استرالیا از جمله کشور‌هایی است که علی رغم داشتن موقعیت جغرافیایی مناسب و روز‌های آفتابی فراوان نسبت به کشور‌های همسطح تا کنون نتوانسته است از انرژی خورشیدی به خوبی استفاده کند و همچنان بخش قابل توجهی از انرژی برق این کشور از طریق انرژی‌های تجدیدناپذیر تأمین می‌شود.
به گزارش «تابناک»،
رضا رحیمی- هر چند استرالیایی‌ها بنا دارند تا سال ۲۰۳۰ میلادی حداقل ۵۰ درصد انرژی برق خود را از طریق منابع تجدیدپذیر تأمین کنند، اما به هر صورت شرایط کنونی مصرف برق در این کشور به گونه‌ای است که باید برای مدیریت تقاضا نسبت به اجرای مدیریت هوشمند و سیال مصرف برق اقدام کنند.
در این کشور که حدوداً ۲۶ میلیون نفر جمعیت دارد، به صورت متوسط سالانه ۲۴۴ تراوات ساعت برق تولید می‌شود و از آنجایی که میزان مصرف این کشور نیز تقریباً همین میزان است، به همین دلیل مدیریت مصرف برق در استرالیا به شدت اهمیت دارد. چرا که در صورت مصرف بی رویه مشترکین- به ویژه مشترکین برق خانگی- احتمال قطعی برق افزایش می‌یابد.
بر اساس همین مهم در استرالیا و برای مدیریت تقاضای مصرف برق از طرح (TOU) یا time of use - استفاده می‌شود؛ طرحی که تلاش می‌کند تا با تغییر در بهای برق مصرفی مشترکین برق در زمان‌های مختلف، الگوی مصرف آن‌ها را مدیریت کند و در یک کلام از مصرف بی رویه برق جلوگیری کند.
در این کشور که قیمت مصرف برق خانگی برای هر کیلووات حدوداً ۲۳ سنت است، برای اجرای این طرح و در گام اول استرالیایی‌ها نیاز داشتند تا کنتور‌های هوشمند برق را میان همه مشترکین توزیع کنند که این اقدام با موفقیت نسبتاً بالایی اجرای شده است و در حال حاضر مصرف برق اکثر شهروندان با این کنتور‌های هوشمند رصد و ارزیابی می‌شود.
در این طرح قیمت گذاری (TOU) که پویا و دینامک است، مصرف برق شهروندان بر اساس زمان‌های مختلف با قیمت‌های متفاوت محاسبه می‌شود و این سبب می‌شود تا مشترکین در ایام پرباری برای اینکه مشمول هزینه‌های بالاتر نشوند، در مصرف برق صرفه جویی بیشتری انجام دهند.
در طرح (TOU) که در بسیاری از کشور‌ها اجرا می‌شود، طول روز به سه زمان کم باری، میان باری و پرباری تقسیم می‌شود و بر این اساس نرخ‌های متفاوتی برای مصرف برق در نظر گرفته می‌شود.
البته در کشور استرالیا این طرح به صورت یکسان در کل کشور اجرایی نمی‌شود و در ایالت‌های مختلف بر اساس نوع و نظر شرکت‌های تأمین کننده برق متفاوت است. برای مثال در برخی ایالت‌ها تعرفه برق را شرکت‌های مادر تعیین می‌کنند و در برخی ایالت‌ها قیمت به صورت رقابتی و در بازار تعیین می‌شود.
در واقع تعرفه‌های TOU به عنوان بخشی از نقشه راه استرالیا به سمت مشارکت مدیریت هوشمند مصرف برق در نظر گرفته می‌شوند که هدف آن کاهش پیک‌های مشکل‌ساز تقاضا و نیز تسهیل فرایند کربن‌زدایی در صنعت برق عنوان می‌شود.
در این کشور مصرف برق در بعد از ظهر‌ها به واسطه افزایش دمای هوا به شدت زیاد می‌شود و به اوج خود می‌رسد که بخش زیادی از نیاز شهروندان در این ساعات نیاز به روشن نگاه داشتن سیستم‌های سرمایشی است.
به همین دلیل تعرفه‌های TOU در واقع یکی از راه‌های موثر برای تشویق خانواده‌ها به منظور تغییر زمان استفاده از دستگاه‌های برقی غیر ضرور خود به خارج از پیک است که در نتیجه اوج مصرف برق استرالیا را به طور محسوسی کاهش می‌دهد.
برای مدیریت این طرح مسئولان استرالیایی به شهروندانشان توصیه می‌کنند که مصارف غیر ضرور برقی شان مثل روشن کردن پمپ‌های آب استخر، شست و شوی لباس با ماشین لباس شویی و... را ساعات کم باری منتقل کنند تا مشمول هزینه‌های بیشتر برق نشوند.
اگرچه این موضوع سبب شده تا خانواده‌های استرالیایی به موضوع نحوه مصرف برق و مدیریت زمان مصرف آن توجه بیشتری داشته باشند، ولی گروهی از پژوهشگران استرالیایی در
مقاله‌ای تحت عنوان «Peak demand and the ‘family peak’ period in Australia: Understanding practice (in) flexibility in households with children» به این مسئله پرداخته اند که در طرح مورد اشاره میان خانواده‌های پرجمعیت و کم جمعیت تفاوتی قائل نشده است و این موضوع سبب شده تا خانواده‌های پرجمعیت مشمول هزینه‌های بیشتر برقی شوند.
در این پژوهش این مسئله به عنوان یک ایراد جدی به طرح (TOU) در استرالیا وارد شده است و محققان پژوهش عقیده دارند از آنجایی که نیاز‌های برقی ضروری خانواده‌های پرجمعیت بیشتر است، لذا مدیریت زمان مصرف توسط آن‌ها سخت است و به همین دلیل آن‌ها باید هزینه‌های بیشتری بابت مصرف برق بپردازند که نا عادلانه است.
