روز جمعه اول دی ۱۴۰۲ ناصر طهماسب بازیگر، گوینده و صداپیشه برجسته در هشتاد و چهار سالگی بر اثر سکته مغزی بدرود حیات گفت و در سکوت خبری به خاک سپرده شد تا یکی از بزرگ‌ترین دوبلورهای تاریخ ایران صحنه را ترک کند.
به گزارش «تابناک»؛ ناصر طهماسب، بازیگر، گوینده، صداپیشیه و مدیر دوبلاژ برجسته ایرانی در نهمین دهه عمرش درگذشت تا یکی از مهم‌ترین صدا‌های تاریخ سینما از این پس تنها روی آثاری از او بر جای مانده، قابل شنیدن باشد. طهماسب در سال ۱۳۱۸ در جهرم متولد شد. او فعالیت در دوبله را حرفهای از سال ۱۳۴۰ آغاز کرد. مهارت در ارائه تیپ‌های جدی و کمدی و لهجه‌های مختلف از ویژگی‌های این گوینده تواناست.
کیومرث طهماسب، پسر این هنرمند در این زمینه گفت: متاسفانه دو هفته پیش پدر دچار سکته مغزی شدند و طی این مدت در بیمارستان بستری بودند. چندین بیمارستان هم فقط به امید بهبودی ایشان عوض کردیم که متاسفانه روز گذشته، یکم دی ماه به علت کاهش سطح هوشیاری، ایشان از دنیا رفتند. مراسم خاکسپاری ایشان امروز صبح، شنبه دوم دی ماه در بهشت زهرا (س) در قطعه خانوادگی انجام شد.
پسر ناصر طهماسب درباره اینکه چرا خبر درگذشت این هنرمند رسانه‌ای نشد، به ایسنا توضیح داد: همان طور که پدر را می‌شناسید، همیشه برای خودشان حریم خصوصی قائل بودند و از حاشیه و رسانه‌ای شدن و گفت‌وگو به دور بودند؛ به همین دلیل ما به خواسته ایشان حرمت گذاشتیم و اول به خاطر خودش و بعد خودمان صبر کردیم تا مراسم خاکسپاری انجام شود تا اینکه امروز خودم خبر فوت ایشان را اعلام کردم.
صدای طهماسب یادآور نقش‌آفرینی بازیگران بزرگی مانند هارولد لوید، جک نیکلسون، جیمز استوارت، کری گرانت، همفری بوگارت، هنری فوندا، استیو مک‌کوئین، گری کوپر، جین هکمن، آنتونی پرکینز، پیتر سلرز، دیوید جانسن، کوین اسپیسی، و… است. او افزون بر گویندگی نقش‌های اول، در فیلم‌های سینمایی و مجموعه‌های تلویزیونی زیادی به عنوان مدیر دوبلاژ و سرپرست گویندگان فعالیت داشته است.
او در گفت و گویی درباره معدود تجربه‌های بازیگری‌اش گفته بود: «من صداپیشگی و هنر پیشگی را از هم جدا نمی دانیم و به نظر من هر دو یک کار را انجام می دهند؛ منتها زمانی که من به عنوان گوینده کار می کنم درواقع در یک اتاق تاریک و پشت میز دوبله دست به بازیگری می زنم و آن را تجربه می کنیم. همین کار را هم در جلوی دوربین که انجام می دهم، می شود بازیگری. در مورد سریال مرگ تدریجی رویا، آقای جیرانی قصد داشت از صدای من برای نقش داریوش آریان استفاده کند که بازی آن را نیز به من محول کرد. در این تجربه متوجه جذابیت های بازیگری شدم و ازآن لذت بردم. یکی از جذابیت هایش در این بود که این بار باید دیالوگهای خودم را می گفتم و قرار نبود به جای بازیگر دیگری حرف بزنم. ضمن اینکه به تجربه کردن هنرهای مختلف علاقه دارم.»
گویندگی به جای جک نیکلسون در «دیوانه از قفس پرید»، ریچارد دریفوس در «دختر خداحافظی»، داستین هافمن در «پاپیون»، لزلی هاوارد در «بربادرفته»، جانی سکا در «محمد رسول‌الله» و جهانگیر فروهر در «سوته‌دلان» (ساخته علی حاتمی، ۱۳۵۶) نمونه‌هایی از آثار ماندگار او در دوبله بود. جاناتان گرت در «در برابر باد»، فرمانده کسلر در «ارتش سری»، آقاجان با بازی نصرت کریمی در «دایی‌جان ناپلئون» اثر ناصر تقوایی، ابوالفتح با بازی علی نصیریان در «هزاردستان» اثر علی حاتمی و یوگی در کارتون «یوگی و دوستان» از به‌یادماندنی‌ترین نقش‌هایی است که او گویندگی آنها را در مجموعه‌های تلویزیونی بود.
طهماسب درباره اینکه چرا دیگر گویندگان از صدای او نتوانستند تقلید کنند و شبیه صدایش نداریم، گفته بود: «به این جنس از صداها، تک صدایی گفته می شود که در مورد برخی از گویندگان قابل اطلاق است. این ویژگی کمک می کند تا برخی از شخصیت های که به جای آنها حرف می زنیم برجسته تر شده و به چشم بیاید. البته من همیشه به یک مدل و شکل خاص صحبت نمی کنیم و در صداپیشگی هم دوست دارم انواع لحن و لهجه ها را تجربه کنم. مثلا در هزاردستان علی حاتمی من با لهجه ترکی به جای علی نصیریان صحبت می کنم . یا با تغییر صدا و لحن به جای اسماعیل مهرابی و مرحوم نعمت الله گرجی حرف زدم. یا در سریال دایی جان ناپلون به جای هفت، هشت شخصیت صحبت کردم بدون اینکه تماشاگر متوجه این مساله شود... من سعی کرده ام انواع مختلف صداها و شخصیت ها را تجربه کنم. از هارول لوید گرفته که یک بازیگر کمدی است تا نقش جدی و رسمی سروان کسلر در ارتش سری.»
روحش شاد 
واقعا روحش شاد هنرمند بی حاشیه صدای فوق‌العاده و خاطره های ماندگار 
