دریاچه ارومیه در بحرانی‌ترین وضعیت چند سال اخیر قرار دارد. این در حالی است که هر سال در تابستان با تبخیر آب، بخش زیادی از آب این دریاچه از دست می‌رود. این موضوع امسال دریاچه را در وضعیت بدتری قرار داده است. پایان دولت روحانی و کمرنگ شدن اقدامات احیای دریاچه در دولت جدید در کنار ناملایمات جوی و اقلیمی، دریاچه ارومیه را در وضعیتی قرار داده که باید دوباره برای آینده آن نگران بود. اولین بار اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود بود که نگرانی‌های عمومی در خصوص وضعیت دریاچه بالا گرفت و بی‌توجهی دولت احمدی‌نژاد به وضعیت دریاچه، موجب شد تا حسن روحانی یکی از وعده‌های انتخاباتی خود را احیای دریاچه ارومیه قرار دهد.
با روی کار آمدن دولت روحانی، ستاد احیای دریاچه ارومیه شکل گرفت و برنامه‌هایی برای احیای دریاچه هم در نظر گرفته و اجرایی شد؛ اما پس از هشت سال فعالیت ستاد، سرانجام به جایی رسیدیم که در سال ۹۲ قرار داشتیم؛ یعنی روز‌هایی که مرگ دریاچه در مقابل دیدگان‌مان قرار دارد و نگرانی‌های عمومی برای آن بالا رفته است.
به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر، پس از فروکش کردن موج نگرانی‌ها در خصوص دریاچه ارومیه، بهبود وضعیت آن به فراموشی سپرده شد.
تکرار چنین داستانی، سوالی را پدید می‌آورد که آیا مساله محیط زیست آنچنان که برای مردم مهم است برای مسئولین هم اهمیت دارد یا خیر؟
خوانده می‌شوید امروز را به وضعیت این روز‌های دریاچه ارومیه در پیوند با سایر بحران‌های محیط زیستی اختصاص دادیم. به نظر شما؛
چرا میزان حساسیت مسئولان به محیط زیست کمتر از مردم است؟
مردم هم در آستانه مرگ قطعی هستند
وقتی کسی بیش از درآمدش هزینه کند به خاک سیاه خواهد نشست ما هم خیلی بیش از استاندارد از آب موجود استفاده میکنیم و چیزی برای طبیعت نمی ماند خشکی در انتظار کل کشور است 
