به گزارش «تابناک»، بروز این عفونت در مثانه میتواند دردناک و آزاردهنده باشد و در صورت سرایت آن به کلیهها عواقب جدی ایجاد میشود. از علائم متداول آن میتوان به تمایل شدید به دفع ادرار و احساس درد و سوزش هنگام ادرار اشاره کرد. عامل بیشتر عفونتهای ادراری باکتری است، اما در برخی مواقع در اثر حضور و تکثیر قارچها و در موارد نادر ویروسها نیز بروز میکند. عفونت ادراری معمولاً براساس علائم و آزمایش نمونه ادرار تشخیص داده میشود.
پزشکان اغلب برای درمان انواع عفونتهای دستگاه ادراری آنتیبیوتیک تجویز میکنند اما شما میتوانید از قبل اقداماتی برای پیشگیری و کاهش خطر ابتلا به عفونت ادراری انجام دهید. در صورت عدم درمان به موقع ممکن است این عفونت، بهخصوص اگر ناحیه فوقانی دستگاه ادراری را درگیر کرده باشد، وارد خون و باعث سپسیس شود که یک واقعه تهدیدکننده زندگی است. بنابراین اگر مشکوک به عفونت ادراری هستید، در اسرع وقت با پزشک متخصص کلیه و مجاری ادراری (اورولوژیست) یا پزشک متخصص داخلی تماس بگیرید.
علائم عفونت ادراری معمولا با توجه به سن، جنسیت و اینکه چه بخشی از دستگاه ادراری آلوده شده باشد، متغیر است. در بعضی موارد ممکن است تا چند روز با هیچ علائمی مواجه نشوید و یک دفعه بروز کند. از علائم عفونت ادراری در بزرگسالان که در اثر عفونت قسمتهای تحتانی دستگاه ادراری (مجاری ادراری و مثانه) بروز میکند، میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
از علائم عفونت ادراری در بزرگسالان که در اثر عفونت قسمتهای فوقانی دستگاه ادراری (کلیهها و حالبها) بروز میکند، میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
گسترش عفونت ادراری در این ناحیه از دستگاه تناسلی میتواند منجر به فشار خون پایین، کاهش دمای بدن، شوک و مرگ شود. پس حتما پس از مشاهده علائم ذکر شده، برای درمان به موقع آن اقدام کنید. معمولا علائم عفونت ادراری در نوزادان و کودکان عبارتند از:
معمولا افراد مسن، ضعیف یا افرادی که سوند ادراری دارند، در اثر عفونت ادراری با علائم زیر مواجه میشوند:
مطمئنا این ابهام در ذهن شما شکل گرفته که عفونت ادراری از چی میاد؟ و چرا در زمانهای خاصی با آن مواجه میشوید؟ اصولا انواع عفونتهای دستگاه ادراری هنگامی اتفاق میافتند که باکتریها از طریق مجرای ادراری وارد دستگاه ادراری شده و در مثانه شروع به تکثیر کنند. اگرچه سیستم ادراری برای جلوگیری از این مهاجمان میکروسکوپی از سلولهای ایمنی بدن کمک میگیرد اما گاهیاوقات سد دفاعی بدن با شکست مواجه میشود. وقتی این اتفاق میافتد، باکتریها تکثیر و به یک عفونت کامل در دستگاه ادراری تبدیل میشوند. اکثریت قریب به اتفاق عفونتهای دستگاه ادراری ناشی از باکتری اشریشیا کلی (E. coli) است که معمولاً در سیستم گوارش یافت میشود. باکتریهای کلامیدیا و مایکوپلاسما میتوانند مجرای ادرار را آلوده کنند اما معمولا مثانه را آلوده نمیکنند. از علل اصلی بروز انواع عفونت ادراری میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
شایعترین عفونتهای ادراری عمدتا در خانمها اتفاق میافتند و اکثرا مثانه و مجرای ادراری را تحت تأثیر قرار میدهند. بسته به محل وقوع عفونت ادراری عناوین مختلفی برای آن در نظر گرفته شده است که شامل موارد زیر هستند:
طبق آمار، بیش از ۵۰ درصد زنان حداقل یک بار عفونت ادراری را در طول زندگی خود تجربه میکنند که معمولا ۲۰ تا ۳۰ درصد دچار عفونتهای مکرر نیز میشوند. بهتر است بدانید که احتمال ابتلای خانمهای باردار بیشتر از خانمهای غیر باردار نیست اما در صورت ابتلا احتمال اینکه عفونت آنها به کلیهها منتقل شود بیشتر است. دلیل این امر تغییراتی در بدن در دوران بارداری است که دستگاه ادراری را تحت تأثیر قرار میدهد. معمولا فاکتورهای خطر ویژه زنان در مورد ابتلا به عفونتهای ادراری شامل موارد زیر است:
بزرگ شدن پروستات یکی از فاکتورهای خطر عفونت ادراری است که فقط در مردان وجود دارد. از فاکتورهای خطر مشترک در زنان و مردان میتوان به ناهنجاریهای مادرزادی دستگاه ادراری که اجازه نمیدهند ادرار به طور طبیعی از بدن خارج شود یا باعث بازگشت ادرار در مجرای ادرار میشوند، انسداد در دستگاه ادراری در اثر سنگ کلیه که ادرار را در مثانه به دام میاندازد، یک سیستم ایمنی سرکوب شده در اثر دیابت یا سرطان، داشتن سابقه عفونت ادراری با جراحی دستگاه ادراری، اشاره کرد.
