به گزارش تابناک به نقل از ارث، از طول عمر طولانیتر گرفته تا بالهایی که آنها را به تنها پستاندارانی تبدیل میکند که میتوانند پرواز کنند، خفاشها حیواناتی بینظیر هستند و سیستم ایمنی منحصر به فرد آنها از ویژگیهای خاص آنهاست.
خفاشها ژنهایی دارند که به آنها اجازه میدهد بدون اینکه بیمار شوند میزبان ویروسهای کشنده باشند. دانشمندان کشف کردهاند که خفاشها میتوانند با ابولا، کووید-۱۹ و حتی سرطان مبارزه کنند.
خفاشها یک پاسخ ایمنی ذاتی قوی دارند که بهطور مداوم باقی میماند، حتی زمانی که به هیچ ویروس قابل تشخیصی آلوده نشده باشند و این ویژگی بهطور کامل با انسان و موش متفاوت است که در آن سیستم ایمنی در پاسخ به عفونت فعال میشود.
تحقیق کنونی در آزمایشگاه کولد اسپرینگ هاربر نیویورک ژنهای خفاش را شناسایی کرده است. متخصصان ژنوم خفاش را توالی یابی و آنها را با پستانداران دیگر مقایسه کردند. این مقایسه نشان داد که ژنوم خفاشها در طول سالها به دلیل تکامل ساده شدهاند و تواناییهای دفاعی طبیعی در برابر عفونت و سرطان تولید میکنند.
خفاشها ویژگیهای بسیار غیر معمول دارند. آنها به روش ما به عفونتها پاسخ نمیدهند. در نگاهی به گذشته، تعجبآور نیست که این تفاوت در سیستم ایمنی ممکن است هم در واکنش پیری و هم در پاسخ به سرطان نقش داشته باشد.
محققان با استفاده از فناوری جدید توالییابی شرکت آکسفورد نانوپور، ژنوم کامل دو گونه خفاش آزمایشی را توالییابی کردند پس از مقایسه آنها با توالی ۱۵ ژنوم دیگر خفاشها و پستانداران ازجمله انسان، متوجه یک تغییر غیرقابل توضیح در سطوح دو ژن کد کننده پروتئین التهابی شدند. این ژنها اینترفرون آلفا و اینترفرون امگا نامیده میشوند.
محققان اظهار کردند که خفاشها با ژنهایی که اینترفرون آلفا تولید میکنند، زنگ هشدار سیستم ایمنی را خاموش کردند که ممکن است مسئول تحمل بالای ویروسی آنها باشد و از پاسخهای ایمنی بیش فعال که به بافتهای سالم آسیب میزند جلوگیری میکند همچنین این مورد یکی از دلایلی است که عفونتها برای انسان بسیار مضر هستند.
این مطالعه نشان داد که ژنوم خفاشها در مقایسه با سایر پستانداران، حاوی تغییرات بیشتری در ژنهای مرتبط با سرطان ازجمله ۶ ژن است که دیانای را ترمیم و ۱۰ها ژن دیگر که تومورها را سرکوب میکنند.
نتایج نشان داد که چگونه ایمنی و پاسخ سرطان عمیقاً به هم مرتبط هستند و همان ژنها و پروتئینهای ایمنی نقش مهمی در مقاومت به سرطان دارند.
نتایج کلی این تحقیق در مجله Genome Biology and Evolution منتشر شده است.