روزهای ابتدایی هفته با یک خبر شوکه کننده برای فوتبال ایران همراه بود؛ حذف استقلال و پرسپولیس از لیگ قهرمانان آسیا که البته هنوز هم خطر آن به طور کامل از سر فوتبال ما رفع نشده است. با صدور یک شبه مجوز گویا روی کاغذ استقلال و پرسپولیس حرفه‌ای شده‌اند، ولی همه می‌دانیم که واقعیت چیست؛ دو باشگاهی که کم و بیش ورشکسته هستند و همیشه طلبکارانی در محاکم بین‌المللی و قانونی فوتبال دارند. اغلب پرونده‌های باز عدم پرداخت مالیات را دارند و صورت حساب‌های مالی روشنی ندارند. مهم‌تر اینکه یک مالک دارند که در فوتبال دنیا به معنی تبانی کردن است و غیرقانونی تلقی می‌شود. زمین و زیرساخت‌های اختصاصی تمرین ندارند و هر دو از یک ورزشگاه اجاره‌ای استفاده می‌کنند و هیچ گاه صاحب ورزشگاه نشده بودند. دو باشگاهی که سال‌هاست با دوپینگ‌های دولتی زنده هستند و خودشان نمی‌توانند پولی دربیاورند و مانند همه تیم‌های حرفه‌ای آسیا روزگار بگذرانند. این دو باشگاه و در واقع کل فوتبال ما روی کاغذ حرفه‌ای هستند، و گرنه در سطح پایین ترین لیگ‌ها هم امکان ندارد در یک هفته تیمی برای بازی حاضر نشود که بازی پدیده و مس در هفته دوم لیگ ایران برگزار نشد.
* با همه این معایب، آیا این دو تیم باید در لیگ قهرمانان حاضر شوند یا خیر؟
* فوتبال ما تا چه میزان حرفه‌ای است؟
* مهمترین ایرادات ساختاری فوتبال ما در مسیر حرفه‌ای شدن چیست؟
* چه کسی مقصر وضع موجود است؟
مقصر اونیه که به این دو تیم کاسه "گدایی" داده. بابا یا این دو تا تیم رو به یک مالک قدرتمند بفروشید (مثل سپاهان که مال شرکت فولاده و بسیار ثروتمنده) یا از طریق بورس عرضه کنید تا مردم خرج باشگاه رو بدن یا اینکه صدا و سیما 1 درصد از اون درآمد هزار هزار میلیاردیش رو بده به این تیم ها بابت حق پخش تا مشکلشون حل شه 
خب سپاهان هم مثل وزارت ورزش ازپول بیت المال خرج می‌کنه آیا من راضی هستم که از پول و سرمایه کشور برای دو یا سه تیم خرج بشه قطعا خیلی از مردم ایران حاضر نیستن. چند ساله به خاطر بحث های مجوز حرفه ای علنی نمیکنن که وزارت ورزش به استقلال و پرسپولیس پول می‌ده. قطعاً بدون بودجه دولتی اینا سه ماه هم دوام نمیارن چون درآمد خاصی ندارن 
