تندروی‌های فرهنگی از هر دو سو که هزینه‌اش را نظام پرداخت می‌کند

پس از حوادث اخیر، شاهد سلسله موضع گیری‌های عجیب از سوی برخی اشخاص دارای تریبون بودیم که حتی واکنش برخی چهره‌های معتمد نظام را در پی داشت؛ وضعیتی که این چراغ هشدار را روشن می‌کند که باید مراقب خطر تاثیرات مخرب تندروهای فرهنگی از هر دو سو بود.

به گزارش «تابناک»؛ پس از روی کار آمدن جریان اصلاحات در مجلس ششم و دولت هفتم شاهد میدان دادن به جریان رادیکال در میان طیف اصلاح طلبان بودیم که سطح تنش را در کشور افزایش داد. این افزایش سطح تنش، زمینه را برای تقویت صدای گروهی رادیکال در میان جریان اصولگرا نیز فراهم کرد که در نهایت نتیجه‌اش روی کار آمدن دولت احمدی نژاد و تشدید فضای دوقطبی به عنوان یکی از راهبردهای این گروه بود.

افزایش میدان یافتن این دو گروه تندرو در دو جریان سیاسی، فضا را برای لحن متعادل محدود کرد و در نهایت بخشی از جریان مصلح در هر دو جریان سیاسی را از میدان بازی، به سکوی تماشاگران انتقال داد. یکی از دلایل شکل‌گیری حرکت‌های به ظاهر بی‌سر در کشور که هر دو جریان سیاسی اصلی کشور را به رسمیت نمی‌شناسد، همین فضای رادیکال است. گروه‌های رادیکالِ دو جریان مرجع، آنچنان به اعتبار کلیت جریان مقابل ضربه زده‌اند که نگاه بخشی از افکارعمومی از آنها گذر کرده است.

چنین فضایی علاوه بر ساحت سیاسی، درباره مسائل فرهنگی نیز مشهود است. گروهی تندرو در جریان اصلاحات در دهه هفتاد و هشتاد، مواضع و اقدامات غیرقابل دفاعی پیرامون مذهب و مسائل فرهنگی بیان کردند و در دستور کار قرار دادند، که زمینه را برای میدان گرفتن جریان رادیکال از جناح مقابل فراهم کردند. در نهایت اکنون در فضای فرهنگی که اصلاح طلبان میدان را از دست داده‌اند، در سمت مقابل اقلیت رادیکال با صدای بلند مواضعی را مطرح می‌کند که جریان اصولگرا لزوماً قبول ندارد.

نمونه اخیر آن درباره شیوه‌های تازه مقابله با بدحجابی بود که از سوی یک مسئول مطرح شد و در حکم قرار دادن مردم در مقابل مردم و یک نزاع عمومی گسترده بود و نه امر به معروف و نهی از منکر. این مواضع با واکنش طیف وسیعی از فعالان اصولگرا از جمله برخی چهره‌های معتمد نظام همراه شد. با این حال، متاسفانه این جریانات رادیکال توانسته‌اند جای پای خود را در برخی مجموعه‌ها و نهادها حفظ و در مواردی دیدگاه‌هایشان را تحمیل کنند که در نهایت هزینه‌اش را نه آنها، بلکه نظام پرداخت کرده است.

در شرایطی که در میان نهادهای سیاست‌گذار، قانون گذار و مجری کمترین سطح اصطکاک وجود دارد، باید امکان مانور و تندروی‌ برخی اشخاص کاتولیک‌تر از پاپ را گرفت؛ گروه‌هایی کم‌شمار و مشکوک که مواضع‌شان حتی نسبتی با رویکردهای رهبر انقلاب ندارد اما نظام را با خسارات جدی مواجه می‌کنند.