مسئله۱ـ کسی که به بیماری ایدز مبتلاست آیا واجب است شخصاً خود را منزوی کند ویا خانواده اش او را منزوی نمایند؟
جواب: بر او واجب نیست که خود را منزوی کند و بر خانواده او نیز واجب نمی باشد که او را منزوی نمایند بلکه اگر خطر سرایت به دیگران نباشد نمی توان او را از حضور در مساجد و دیگر اماکن عمومی منع کرده بلی واجب است در خصوص راههای سرایت قطعی و یا احتمالی مراقبت و پیشگیری به عمل آید.
مسئله۲ـ حکم سرایت دادن عمدی چیست؟
جواب: چنان کاری جایز نیست و اگر آن عمل موجب مرگ شخص سرایت شده، شود هر چند پس از مدتی ، ولی مرده می تواند نقل کننده عمدی را قصاص کند به خصوص اگر می دانست که چنان کاری به مرگ طرف می کشد و اما اگر جاهل بوده و یا ازاثر آن غفلت داشته است فقط دیه و کفاره واجب می شود و بس.
مسئله۳ـ آیا شخص مبتلا به بیماری ایدز می تواند با شخص سالم ازدواج کند؟
جواب: آری ، ولی نمی تواند طرف را فریب دهد یعنی خود را به هنگام خواستگاری سالم معرفی کند با این که خود می دانسته است که بیمار است. همچنانکه بر او جایز نیست با همسرش مقاربت کند که به سرایت ویروس منتهی می شود و اما مجرد احتمال سرایت با وجود عدم یقین،اجتناب از نزدیکی واجب نیست البته پس از توافق و تحصیل رضایت طرف.
مسئله۴- حکم ازدواج کسانی که هر دو حامل ویروس ایدز هستند چه طوراست؟
جواب: مانعی ندارد اما اگر روابط جنسی میان آنها سبب تشدید بیماری در حد خطرناک باشد،اجتناب، لازم است.
مسئله۵ـ مجامعت با کسی که به بیماری ایدز مبتلاست چطوراست؟آیا شخص سالم باید از او اجتناب و دوری کند زیرا معاشرت،یکی از عمده ترین راههای سرایت ویروس این بیماری است؟
جواب: همسری که سالم است می تواند از شوهرش که مبتلا به ایدز است و مقاربت موجب سرایت ویروس می شود هر چند که احتمالاً، تمکین نکند بلکه واجب است او از عمل مقاربت که موجب انتقال ویروس ایدز به وی می شود خود داری کند.
و اگر ممکن باشد، احتمال سرایت را هر چند با استعمال کاندوم و یا دیگر وسایل پیشگیری تا۲% پائین آورد جلوگیری از بارداری جایز می شود بلکه بنابر احتیاط خود داری از مقاربت جنسی جایز نمی باشد.
و از همین مسئله حکم شوهر سالم نسبت به همسر مبتلا به ایدز معلوم می شود،یعنی مرد نمی تواند با همسرش که مبتلا به ایدز است نزدیکی کند با احتمال سرایت ویروس به وی ، البته با ید این احتمال معقول و قابل قبول باشد و حق شرعی مقاربت در هر چهار ماه ساقط می شود مگر اینکه
بتوانند از وسایل ایمنی استفاده کنند و جلو سرایت را بگیرند.
مسئله۶ـ زن و یا شوهری که سالم است حق دارد طلاق و جدای را مطرح کند؟
جواب: اگر به هنگام عقد، فریب صورت گرفته باشد یعنی در وقت خواستگاری و عقد خوانی زن و یا مرد خود را سالم معرفی کرده است و عقد مبنی بر سلامت طرفین واقع شده است در این صورت آن کس که فریب خورده حق دارد عقد را بهم بزند و فریبی که موجب حق اختیار می شود،تنها با سکوت زن و یا ولی ّ او ثابت نمی شود اگر مرد عقیده داشته که بیماری وجود ندارد. اما اگر فریب کاری در میان نبوده ویا مرض او بعد از عقد پیدا شود مرد می تواند همسرش را مرض ایدز دارد طلاق دهد و اما همسر سالم آیا به مجرد این که شوهرش مریض است و با او نمی تواند مقاربت کند، می تواند طلاق بخواهد؟در این مسئله دو وجه است.واحتیاط ترک نشود البتته اگرشوهری به کلی همسرش را ترک کند طوری که او بلاتکلیف بمانداو می تواند به حاکم شرع مراجعه کرده و شوهرش را به یکی از دو امر الزام کند یا طلاقش دهد و یا به کلی او راترک نکند.
مسئله۷ـوقتی که شوهر به بیماری ایدز مبتلا باشد حکم طلاق از سوی زن چگونه است ؟
جواب : پاسخ این سوال گذشت (زن می تواند به حاکم شرع مراجعه کند وتقاضای طلاق دهد…)
مسئله ۸:آیازنی که به بیماری ایدزمبتلاست می تواند سقط جنین کند ؟
جواب: این کار جایز نیست بخصوص پس از آنکه روح به جنین دمیده شده اما اگر ادامه حاملگی برای مادر ضرر داشته باشد قبل از حلول روح در جنین،اسقاط آن جایزاست اما پس از آن نه.
مسئله۹ـ حق حضانت طفل سالم برای مادر مبتلا به ایدز و دادن شیر آغوز و یا جز آن چیست؟
جواب: حق حضانت و سرپرستی مادر نسبت به فرزندش، ساقط نمی شود لیکن لازم است،مراقبت به عمل آید تا از سرایت بیماری پیشگیری شود واگر احتمال سرایت ویروس،احتمالی معقول باشد و شیر خوردن مستقیم از پستان مادر برای طفل خطرناک باشد، اجتناب لازم است.
مسئله۱۰ـ آیا می توان بیمار ایدز را بیماری مرگ تلقّی کرد؟
جواب: چون دوران این مرض، خیلی طولانی است و زمان زیادی طول می کشد، نمی توان آن را مرض موت حساب کرده اما مرحله های پایانی آن که مرگ بیمار نزدیک می شود مانند مرحله شدت هیجان،و فقدان کامل نیروی دفاعی و یا عوارض عصبی کشنده دیگر، آن را مرض موت می توان تلقّی نمود.
مسئله۱۱ـ آیا برای پزشک جایز و یا واجب است که بیماری ایدز را به کسان بیمار مانند همسران و شوهران، آشکار بیان کند و آنان را مطلع سازد؟
جواب: هر گاه بیمار و یا ولیّ او اجازه دهند اعلام مرض وبیماری توسط پزشک جایز است. و اگر تأمین حیات برای او به مدت طولانی موقوف به اعلام مرض باشد چنان که نگفتن آن ممکن است عوارضی را به دنبال داشته باشد مانند ترک احتیاط لازم و سرایت مرض، در این صورت اعلام مرض برای کسان بیمار واجب می شود و خدا داناست.
مسئله۱۲ـ اگر مسلمانی بداند که او به مرض ایدز مسری ،گرفتار است آیا جایز است او با همسرش،عمل زناشویی انجام دهد و آیاواجب است او را مطلع سازد؟
جواب: هرگاه او بداند که با عمل زناشویی ، ویروس مرض به همسرش سرایت می کند زناشویی به طور مطلق جایز نیست و همچنین است اگر چنان امری را احتمال دهد و آن احتمال قابل توجه باشد.مگر آنکه همسرش از بیماری شوهرمطلع باشد و با رضایت خود، تمکین کند.
