تیم والیبال فولاد سیرجان دیروز قهرمان باشگاه‌های آسیا شد؛ قهرمان فصل گذشته لیگ برتر والیبال در روزهایی که تیمهای صاحب والیبال آسیای شرقی توجهی به مسابقات کم اهمیتی مثل جام باشگاه‌ها نمی‌کنند در کنار بازیکنان سرشناس خود، علیرضا بهبودی و صابر کاظمی دو بازیکن شهرداری ارومیه را هم به عنوان یار قرضی به ناخون‌راتچاسیما تایلند برد و با بردن چهار پنج تیم کم مایه و ضعیف عنوان قهرمانی را بدست آورد.
فولاد سیرجان با هدایت سعید رضایی ملی پوش اسبق، از موقعیتی که برای قهرمانی وجود داشت استفاده کرد تا احتمالا مدیران کرمانی همچون تیمهای دیگری مثل شهرداری ورامین و بانک سرمایه تا سال‌ها پز قهرمانی آسیا را بدهند و کسی هم از آنها نپرسد اصلا این مسابقات چه اهمیت و کیفیتی داشته است.
قهرمانی فولاد به خودی خود مشکل و معضلی برای والیبال ایران ایجاد نمی‌کند و همزمان چیز مهمی هم به والیبال ایران اضافه نمی‌کند؛ مثل تمام ۲۱ دوره قبل از آن که ۱۴ دوره آن تیمهای ایرانی قهرمان شده بودند؛اما سوال اینجاست چطور چنین بی پروا در مسابقاتی چنین کم اهمیت، بهترین بازیکن ملی حال حاضر ایران یعنی صابر کاظمی را با تمام خستگی و آسیب دیدگی های پر تعداد به هر ضرب و زوری که شده به تایلند می‌برند و او و والیبال ایران را به خطر می‌اندازند؟
همین دو روز پیش علی‌اصغر مجرد ملی‌پوش ثابت پست دفاع وسط تیم ملی از ناحیه آشیل پا دچار پارگی شد و تا ماه‌ها نمی‌تواند دست به توپ شود؛ نابلد ترین افراد حاضر در والیبال هم می‌دانند مجرد پسر با اخلاق تیم ملی، یک سال است که بی وقفه در مسابقه و تمرین است و در المپیک و قهرمانی آسیا به ایران کمک کرده و الان هم قرار بود بدون استراحت لیگ برتر را شروع کند. آن وقت کسی نیست بپرسد چطور جرات می‌کنید صابر کاظمی را هم با چنین شرایطی به تایلند می‌برید!
جالب اینجاست که رسانه‌ها و روزنامه‌نگارانی که وابستگی‌های آنها کاملا مشهود است با عناوینی بی مایه و فریبنده از قهرمانی سیرجان صحبت می‌کنند؛ اینها همان ناکارشناسان والیبال هستند که وظیفه ذاتی رسانه و الفبای روزنامه‌نگاری را نمی‌دانند و چون چنین قهرمانی‌هایی برای‌شان سودآور است برای حاضران کف و سوت می‌زنند!
شما بی زحمت اکه خ ف ه بشی کسی نمیکه لالی.