به گزارش تابناک، اگر جزو والدینی هستید که به تازگی صاحب اولین فرزند خود شده اید، احتمالاً تاکنون موضوعات زیادی را درباره مسائل این اولین فرزند خود در اینترنت جستجو کرده اید. از الگو‌های خواب گرفته تا جوش‌های عجیب، همگی سوالاتی ست که به یک باره ذهن شما را درگیر خواهد کرد، اما یک پرسش که تقریباً برای همه پدید می‌آید، این است که گریه‌های ممتد نوزاد از چه زمانی کاهش می‌یابد؟
تا به حال، معتبرترین مطالعه‌ای که در مورد این موضوع انجام شده، مربوط به سال ۱۹۶۲ است که نشان می‌دهد گریه ممتد نوزادان در ۶ هفتگی به اوج خود می‌رسد و سپس در هفته ۱۲ این منحنی گریه در پایین سطح خود تثبیت می‌شود. این نمودار سالهاست که از سوی خانواده پذیرفته شده و به عنوان الگوی طبیعی گریه نوزاد شناخته می‌شود؛ بنابراین والدین وقتی این الگو را در نوزاد خود مشاهده نکنند، عموماً تصور بر این است که موضوعی غیر عادی فرزند آن‌ها را درگیر کرده است.
اکنون یک مطالعه جدید، که حجم بیشتری از داده‌های جمع‌آوری‌شده در مدت زمان طولانی‌تری را در بر می‌گیرد، نشان می‌دهد که گریه مداوم در نوزادان می‌تواند بسیار بیشتر طول بکشد و بر همین اساس این تیم می‌خواهد منحنی گریه را دوباره ترسیم کند. تعریف استاندارد برای گریه بیش از حد (کولیک)، گریه بیش از سه ساعت در روز و حداقل سه روز در هفته است. در شش هفته اول پس از تولد، بین ۱۷ تا ۲۵ درصد نوزادان به این حالت مبتلا هستند. تیم تحقیقاتی، اطلاعاتی را از ۱۷ کشور مختلف و ۵۷ پروژه تحقیقاتی جداگانه گردآوری کرد که عادات گریه کردن ۷۵۸۰ نوزاد را که توسط والدین آن‌ها گزارش شده بود، پوشش می‌داد.
نکته مهم این است که داده‌ها به جای ۱۲ هفته که در مطالعه ۱۹۶۲ به آن پرداخته شده بود، ۱۲ ماه را پوشش می‌داد. اگرچه داده‌ها از نظر الگو‌های گریه تنوع زیادی را نشان دادند، اما محققان اعداد را خرد کردند تا به دو مدل آماری دست یابند که یکی نشان دهنده اوج گریه پس از چهار هفته، و دیگری نشان دهنده سطح ثابت گریه در هفته‌های اول و به دنبال آن کاهش تدریجی گریه است. از این توضیح به خوبی آشکار است که هیچ‌کدام از این مدل‌ها با منحنی گریه پذیرفته شده سنتی سال ۱۹۶۲ مطابقت ندارند. داده‌ها همچنین نشان می‌دهند که گریه بیش از حد اغلب می‌تواند برای ماه‌ها ادامه یابد که این امر ممکن است برای والدینی که تازه صاحب فرزند شده اند، رفع نگرانی کند.
کریستین پارسونز، عصب شناس از دانشگاه آرهوس، می‌گوید: K ما دو مدل ریاضی ایجاد کرده ایم که به طور منطقی داده‌های موجود را تایید می‌کند. هیچ یک از آن‌ها نشان نمی‌دهد که مدت زمان گریه پس از پنج هفته به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد، چیزی که در نمودار‌هایی که به والدین ارائه می‌شود مشاهده می‌شود. داده‌های جدید، برعکس نشان می‌دهد که گریه هنوز بخش مهمی از کارنامه بسیاری از نوزادان پس از شش ماه است.»
محققان همچنین متوجه شدند که عادات گریه کردن می‌تواند به طور قابل توجهی بین کشور‌ها متفاوت باشد، اگرچه داده‌ها در برخی مناطق محدود است. به عنوان مثال، نرخ گریه نوزادان در هند، مکزیک و کره جنوبی کمتر از کشور‌هایی مانند ایالات متحده، بریتانیا و کانادا است. تحقیقات جدید علاوه بر اطمینان دادن به والدین در مورد هنجار‌هایی که ممکن است در الگو‌های گریه کردن وجود داشته باشد، می‌تواند برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی نیز مفید باشد، زیرا از این طریق می‌توانند مشکلات جدی‌تر در نوزادان را تشخیص دهند. نتایج این تحقیق در نشریه Child Development منتشر شده است.
منبع: sciencealert
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
