یکی از راه‌هایی که دلال‌ها باعث ایجاد بی‌ثباتی در تیم‌های فوتبال می‌شوند، قراردادهای یک ساله است که به واسطه آن می‌توانند تیم‌ها را در پایان هر فصل برای گرفتن مبالغ بیشتر یا به خدمت گرفتن بازیکن جدید تحت فشار قرار دهند تا به هدف‌شان برسند. چنین راهکاری به خصوص در مورد ستاره‌های حاضر در تیم‌ها بیشتر رخ می‌دهد چرا که چنین بازیکنانی، اهرم فشار قوی‌تری برای دلال‌ها به حساب می‌آیند.
با این حال بندی در دستورالعمل ناظر بر قراردادها وجود دارد که دست دلال‌ها را در استفاده از این اهرم فشار کوتاه و عقد قرارداد یک ساله را غیرممکن می‌کند.
بر اساس بند ۲۷ دستورالعمل ناظر بر قراردادها، "در صورت انعقاد قرارداد یک ساله بین باشگاه و بازیکن، باشگاه مکلف است با در نظر گرفتن شرط زیر که عینا باید در تمام قراردادها قید گردد، امکان تمدید یک طرفه قرارداد را برای یک فصل دیگر فراهم کند:
باشگاه‌ها این حق را دارند که در صورت تمایل، قرارداد بازیکن را به صورت یک طرفه برای فصل بعد نیز تمدید کنند، مشروط بر این که تا تاریخ سی‌ام اردیبهشت سال بعد، تمایل کتبی خود را به بازیکن و سازمان لیگ اعلام کرده باشد و ۲۵ درصد نیز به قرارداد فصل بعد وی اضافه کنند."
سازمان لیگ فوتبال در نگارش این بند حساسیت بیشتری به خرج داده و تاکید کرده که این سازمان حتما باید در هنگام تحویل قراردادهای یک ساله، از وجود چنین بندی اطمینان حاصل کند.
وجود چنین بندی در دستورالعمل ثبت قراردادها باعث می‌شود که عملا عقد قرارداد یک ساله امکان‌پذیر نباشد، همانطور که در نقل و انتقالات تابستانی لیگ بیست و سوم هیچ قرارداد یک ساله‌ای به امضا نرسیده است.
