در بحبوحه جنگ اول خلیج فارس در سال 1991 (1370هجری شمسی) و حمله نیروهای ائتلاف به کشور عراق به علت اشغال کویت، دولت ایران با عراق وارد مذاکره شد و با این عنوان که امریکا و غرب دشمنان مشترک ایران و عراق هستند، به عراق پیشنهاد همکاری های پشتیبانی داد. صدام حسین به این امید حمایت اکبر هاشمی رفسنجانی، دستور انتقال بخش عمده نیروهای هواییاش را به ایران منتقل کرد اما طبیعتاً ایران قرار نبود در کنار صدام با غرب بجنگد. بخشی از این هواپیماهای عراقی به قصد فرود در ایران راهی این کشور شدند اما در مسیر مورد هدف نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا قرار گرفته و سقوط کردند و هرگز نتوانستند به فرودگاه های ایران برسند اما نزار الخزرجی رئیس ستاد مشترک ارتش صدام به تازگی در مصاحبهای تعداد این جنگندهها را 151 فروند خوانده که البته بخشی از آن متعلق به کویت بود؛ هرچند ایران تعدادی که ساقط نشد و به ایران رسید را 30 فروند اعلام کرد. ادعا میشود پس از پایان اشغال کویت، امیر وقت کویت در نامهای رسمی به مقامات ایرانی، به پاس حمایت تهران از موضع کویت در هنگام اشغال این کشور، تمامی هواپیماهای کویتی منتقل شده به ایران توسط خلبانان عراقی را به دولت ایران هدیه کرد و کویت در این باره ادعایی ندارد. پس از پایان جنگ، دولت عراق خواستار بازگرداندن این هواپیماها شد اما دولت هاشمی رفسنجانی، پس دادن هواپیماهای عراقی به دولت بغداد را منوط به حل دو مساله «پرداخت هزینه های استقرار و نگهداری این هواپیماها در ایران» و «غرامت جنگی» بغداد به تهران بابت تحمیل 8 ساله جنگ علیه ایران و تلفات انسانی و مادی آن دانست. بر اساس گزارش ها در حدود 50 فروند از انواع مختلف جنگنده های سوخو، ساخت شوروی نیز در میان این هواپیماها بوده است. 24 فروند از این هواپیماها، جنگنده های برتری هوایی میراژ F1 ساخت کشور فرانسه هستند.در این میان هواپیماهای مسافربری، تک نفره دونفره و ... نیز وجود دارد. دولت جمهوری اسلامی ایران اگرچه ورود تعدادی از هواپیماهای نیروی هوایی عراق به ایران در سال 1991 را تایید کرده اما تاکنون اعلام می کرد که تعداد این هواپیماها از 30 فروند بیشتر نیست. روایت رئیس ستاد مشترک ارتش عراق از رکب هاشمی به صدام که عملاً نیروهای هوایی صدام حسین را از بین برد را میبینید و میشنوید.