تابناک : کارگران جایگاه ویژه ای در جامعه دارند و عامل اصلی حرکت هر جامعه به سوی تعالی، رشد و شکوفایی هستند. هر پیشرفتی که در مسیر زندگی به دست می‌آید، ثمره رشد و پویایی فکر و گسترش اندیشه‌ورزی است؛ بنابراین در هر جامعه‌ای که از توانایی و هنر کارگران در کنار تفکر و اندیشه بهتر استفاده شود، پیشرفت و توسعه در آن دو چندان خواهد بود.
هدف از گرامیداشت روز کارگر در سراسر جهان، حمایت از حقوق قشر کارگر و ترویج حق آنها، تجلیل از زحمات و تلاش‌های کارگران، تاکید بر اهمیت نقش مؤثر آنان در توسعه و پیشرفت هر جامعه است. روز جهانی کار و کارگر در ایران نیز همانند دیگر کشور‌ها، در اول ماه می میلادی برگزار می‌شود؛ این روز در تقویم هجری شمسی، معمولاً با روز‌های یازدهم یا دوازدهم اردیبهشت ماه هر سال مصادف می‌شود. در ایران این روز برای کارگران تعطیل رسمی به حساب می‌آید و آنان می‌توانند با دریافت حقوق از تعطیلات این روز استفاده کنند یا با حضور در محل کار، حقوق اضافه کار این روز را دریافت کنند. البته حضور یا عدم حضور کارگر در محل کار در این روز باید با توافق کارگر باشد.
در همین زمینه، دکتر سید احمد حبیب نژاد، عضو هیات علمی دانشگاه تهران و عضو هیات مدیره انجمن علوم اداری به بهانه روز کارگر در مطلبی به حقوق مغفول مانده این قشر اشاره کرده اند.
وی یادآور می‌شود اینکه «برنامه اقتصادی اسلامی فراهم کردن زمینه مناسب برای بروز خلاقیت‌هایِ متفاوت انسانی است و بدین جهت تأمین امکانات مساوی و متناسب و ایجاد کار برای همه افراد و رفع نیازهای ضروری جهت استمرار حرکت تکاملی او بر عهده حکومت اسلامی است»، قسمتی از مقدمه قانون اساسی است.
وی تاکید میکند: استمرار حرکتِ تکاملی، هدفی بزرگ بود که در اذهانِ نویسندگان قانون اساسی پیش بینی شده بود و به "کار" از این زاویه می‌نگریستند؛ هدفی عالی که مستلزم فراهم آوردن مقدماتِ مهمی بود که قرار بود در قوای سه گانه نسبت به آنها برنامه ریزی شود.
چهل سال از تصویب قانون اساسی و نگاشتن این مقدمه گذشته است و اکنون این ما هستیم و این هدفِ بر جا مانده یِ مغفولِ متروک؛ هدفی که در درون هیاهوهایِ بازی هایِ سیاسیِ بازیگرانِ عرصه یِ آلوده یِ سیاست گم شده است.
کارگران، ارزشمندترین و سودمندترین قشر جامعه هستند که بیشتر از چیزی که دریافت می کنند، سود به جامعه برمی گردانند و با عرق جبین و با خستگی شان ـ که یک دنیا درد در آن است ـ چرخِ اقتصادِ نحیف و نابرابرانه را سر پا نگه می‌دارند، نه مانند رانت خورانِ پشت میز نشین.
اکنون به دلایل گوناگون نه می‌توان به رفع نیازهای ضروری آنان دل بست و نه از حرکت تکاملی کارگران سخن گفت.
امیدواریم برنامه ریزان حوزه کارگری اگر به متون دینی نیز مراجعه نمی‌کنند یا آنها را به هر دلیلی نمی‌پذیرند، حتما یک دور قانون اساسی و به ویژه اصل چهل و سوم را چندین بار بخوانند: برای تأمین استقلال اقتصادی جامعه و ریشه کن کردن فقر و محرومیت و برآوردن نیازهای انسان در جریان رشد، با حفظ آزادی او، اقتصاد جمهوری اسلامی ایران بر اساس ضوابط زیر استوار می شود:.. تنظیم برنامه اقتصادی کشور به صورتی که شکل و محتوا و ساعت کار چنان باشد که هر فرد علاوه بر تلاش شغلی، فرصت و توان کافی برای خودسازی معنوی، سیاسی و اجتماعی و شرکت فعال در رهبری کشور و افزایش مهارت و ابتکار داشته باشد.
و اگر این مفاد را قبول ندارند، حداقل در بازنگری بعدی قانون اساسی، آن را از قانون اساسی حذف کنند. باور کنیم این پیشنهاد بسیار منطقی است!
چرا باید این همه افغان رو میزبانی کنیم اون هم تو این وضعیت جامعه جهانی که قحطی و جنگ و تحریم هست .... 80 درصد مشکلات کشور با خروج مهاجرین افغان حل میشه ... مشکل کا رو مشکل مسکن و مشکل گرانی و مواد غذایی ...
فعلا که برده داری می بینیم