مرضیه یاسی؛ به گزارش تابناک اقتصادی؛ خانه های حیاط دار با سبک زندگی ایرانی همخوانی بیشتری دارد و آپارتمان نشینی فضای بازی کودکان را از بین برده و با حذف دسترسی افراد به آفتاب و فضای باز بر روی سلامت روان آن ها تأثیر منفی داشته است. در آپارتمان نشینی آمار افسردگی بالاتر است و هزینه های درمان نیز به خانوارها تحمیل می شود. برای حل این مشکلات، دولت باید طرح هایی در راستای ساخت خانه های تک طبقه و حیاط دار در دستور کار قرار دهد و مردم را از مشکلات آپارتمان نشینی دور کند.
یکی از دلایل اصلی که مخالفان یک طبقه سازی مطرح می کنند این است که با توجه وسعت واحدها و همچنین توزیع آنها در واحد سطح، شهر به صورت افقی توسعه پیدا می کند و طبیعتاً هزینه توسعه زیرساخت های شهری مانند انتشعابات، راه، فضای سبز و.... افزایش خواهد یافت. در پاسخ باید گفت، درست است که به دلیل بزرگ شدن شهرها هزینه های زیرساخت، یعنی توسعه انشعابات آب، برق و گاز افزایش پیدا می کند، اما بررسی ها نشان می دهد که سرجمع هزینه های ساخت واحد و زیرساخت ها کاهش می یابد. زیرا به دلیل حذف شدن مشاعات در واحدها، نیاز به فولاد و سیمان کاهش پیدا کرده و هزینه ساخت واحدها به صورت جدی کم می شود. لذا اگرچه سهم دولت از پروژه ها افزایش پیدا می کند، اما این هزینه ها را می توان از طریق تهاتر زمین با پیمانکاران و یا دادن کاربری تجاری درون شهرهای جدید تامین کرد. با کیومرث سرمدی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در خصوص مزیت های ساخت خانه های حیاط دار که در طرح ملی مسکن مطرح شده است، صحبت کردیم که حاصلش را در ادامه می خوانید.
سرمدی ضمن تأیید مزیت های ساخت خانه های حیاط دار تصریح کرد: بازنگری در نقشه های جامع و تصویری شهرها که بعضاً مهلت قانونی آن ها گذشته است، امری لازم به نظر می رسد. ما هر چقدر بتوانیم بهره ی شهری را افزایش دهیم و از زمین های موجود و حاشیه ی شهرها استفاده کنیم، بهتر است. البته این کار باید با رعایت اصول شهرسازی صورت بگیرد و از بین رفتن باغات و زمین های کشاورزی را نداشته باشیم. ضمن رعایت این ملاحظات، اگر بتوانیم به گسترش محدوده ی شهرها بپردازیم، احتمالاً می توانیم به تورم مسکن و دلال بازی ای که در این حوزه وجود دارد، غلبه کنیم و شرایط را بهبود ببخشیم. در حال حاضر، ما با مستأجرهایی روبرو هستیم که دیگر توان پرداخت اجاره بها و ودیعه ی مسکن را ندارند. دولت باید به این معضلات فکر کند و رفع آن ها را از طریق برنامه های اصولی در دستور کار قرار دهد.
این نماینده مجلس در پاسخ به این سوال که آیا ساخت خانه های حیاط دار در حاشیه ی شهرها می تواند به عنوان مشوقی برای زندگی شهروندان در این مناطق به شمار رود یا خیر، تصریح کرد: قطعاً عرضه زمین در نقاط دور از مرکز شهر، با اولویت ویلایی سازی باید انجام شود، ساخت خانه های تک طبقه ویلایی و حیاط دار اولاً بهتر نیازهای خانواده ها را برطرف می کند و ثانیاً مشوقی برای آنان هست که به نقاط خارج از مرکز شهرها بروند و در آن جا زندگی کنند. ساخت خانه های تک طبقه و حیاط دار در مسکن ملی ایده بسیار خوبی برای رفع کلیه مشکلات حوزه مسکن در کنار عرضه مناسب زمین و تسهیلات بانکی است.
وی در خصوص دلیل مقاومت برخی سازمان ها و نهادها در مقابل ساخت خانه های حیاط دار یادآوری کرد: در همه جای دنیا و از جمله ی در کشور ما، یکی از موانع پیشرفت بسیاری از کارها بحث تعارض منافع است. گاهی اوقات بحث تعارض منافع اشخاص را داریم؛ کسانی که در سایه و یا مستقیم در تصمیم گیری ها موثر هستند. برخی مواقع تعارض منافع سازمان ها مطرح است. مثلاً شهرداری ها که به دنبال افزایش درآمدهای خودشان از محل آپارتمان و برج سازی هستند، مقاومت هایی در مقابل ساخت خانه های ویلایی دارند. با وجود این مقاومت ها باید توجه داشته باشیم که رهاوردهای ساخت خانه های تک طبقه و حیاط دار نسبت به آپارتمان سازی بیشتر است و دولت باید به قولی که در این زمینه داده است، عمل کند.
