا (ع) میگذشت، به کربلا رسیدند و طبق آنچه در منابع شیعه معتبر مشهود است، روز اربعین، حضرت زینب کبری (س) و امام سجاد همراه با هشتاد و چهار تن وارد کربلا شدند و پس از گفتوگو با جابر عبدالله انصاری، قبر مطهر امام (ع) را زیارت کردند و از آنجا زیارت اربعین آغاز شد.
پیادهروی در مراسم اربعین، توفیقی عظیم و وصف ناپذیر است. توفیق رفتن به زیارت سید و سالار شهیدان در مراسم اربعین، آن هم با پای پیاده، شامل عاشقان شوریده حالی میشود که با شیدایی خاص خود، این سفر عشق را درمینوردند تا نهایتا کام تشنه خویش را با وصال به معشوق سیراب کنند؛ لذا در «اربعین نگار» پذیرای خاطرات و دلنوشته های همه مشتاقان «سفر نکرده» و همه زائران «سفرکرده» خواهیم بود که در این ایام بر جان دل با خود نجوا می کنند؛
این فقط پا به جاده رفتن نیست یک ملاقات ساده رفتن نیست
می رسی تا خدا درنگ نکن این فقط یک پیاده رفتن نیست