هر فیلم ایرانی که با پروانه تولید شده بود، پذیرفته نشد!

هفتاد و سومین جشنواره برلین به تازگی در حالی برگزار شد که با توجه به سیاست گذاری این دورهاش، نه تنها محصولات ایرانی که سرمایه گذار دولتی داشتند، نپذیرفت، بلکه حتی تولید بخش خصوصی ایرانی، که صرفاً در ایران و با پروانه تولید شده بودند و بعضاً نگاه انتقاد تندی نسبت به شرایط کنونی کشور داشتند نیز پشت در جشنواره ماندند؛ رویکردی که خشم گروهی از سینماگران ایرانی را در پی داشته و آنچه رخ داده را نوعی برخورد کور با کلیت سینمای ایران تلقی کردند.
به گزارش «تابناک»؛ جشنواره فیلم برلین برای هفتاد و سومین بار از ۲۷ بهمن ۱۴۰۱ برپا شد و این بار ظاهراً سهم فیلمسازان ایرانی کم نبود و حتی بخشی مجزا در نظر گرفته شده بود؛ اما واقعیت آن است که هیچ فیلم ایرانی باکیفیتی در این دوره از جشنواره به نمایش درنیامد! پس از حوادث اخیر در ایران، جشنواره برلین اعلام کرد، در این دوره، میزبان بخشهای دولتی نخواهد بود و هیچ یک از موسسات زیرمجموعه سازمان سینمایی، صداوسیما و دیگر مجموعهها نه در بخش اصلی و نه حتی در بازار جشنواره برلین پذیرفته نشدند.
این اتفاق البته چندان بد هم نشد، چون هر سال گروهی توریست از سازمانهای دولتی به برلین میرفتند و دهها هزار یورو را خرج سفر توریستیشان میکردند و هیچ دستاوردی نداشتند. در دوره هفتاد و دوم، یکی از مسئولین مرتبط، که یکی از وظایفش رصد تولیدات مرتبط با ایرانی بود، اما جنجالیترین فیلم مرتبط با ایران را ندیده و در این حد نیز به وظیفهاش عمل نکرده بود که این موضوع حاشیه ساز شده بود؛ بنابراین در این بخش، آنچه جشنواره برلین انجام داد، بیش از آنکه ضربه به ایران باشد، کمک به صرف هزینههای بیهوده بود!
اما درباره انتخاب فیلمها به ویژه بخش مسابقه، رویکرد جشنواره برلین بسیار عجیب بود، چون صرفاً فیلمهای تولیدی با سرمایه نهادهای دولتی یا شبه دولتی را نپذیرفت، بلکه اساساً هر فیلمی که در محیط ایران با پروانه ساخت و تیم حرفهای تولید شده بود، بیرون گذاشت. شماری از فیلمهای ایرانی متقاضی جشنواره برلین توسط بخش خصوصی و فیلمسازان منتقد ساخته شده بودند که مضامین انتقادی تندی نیز داشتند، اما این فیلمها نیز بیرون گذاشته شدند و در واقع بخش خصوصی ایران نیز پشت در جشنواره برلین ماند.
بنا بر اطلاع خبرنگار «تابناک»، این رویکرد خشم شماری از فیلمسازان مستقل و بخش کنندگان ایرانی را در پی داشت، چرا که متکی به نگرشی کور نسبت به سینمای ایران بود؛ نگرشی که اگر قرار بود سی سال پیش اساس کار جشنوارههای بین المللی قرار بگیرد، حتی عباس کیارستمی نیز پشت در جشنوارههای بین المللی میماند! در عوض فیلمهای دارای مضمون مرتبط با ایران انتخاب شده بود که به واسطه ساختار فنی ضعیف، با وجود گارد سیاسی جشنواره، باز هم به بخش مسابقه اصلی راه نیافتند و در بخشی مستقل برای ایران نمایش داده شدند!
آنچه مسلم است، اینکه تولیدات سینمای ایران، که از کیفیت بالا و زبان جهانی برخوردار باشند، راه خود را به بازارهای جهانی خواهند یافت و جشنوارههای کن و ونیز اولین ایستگاههای رونمایی از برخی از این فیلمها خواهند بود و در مقابل آنچه رخ داد، فاصله گذاری میان کلیت سینمای ایران با جشنوارهای است که در رقابت با کن و ونیز شکل گرفت، اما حداقل حرفهایگری را حتی در حد تفکیک میان تولیدات بخش خصوصی و دولتی ایران قائل نشد و صحنه را به دست کسانی داد که از حوادث اخیر به دنبال کسب اعتبار بین المللی برای خود بودند و هستند.
