پنج سال و سه ماه قبل بود که ایران، رقابت‌های شطرنج قهرمانی بانوان جهان در سال 2017 را میزبانی کرد؛ اتفاقی که از آن به عنوان بزرگترین اقدام در تاریخ شطرنج نیز یاد می‌شود.
این میزبانی پس از رایزنی‌های فدراسیون شطرنج با فدراسیون جهانی (فیده) و موافقت وزارت ورزش به ایران واگذار شد؛ میزبانی که خوش یمن نبود و حاشیه‌های زیادی را به وجود آورد.
برگزاری این رویداد هزینه‌ای بسیار زیاد و بیشتر از آنچه پیش‌بینی شده بود، به دنبال داشت و در نهایت نیز منجر به بدهی 180 هزار دلاری شد. (ذکر این نکته اهمیت دارد که برخی از مسئولان، این بدهی را دلاری و برخی دیگر نیز به یورو اعلام کرده‌اند).
بدهی به فیده از همان پنج سال قبل باعث شد تا چندین بار موضوع تعلیق فدراسیون ایران مطرح شود؛ موضوعی که هر باری به شکل خاصی ختم می‌شد، اما مهم این بود که اصل ماجرا یعنی بدهی ایران از بین نمی‌رفت.
با پرداخت مقطعی پول به فدراسیون جهانی، این بدهی پس از گذشت پنج سال الان به 60 هزار یورو رسیده است، اما ظاهراً فدراسیون توان پرداخت این پول را ندارد. شطرنج ایران طی دو سال اخیر و با مدیریت جدید، نتوانسته حتی به نزدیکی روزهای خوب گذشته برسد، چه برسد به اینکه بخواهد آنها را تکرار کند. شرایط ورزشکاران بزرگ این رشته، عدم حمایت کافی از آنها و ...، باعث شده تا شطرنج ایران بیش از گذشته در دوران اوج خود فاصله بگیرد؛ دورانی که شطرنج‌بازان جوان در میادین مختلف خوش می‌درخشیدند و افتخارآفرین هم بودند.