برای کاهش خطر ابتلا به عفونت ادراری میتوانید کارهای زیر را انجام دهید:
در مورد زنان یائسه، استفاده از استروژن موضعی یا واژینال که توسط پزشک تجویز شده است میتواند در پیشگیری در عفونت ادراری موثر باشد. اگر پزشکتان معتقد است که مقاربت عامل عفونت ادراری مکرر شما است، ممکن است مصرف پیشگیرانه آنتیبیوتیک بعد از مقاربت را به شما توصیه کند. استفاده از پروبیوتیکهای واژن در قالب شیاف نیز ممکن است در پیشگیری از عفونت ادراری کمک کند زیرا با تغییر باکتریهای موجود در واژن، باعث کاهش وقوع و عود مجاری ادراری میشود. حتماً با پزشک درمورد اینکه برنامه پیشگیری مناسب شما چیست صحبت کنید.
آنتیبیوتیکها معمولاً اولین خط درمان عفونتهای دستگاه ادراری هستند. اما اینکه چه داروهایی و برای چه مدت تجویز میشوند، به سن، جنسیت، شرایط سلامتی و نوع باکتریهای موجود در ادرار بستگی دارد. بههمیندلیل گاهی درمان عفونت ادراری در مردان با زنان متفاوت است.
در مورد عفونتهای ساده و بدون عارضه معمولا سولفامتوکسازول، سفالکسین، سفتریاکسون و فسفومایسین تجویز میشوند. در مورد درمان عفونت ادراری با سیپروفلوکساسین باید بدانید که معمولا برای عفونت ادراری ساده توصیه نمی شود زیرا خطرات این دارو از مزایای آن در این شرایط بیشتر است. در برخی موارد مانند عفونت ادراری پیچیده یا عفونت کلیوی، اگر گزینههای درمانی دیگری وجود نداشته باشد ممکن است پزشک داروی سیپروفلوکساسین را تجویز کند.
اغلب علائم طی چند روز پس از درمان برطرف میشوند. اما ممکن است لازم باشد آنتیبیوتیکها را به مدت یک هفته یا بیشتر ادامه دهید. کل دوره آنتیبیوتیک را طبق تجویز مصرف کنید. در موارد عفونت ادراری ساده و بدون عارضه، پزشک ممکن است یک دوره درمان کوتاهتر مانند مصرف آنتی بیوتیک به مدت یک تا سه روز را توصیه کند. اما اینکه آیا این دوره کوتاه برای درمان عفونت شما کافی است یا خیر، به علائم و سابقه پزشکی خاص شما بستگی دارد. همچنین ممکن است پزشک داروی ضد درد (مسکن) برای شما تجویز کند که مثانه و مجرای ادرار را بیحس میکند تا سوزش هنگام ادرار را تسکین دهد، اما درد معمولاً به زودی پس از شروع آنتیبیوتیک تسکین مییابد. در ادامه میتوانید عکس قرص عفونت ادراری را مشاهده کنید.
اگر مرتباً دچار عفونت ادراری میشوید، پزشک ممکن است توصیههای درمانی خاصی مانند موارد زیر را ارائه دهد:
برای عفونت ادراری شدید، ممکن است به بستری شدن و درمان با آنتیبیوتیکهای وریدی در بیمارستان نیاز داشته باشید.
اکثر موارد عفونت ادراری شدید نیستند اما برخی از آنها میتوانند منجر به مشکلات جدی شوند، بهخصوص عفونتهای ادراری مربوط به قسمتهای فوقانی دستگاه ادراری. اصولا عفونتهای مکرر یا طولانیمدت کلیه میتوانند آسیب دائمی ایجاد کنند و برخی از عفونتهای ناگهانی کلیه تهدیدکننده زندگی هستند، بهخصوص اگر باکتریها در شرایطی به نام سپتیسمی وارد خون شوند. همچنین این مشکل در مواردی خطر زایمان نوزادان نارس یا وزن کم نوزاد هنگام تولد را افزایش میدهد.
بنابراین به محض اینکه با علائم ذکر شده مواجه شدید یا علائم شما طی ۲ روز بعد بهتر نشد، در اولین فرصت به پزشک متخصص مراجعه کنید. بهخصوص اگر این علائم در کودکان، خانمهای باردار، بیماران بعد از جراحی و افراد مسن مشاهده شدند. اگر بعد از درمان دوباره علائم شما بازگشت، حتما به پزشک مراجعه کنید چراکه عفونت ادراری از بیماریهای عودکننده است.
منبع: پذیرش۲۴