متاسفانه ما در داخل به بسیاری از دست آوردهای خودمان بدلیل مشکلات خاصی که در اقتصاد وجود دارد نگاه منفی داریم اما همین دست آوردها در خارج از کشور موجب حسادت شده است
بخاطر همین هم تولیدات سینمایی ایران که دارای کیفیت بالا است مورد تحریم قرار گرفته است
هسته ای شدن ایران هم موجب حسادت غربی ها است وگرنه زرادخانه های آنها پر از بمب هسته ای است و ظاهرا از آنها نگران نیستند تا هسته ای شدن ایران که صلح آمیز است
اساسا چرا آمریکایی ها و غرب ایران را مورد تحریم های هم نظامی و هم پولی و هم اقتصادی و سیاسی قرار داده اند که در هیچ کشوری سابقه ندارد و اگر ما در مسیر عقبگرد بودیم آنها ما را به حال خود رها می کردند تا در دره سقوط بیفتیم
چون می دانند که ایران در مسیر و ریلی وجود دارد که باعث پیشرفت ایران است و خوشایند آنها نیست
مشکل ما نه در مورد اصل اقتصاد و اصل موضوع ثروت بلکه بیشتر در مورد مدیریت اقتصادی است و بی ثباتی در این موضوع مثل مانعی شده است که نمی گذارد چرخ اقتصاد روان بچرخد و معیشت مردم را به خطر انداخته است
بی انظباطی و بی نظمی بلای جان هر چیزی است و این بی انظباطی و بی نظمی در اقتصاد بیشتر است و نظام پولی کشور را به خطر انداخته است و یقینا با تمرکز مناسب و اتخاذ سیاست و تصمیمات عاقلانه که از روی دانش باشد میتوان آنرا مهار و درست خواهد کرد و اگر دشمنان ما برای ما هزینه تراشی می کنند نباید نا امید شد چون دشمنی آنها هم باعث پیشرفت و استقلال بیشتر ما می شود ضمن اینکه این دشمنی برای آنها هم هزینه دارد و اینطور نیست که برای آنها رایگان تمام شود
درست کردن مجموعه ای مثل داعش و ایجاد پایگاه های نظامی بالا در خاورمیانه و ... هزینه کمی نیست که دشمنان باید آنها را پرداخت کنند
سوره مبارکه آل عمران آیه ۱۳۹
وَلا تَهِنوا وَلا تَحزَنوا وَأَنتُمُ الأَعلَونَ إِن كُنتُم مُؤمِنينَ﴿۱۳۹﴾
و سست نشوید! و غمگین نگردید! و شما برترید اگر ایمان داشته باشید!
۱ ) سوره مبارکه الطلاق آیه ۳
وَيَرزُقهُ مِن حَيثُ لا يَحتَسِبُ ۚ وَمَن يَتَوَكَّل عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسبُهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمرِهِ ۚ قَد جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيءٍ قَدرًا
ترجمه:
و او را از جایی که گمان ندارد روزی میدهد؛ و هر کس بر خدا توکّل کند، کفایت امرش را میکند؛ خداوند فرمان خود را به انجام میرساند؛ و خدا برای هر چیزی اندازهای قرار داده است!
۲ ) سوره مبارکه آل عمران آیه ۱۷۵
إِنَّما ذٰلِكُمُ الشَّيطانُ يُخَوِّفُ أَولِياءَهُ فَلا تَخافوهُم وَخافونِ إِن كُنتُم مُؤمِنينَ
این فقط شیطان است که پیروان خود را (با سخنان و شایعات بیاساس،) میترساند. از آنها نترسید! و تنها از من بترسید اگر ایمان دارید!
بازیگرهای ایرانی هم همینطور دنبال منافع خودشونن
در اعتراضات اخیر، این جماعت کجا بودند
الان اگر بخواهید در اروپا فیلمی علیه هولوکاست بسازید حتما از شما استقبال خواهند کرد و برایتان فرش قرمز پهن خواهند کرد!!!
چون فیلمی که پروانه داره قطعا یا توش اعمال نظر شده یا سانسور شده !







