به گزارش «تابناک»، پارانشیم کبد یک ضایعه مزمن غیرقابل برگشت را نشان میدهد. این ضایعات ناشی از بافتمردگی (نکروز) سلولهای کبدی، کلاپس شبکه حمایتی رتیکولی و بنابراین رسوب بافت همبند، تغییر شکل بستر رگها و بازسازی ندولی پارانشیم باقیمانده کبد هستند.
این روند پاتولوژیک یک مسیر نهایی شایع در انواع بسیاری از آسیبهای کبدی مزمن میباشد. تظاهرات بالینی سیروز به جای اینکه نتیجه علت بیماری کبدی باشند اغلب نشاندهنده شدت صدمه کبدی میباشند.
سالانه هزاران نفر در هر کشور جان خود را به دلیل بیماری سیروز کبدی از دست میدهند. این بیماری در افراد بالای 55 سال شایعتر است و در مراحل پیشرفته علایم مربوط به خود را نشان میدهد که تشخیصآن چندان سخت نیست.
در این ادامه به هفت علامت نشاندهنده سیروز کبدی اشاره میکنیم.
کبد ما حدود 1.5 کیلوگرم وزن دارد و یکی از اعضای حیاتی بدن محسوب میشود. اگر در کار این عضو حیاتی مشکلی به وجود بیاید، تصفیه خون دچار اختلال جدی میشود. سیروز کبدی همان طور که از اسمش پیداست، بیماری مربوط به کبد است که با التهاب شدید آن بروز میکند. زیادهروی در مصرف الکل، مصرف برخی از داروها، بیماریهای مختلف و ... جزو مواردی هستند که کبد را به زحمت میاندازند. در واقع عوامل متعددی دستبهدست هم میدهند تا کبد دچار واکنشهای التهابی شود و به فیبروز تبدیل شود. در این صورت کبد نمیتواند از عهده وظیفه اصلی خود، یعنی دفع ضایعات از خون، بربیاید. وقتی کار کبد به اینجا میکشد سلولهای آن به مرور تخریب میشوند و به مرحله مشکل نهایی یعنی همان سیروز کبدی میرسد.
بله مری نیز واریس میگیرد. واریس مری، رگهای واریسی متورمی است در قسمت پایینی مری که در نتیجه آسیب کبدی ایجاد میشود. این مشکل جزو اولین علایم بالینی شروع سیروز کبدی است که در ابتدا هیچ علایمی بروز نمیدهد. واریسهای مری در نتیجه فشار زیاد، یعنی در نتیجه افزایش فشار خون در وریدها، بهوجود میآید که به کبد میرود. در پی آن وریدها متورم میشوند و به واریسهایی تبدیل میشوند که شروع به خونریزی میکنند.
در صورت ابتلا به بیماری سیروز، کبد نمیتواند بدرستی به وظایف خود عمل کند و در نتیجه توکسینها یا همان سموم از بدن دفع نمیشود و سموم خون افزایش مییابد. به این وضعیت نارسایی کبدی میگویند که چرخه خواب را به هم میزند. در نتیجه بیمار در طول روز خوابآلوده میشود و در طول شب از اختلالات خواب و بیخوابی رنج میبرد.
یکی از علایم نشاندهنده بیماری سیروز کبدی ورم یا تجمع آب در شکم است. اختلال در عملکرد کبد مساوی است با عدم تصفیه خون و دفعنشدن سموم بدن. در این صورت، این سموم در اعضای بدن تجمع میکنند. در ابتدا بدن دچار ضعف میشود و به مرور آسیت تولید میکند. آسیت مایعی است که در فضای بین دیواره شکم و اندامهای شکم تجمع میکنند و سپس به پاها میرسد. در نتیجه این اندامها دچار افزایش حجم میشوند و به طور چشمگیری بزرگ و چاق به نظر میرسند.
در برخی افراد مبتلا به سیروز کبدی افزایش فشار خون در ورید پورت یا سیاهرگ حامل (که خون را به کبد میبرد) مشاهده میشود. در نتیجه واریسهای مری ایجاد میشوند. اگر وضعیت این واریسها وخیم شود ممکن است به خونریزی دستگاه گوارش منجر شود. در نتیجه علایمی مانند استفراغ خونی، اسهال خونی و مدفوع قیریشکل بروز میکند.
بیمار مبتلا به سیروز کبدی ممکن است دچار تب خفیفی بین 38 تا 38.5 درجه سلسیوس باشد. اختلال در عملکرد کبد باعث میشود بدن در احاطه توکسینها قرار بگیرد و در برابر عفونتها و بیماریهایی مانند خونریزی دستگاه گوارش آسیبپذیرتر شود. در نتیجه بدن برای نشان دادن عکسالعمل در برابر این وضع، دمای خود را بالا میبرد.
اگر سیروز کبدی به مرحله جدی و پیشرفته برسد چشمها و پوست بیمار زرد میشود. این تغییر رنگ در نتیجه افزایش غلظت بیلیروبین در خون است. بیلیروبین یکی از رنگدانههای صفراست و به نوعی در کبد تولید و در کلیهها تصفیه میشود. اما وقتی عملکرد کبد دچار اختلال شده باشد، بیلیروبین بهطور مستقیم وارد خون میشود و گلبولهای قرمز را تخریب میکند. افزایش غلظت این مایع در خون باعث میشود که رنگ پوست و همچنین سفیدی داخل چشم به زردی بزند.
نارسایی کبدی یا فشار خون بالای ناشی از سیروز کبدی باعث کاهش پلاکتها میشود. در نتیجه در سطح انعقاد خون اختلالاتی پدید میآید و یکی دیگر از علایم نشاندهنده سیروز کبدی یعنی خونریزی در بینی یا لثهها نیز بروز میکند.
متخصصان دستگاه گوارش توصیه میکنند با مشاهده هر کدام از علایم اشارهشده به پزشک مراجعه کنید و آزمایش بدهید. بیشک هر نوع اختلالی در کار کبد، تمام عملکردهای طبیعی بدن را دچار اختلال و ادامه حیات را با مشکل جدی مواجه میکند.